Μαρία Καρδάτου

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Το παιχνίδι

Τι παιχνίδι της μοίρας είναι αυτό
Της τρέλας μας τι άτιμο παιχνίδι
Να τρέχω πίσω σου μες στα σκοτάδια
κι όταν σε φτάνω να μένεις πάλι
και να με κυνηγάς εσύ.
Οι δρόμοι μας παράλληλοι
ποτέ δεν είναι
Αν μια στιγμή ανταμώσανε
είχαν τα μάτια πίσω
Ή μήπως ήτανε πολύ μπροστά;
Δεν ήπιες τον σπασμό μου
ούτε κι εγώ της μοναξιάς σου
τον λυγμό

1983

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Σα φεγγάρι χάνομαι

Το φεγγάρι που είναι ξεθωριασμένο
φαίνεται στο σούρουπο,
μπρούντζινος καθρέφτης
γίνεται το βράδυ.
Στο σμίξιμο
θάλασσας κι ουρανού
κηλίδα από αίμα
Αναπαράσταση
θανάτου και ζωής
σιωπηλή και καθημερινή
Χωρίς κραυγή κι απόψε
σα φεγγάρι χάνομαι

1985

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Το κούτσουρο

Στον κούφιο κορμό της ελιάς
πάνω στην άμμο
μπαινοβγαίνει το κύμα,
σαλτάρουν μικρά ψάρια
φύκια μαζεύονται ολόγυρα
Τεράστιο κοχύλι το κούτσουρο
κλαίει για χαμένους καρπούς
και φύλλα δροσερά,
για έρωτες πνιγμένους
και ξεριζωμένες πατρίδες

1987

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Επιστροφή

Μέσα σ’ επαρχιακά λεωφορεία
σ’ εστιατόρια πρώην σκυλάδικα,
σε διαδρομές ανιαρές
με άρρωστα στομάχια
και γέρικες σκέψεις,
πληρώνοντας διόδια
στο πέρασμα του Άδη,
παλεύοντας τη γνώση
με τη λησμονιά,
ανοίγοντας μάτια
που πια δεν ξανακλείνουν
ετοιμάζεται να ξαναμπεί
στο βαθυσκάφος

1984

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Πυγολαμπίδα

Νύχτα χωρίς φεγγάρι
Μαύρη πινελιά
σβήνει την πόλη.
Η θάλασσα μια πλατεία
συνέχεια της ακτής
Μπορείς να περπατήσεις
κι ύστερα να συνεχίσεις
κατά τον ουρανό.
Μια μαύρη πινελιά
κι εσύ ασήμαντη πυγολαμπίδα
ψάχνεις μ’ ένα πράσινο φαναράκι.

1987

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Πάντα κάτι ή τίποτα

Είχε την τάση να κλείνεται
στον εαυτό της.
Έμπαινε πρώτα στο δωμάτιο,
μετά στην ντουλάπα,
σ’ ένα συρτάρι,
σ’ ένα κουτάκι,
ύστερα σ’ άλλο πιο μικρό
και σ’ άλλο πιο μικρό
κι ύστερα τίποτα
Ή πάντα υπήρχε
κάτι πιο μικρό
Υπήρχε πάντα κάτι
ή τίποτα;

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Η αγχόνη

Στου χρόνου τη στημένη αγχόνη
θα κρεμαστούνε πάλι απόψε
οι ερωτικές μοναχικές νύχτες,
όνειρα που τα έφαγε σκοτάδι,
σκέψεις που οδηγήθηκαν
από ένστικτο τυφλό

μέρα της γυναίκας
8 του Μάρτη ’84

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Το μαχαίρι

Τις νεκρές ώρες
ανοιγμένο κονσερβοκούτι
το κρανίο μου
άδειο από μνήμες
προσπαθεί να επιβιώσει
Δάχτυλα ηδονίζονται
από τους χυμούς
του κορμιού
Μάτια σε κορφές κυπαρισσιών
οραματίζονται
Το παράλογο εκκρεμές της ζωής
αδιάφορο το μέλλον μετράει,
τα νήπια χλευάζει,
τον θάνατο προκαλεί
με το μαχαίρι του έρωτα

1980

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Τότε αποκαλύφτηκαν

Έφτασε η ώρα που το όνειρο
ήρθε να με βρει
φορώντας αθλητικό φανελάκι
Η αλήθεια είναι πως εγώ
τ’ αναζήτησα τρέχοντας
μαραθωνοδρόμος πάνω από
οικιακά σκεύη παντός είδους
Ρωτώντας τον ένα μετά τον άλλο
τραβώντας το χέρι το φιλικό
Αδιάφορη γι’ αυτούς που δε νιώθουν
που δε φοράν μάτια μόνο γυαλιά.
Και τότε αποκαλύφτηκαν στο στόμα μου
λιβάδια με τριφύλλι και πρωινή δροσιά
και κρίνα και μαλακό υπογάστριο
Ένα άγαλμα ζεστό,
με μάτια σφαίρες μαγικές,
που βλέπεις μέσα
μελλούμενα και περασμένα

1982

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Τότε είναι που σε θέλω

Τότε που όλα μετέωρα φαίνονται
σα να προμηνύεται θύελλα
Τότε που απειλητικός άνεμος
θροΐζει τα φύλλα στις λεύκες
και το κύμα σηκώνει
πελώριο γίγαντα με αλάτι
Τότε που βρέχει άμμο
στα μάτια και μας κόβει την ανάσα
Τότε είναι που σε θέλω
Θάλασσα γίνομαι για να σε δεχτώ

1982

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Διαφορετική οπτική γωνία

Ο λόγος ήταν που η βρύση
έσταζε διαμάντια...
Ας είχε ξεχειλίσει ο νεροχύτης
ας έφτιαχνε νησίδες το πουρί
ας έσπαγαν με κρότο τα πλακάκια
Η μπόχα ας τον άρπαζε από τον λαιμό
Η αμμωνία ας θόλωνε τα μάτια
Ήταν που έβλεπε τα πράγματα
από άλλη οπτική γωνία

1986

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου: Ολυμπία, Πάσχα ’87

Σύννεφα από λουλούδια
μοβ, κίτρινα, πράσινα.
Ανάμεσα σε σκοτεινές πηγές
σπασμένα αγάλματα
σ’ ακινησία θανάτου.
Ζεστά κορμιά διαλέγουν
την αυτοκτονία τους
Σύμπλεγμα άψυχου
και ζωντανού
ξαπλώνουμε.
Μάταια ένας ήλιος
προσπαθεί να μας ζεστάνει,
χρυσάφι ρίχνοντας,
σε ξανθά μαλλιά εφήβων

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Αδιέξοδο

Το κορίτσι που κρυβότανε
στην κορυφογραμμή
ακολουθώντας το φεγγάρι,
εκείνη την παγερή
νύχτα του Μάρτη,
θαμπώθηκε από τη λάμψη
του παγωμένου χιονιού.
Σαν έλιωσε το χιόνι
το ποτάμι κατέβασε
πνιγμένο το κορίτσι
με λουλούδια
στη θάλασσα

1987

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου: Το χιόνι σε περίμενε ή (Αδυναμία)

Σαν έκαψες τις γέφυρες
πίσω σου,
το χιόνι σε περίμενε
στη στροφή.
Δικό σου το πρόβλημα
η λύση του
δική σου
Πρόσεξε μόνο
γλυκά μη γείρεις.
Στο χιόνι
ο ύπνος θάνατος

Απρίλης ’84

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Αυτοκτονία

Όταν έβγαινε και άπλωνε
τα προβλήματά της
με μανταλάκια,
νόμιζαν πως άπλωνε
μπουγάδα αστραφτερή.
Κανείς δεν κατάλαβε
γιατί αυτοκτόνησε.
Από νοικοκυροσύνη
Από αγάπη, από αρρώστια
Ή μήπως γιατί τίποτα
δεν γινόταν όπως ήθελε
εκείνη, η τρελή, η απροσάρμοστη,
που επέμενε να σκέφτεται
καθώς άπλωνε στον αέρα
τα όνειρά της.

1987

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)