Χαιρετώ την ομήγυρη. Επιστρέφω για να σας ενημερώσω για τα νεότερα του ...τσακαλιού των εκδόσεων.
Μετά από απίστευτη ταλαιπωρία, μεγάλη πίεση από μέρους μου, προστριβές, καθυστερήσεις και τα συναφή, μου έδωσαν δύο συναλλαγματικές που αντιστοιχούν στις αμοιβές για τα τρία βιβλία που τους είχα παραδώσει. Σ' εκείνη τη φάση δούλευα το τέταρτο και ακολούθως έκανα ένα ακόμη και τελευταίο.
Θεωρώντας τελικά δείγμα καλής πίστης εκ μέρους τους τις συναλλαγματικές, έστω και για τα τρία πρώτα βιβλία, παρέδωσα και το τέταρτο. Όσο για το πέμπτο και τελευταίο βιβλίο (αν και η ιστορία του δεν αφορά ακριβώς τις τρέχουσες εξελίξεις με τα... τσακάλια), ήταν μια μεγάλη προσπάθεια εκ μέρους μου να φέρω στην Ελλάδα προς μετάφραση ένα υπέροχο βιβλίο, στο οποίο πραγματικά πίστεψα και ήθελα με όλη μου την καρδιά να το δουλέψω και να το δω να κυκλοφορεί. Τους το πρότεινα λοιπόν με όσο πιο θερμά λόγια γινόταν (φυσικά βοήθησε και το ότι φιγουράριζε μήνες στα best seller) κι έτσι πήραν τα δικαιώματα και το μετάφρασα.
Στο δια ταύτα λοιπόν: Η πρώτη συναλλαγματική που έχω στα χέρια μου, λήγει τέλος Ιουνίου. Τους τηλεφώνησα λοιπόν, για να συνεννοηθώ μαζί τους τι ώρα θα περάσω από Δευτέρα (αφού η λήξη πέφτει Κυριακή) και ποιον θα ζητήσω για να κανονίσουμε την πληρωμή. Μίλησα με κάποιον κύριο του οικονομικού τους τμήματος, ο οποίος "για μεγάλη του λύπη" με πληροφόρησε ότι "περνάνε δύσκολα" και δεν ευκολύνονται αυτό το διάστημα. Μου ζήτησε να του τηλεφωνήσω ξανά σε δύο βδομάδες, στα μέσα Ιουλίου για να μου πει τι μπορεί να γίνει.
Φυσικά καταλαβαίνεται ότι "είδα κόκκινο", δεν ξέρω πώς συγκράτησα τον τόνο της φωνής μου και μίλησα κόσμια. Του είπα ότι όταν ένας άνθρωπος περιμένει έναν ολόκληρο χρόνο να πληρωθεί για δουλειά που έχει παραδώσει, προφανώς βρίσκεται στα όρια της υπομονής του, κι ένα βήμα πριν τα ξεπεράσει. Τον ρώτησα τι διαφορά θα έκαναν δύο εβδομάδες, ειδικά για ποσά που υποτίθεται ότι είναι "κρατημένα" κατά τα λεγόμενά τους, για την πληρωμή μου, και κατά πόσο μπορεί να μου εγγυηθεί πως σε δεκαπέντε μέρες θα έχει λυθεί το θέμα τους και θα με πληρώσουν.
Βεβαίως και δεν μπορούσε να μου εγγυηθεί τίποτα. Είναι η γνωστή τακτική τους της καθυστέρησης.
Η απάντησή του ήταν "σαφώς θα είναι πολύ καλύτερη η κατάσταση σε δυο βδομάδες, ελπίζω..."
"Ελπίζετε, αλλά σίγουρος δεν είστε, και δεν μπορείτε να με βεβαιώσετε ότι θα πάρω τα χρήματά μου. Κι εφόσον αυτό συμβαίνει για τη συναλλαγματική που λήγει μεθαύριο, τι πρέπει να περιμένω για τη συναλλαγματική του Ιουλίου; Να την πάμε κανένα χρόνο ακόμη πιο πίσω;"
Οι απαντήσεις του ήταν μισόλογα του τύπου "κατανοώ, αλλά πραγματικά είναι δύσκολες οι εποχές, έχουμε περάσει πολύ δύσκολα" κλπ
Δεν είχε τίποτε επίσης να μου απαντήσει όταν του είπα ότι για τις συγκεκριμένες συναλλαγματικές έχω κόψει τιμολόγια και καλούμαι τώρα να αποδώσω το αντίστοιχο ΦΠΑ από την τσέπη μου, κι επειδή έχω απολυθεί από την πρωινή μου δουλειά, αυτό είναι αδύνατο. Δεν ίδρωσε το αυτί του και άκρη φυσικά δεν έβγαλα.
Τηλεφώνησα ακολούθως στην υπεύθυνη των εκδόσεων για να της πω μια από τα ίδια. Ότι για μένα είναι αφερέγγυοι για να μην πω τίποτα χειρότερο, και σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να συνεργαστώ ξανά μαζί τους. Όσο για ένα πρόσφατο βιβλίο που με θερμοπαρακάλεσαν να πάρω και είχα πει οκ, παρόλο που έχω δουλέψει κάμποσο, δεν έχω την παραμικρή πρόθεση να το τελειώσω και να τους το παραδώσω. Η κυρία με παρακάλεσε να περιμένω λίγο, να "τους μιλήσει κι η ίδια να δούμε τι μπορεί να γίνει", ενώ με "επέπληξε" ελαφρά, γιατί έκοψα τιμολόγια... Μου είπε ότι εκείνη λέει σε όλους να μην κόβουν τιμολόγια πριν πληρωθούν, για να μην αντιμετωπίζονται τέτοια θέματα και δημιουργούνται προβλήματα...
Τι γιατί, καλή μου κυρία; Γιατί έπρεπε! Γιατί αναγκάστηκα με το που με απέλυσαν, να κλείσω παράλληλα και τα βιβλία της ατομικής μου επιχείρησης ως μεταφράστριας, γιατί αδυνατούσα να πληρώσω πλέον τον ΟΑΕΕ. Πώς θα έκλεινα βιβλία αν δεν έκοβα τιμολόγια;
Δεν θέλω να σας κουράσω παραπάνω, αλλά έχω απελπιστεί. Συγχύστηκα και ταράχτηκα τόσο με τα τηλεφωνήματα, που έπαθα κρίση ιλίγγου και βρέθηκα για ώρες στο κρεβάτι.
Σ' αυτή τη φάση, δεν έχω καν το (όντως μικρό) απαιτούμενο ποσό για να ολοκληρώσω την εγγραφή μου στον ΣΜΕΔ και να ζητήσω τη συμπαράστασή τους. Εννοείται πως δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσω να πληρώσω το ΦΠΑ από την τσέπη μου, οπότε θα βρεθώ και με χαμένα τα χρήματά μου έναν ολόκληρο χρόνο μετά, και με χρέος που θα αυξάνει στη ΔΟΥ μου, κι αυτό γιατί; Για να μπορέσουν να πλουτίσουν εις βάρος μου λίγο ακόμη τα τσακάλια του Άνουβι.
Είχα κι εγώ συνεργαστεί για πολλά χρόνια με την Χαρλένικ και αν και ρομάντζα, οι άνθρωποι ήταν πάντα άψογοι στις πληρωμές τους και υποστήριζαν τους συνεργάτες τους... ακόμη και τελευταία, στον καιρό της βαθιάς κρίσης, έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να μην κρεμάσουν συνεργάτη σε πληρωμή.
'Εχω ακούσει κι έχω ακούσει για καθυστερήσεις και χρονοτριβές από εκδότες, αλλά εδώ πρόκειται για ΛΑ-ΜΟ-ΓΙΑ. Το θράσος τους είναι ανεκδιήγητο, τέτοια απαξίωση και "φτύσιμο" σε συνεργάτη δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Έχω συναντήσει ένα ακόμη λαμόγιο στην μεταφραστική μου καριέρα, αλλά τουλάχιστον τον πήρα χαμπάρι νωρίς. Μ' αυτούς, πραγματικά τα έχω χαμένα.
Κρατηθείτε μακριά τους.