Χρυσούλα Βακιρτζή

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Κλοιός

Θολός
ο ορίζοντας
αγγίζει την
ανυπαρξία...
δίκοπες οι
ενστάσεις
– με συντρίβει
άλλος ένας
αυτόπτης
κλοιός.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Ευνόητο

Αναδύεται
η βιβλική
μορφή σου
– απ’ τη ρευστή
αρχή της
πέτρας. Η
επερχόμενη
εξίσωση
με αφορά...
«Ευνόητο» χνάρι
της ήττας
η ερημιά.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Ένταση

Στα πλαίσια μιας μη
αναστρέψιμης
υπερβολής,
τούτη η μελαγχολία
επιβραδύνει
τον στρόβιλο.
Κάποτε θα αντιγράψω
την ένταση...
Τώρα, σιωπώ.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Αναστολή

Ευθύνη του
καλοκαιριού,
οι αμφορείς
και το όραμα.
(Άλλοτε, θα ξεσπούσε
τρικυμία μέσα μου).
Το σύμπαν
ή ο θάνατος
πιστοποιούν την ταυτότητα...
Ως έχει η επιλογή

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Απόλυτο

Λάθος ρήξεις,
σκληρή διέξοδος
και η ζωή μου
χαμένη
ευκαιρία
– που αποζητά
ένα αντίκρισμα
πριν λυτρωθεί.

Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Μήνυμα

Κρύβω σε άδεια
συρτάρια το
άλλο «εγώ μου».
Αίμα και βροχή
ποτίζουν τα γρανάζια
ή μια απόπειρα
ν’ ανασάνω.
Μηχανικά
εκκολάπτω
τον δήμιο...
για να συμβάλει
το έλλειμμά μου
λυτρωτικά.


Δραματουργός
προϋπόθεση το
μήνυμα που εκπέμπω.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Έδαφος

Το κύκνειο
τραγούδι σας
ήδη έχει σιγάσει...

Είμαι πια δίχως
αφορμές, πρόχειρες
αναμνήσεις
– κι αφήνομαι να
δεσμευτώ στις
άγριες απώλειες.

Ένα οικείο έδαφος
ελκύει τους θανάτους
και με λυτρώνει μυστικά

το «Ω γλυκύ μου έαρ».

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Αποβολή

Μη μ’ αγγίζεις...
Είμαι η καιόμενη
βάτος της παρακμής
σου. Το εξόριστο
παιδί που θήλασαν
οι εραστές και οι
γέροντες. Κλειστές
πόρτες στο σύθαμπο
στοιχειώνουν
την επερχόμενη
λοβοτομή.
Αρπακτικό της
ερημιάς μου
κι αποβολή
βαθιάς πληγής.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Φθορά

Σαν ένα ρούχο
που φθάρθηκε
σχεδόν αναίτια
απόμεινα να
ξαγρυπνώ δίπλα
στο άκαμπτο
κορμί σου...
ενώ σε όλες
τις ευθείες
εκπίπτουν
άγγελοι
και κραυγές.


Πρωτογενής
η αγωνία μου.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Μνήμη

Για μια ξένη γιορτή
η εκεχειρία,
νήστεψα
το πρώτο
δεκαήμερο
του Ιούλη...
συλλέγοντας
τις απλοϊκές
σας εκδοχές
– σαν αριθμομνήμων
κλεπταποδόχος.


Λευκά σεντόνια
κοσμούν περίτεχνα
κρυμμένες μνήμες.


Και εκβολές.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Συνοχή

Ποια φιλόξενη
Ναυσικά θα
με υποδεχτεί;
Τώρα που οι
γυμνές εποχές
αιωρούνται και
εκτοξεύουν τη
φρίκη, την απειλή;
Νωθρή η μήτρα.
Καμιά θαλπωρή
για το τάμα μου
– για μένα. Μαύροι
μανδύες και
απορρίμματα
στοιχειώνουν
το σκηνικό.


Σχεδόν αδέσποτα. Ξανά.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Αξίωμα

Τόσον καιρό
στο μάτι του
κυκλώνα,
μ’ έχουν
κουράσει
οι ήπιοι
θάνατοι (μη
μου ζητάτε άλλα
συνώνυμα)

πόση επιείκεια
μπορεί να δείξει ο
Μονοσάνδαλος;


Απομεινάρι
η αγχόνη κι
ο πανικός...

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Σπασμός

Ύστερα
το σχοινί
τεντώθηκε
(πριν σπάσει;)
κι απόμεινε
σαν πρόχειρη
καρικατούρα,
ένας νεκρός
«ενδεδειγμένα»
προσιτός και
προτεινόμενος

«Ίσως –
πάντως
όχι εγώ...»

ξεφώνισα

Σχεδόν ακούσια
Ηθελημένα. Βίαια,
με διαμπερείς
τους σπασμούς


όπως σε άηχο εφιάλτη

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Έλξη

Με τυλίγουν
οι πιο σκληρές
διαστάσεις.
Ψευδαισθήσεις
ελκυστικές
(το προσφιλές
παραμύθι μου,
τα παιδιά που
δεν γέννησα,
το ξυράφι στη φλέβα).
Φεύγω τώρα.
Ξεκάθαρα, ευλαβικά.

Πριν δω την ομίχλη
να ταριχεύει
τους καρπούς

ως πλεόνασμα.


Υστερώ ακόμα
όταν σας μεταγγίζω;

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Ροές

Θ’ αφήσω
ανέπαφη τούτη
τη ρευστοποίηση
Είναι δική μου πια
η όλη ανυδρία.
Κι αν το αρχέτυπο
μου ζητάει ένα τεκμήριο
– δεν πρόκειται να
δεσμευτώ ή
να αργήσω...
Ας παραμείνω
δίχως όνομα.


Όπως ο Σίσυφος
στα κίτρινα λιοτρόπια.


Λευκές αδράνειες
και αυτοκαταδίκη;

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)