Ανδρέας Λίτος

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Προσδοκία

Το προαίσθημα με πνίγει
κι ο κόμπος στο λαιμό μένει.
Δεν με ξεγελά η ασημένια ανταύγεια,
της απατηλής φαντασίας η έκρηξη.

Γελώ πνιχτά, σαν κλάμα,
στο μυαλό μου γυρίζει το έρεβος,
στην χαοτική κίνηση λέω
οι ελπίδες μου αρχίζουν με φως.

Λένε πάει η εφηβεία μου
λέω εδώ κρυφολάμπει
ξυπνάει στις ώρες του βάθους
σαν αστραπή της κόκκινης λαχτάρας.

Με κεραίες μακρινές στο άπειρο
πατώντας στη γη μας ευφραίνομαι
εγώ ο μικρός κι ο πανμέγας
θεωμένο εγγόνι τ’ ουρανού.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Ιούλιος ζέων

Άφωνη μετακραυγή
που ξέσκιζε την πλάση
των χερουβείμ τα όνειρα
το ρίγος της ζωής.

Λησμονημένος ερημίτης
της πόλης και της μοναξιάς,
της αντηλιάς πολεμιστής,
όστρακο γαλάζιο του ήλιου.

Της ρόδινης ψυχής
ο λόγος ζωντανός
βροντολαλεί στο φως
και γέρνει ο Ιούλιος ζέων.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Ο χωρισμός

Χαρά ολόφωτη το σώμα μου
αγκαλιάζει την ψυχή.
Αγγείο χρυσοστόλιστο
και ψυχοσπαργωμένο
με τις ανταύγειες της ομορφιάς
το νιο κορμί μου θάλλει.
Και τ’ ουρανού το πρόβλημα
αναπάντεχα προβάλλει
και μου ξεσχίζει την καρδιά
και την χαρά μοιράζει.
Κι ο εκστατικός ο χωρισμός
ποτίζει με φαρμάκι
την ονειρεμένη μου ψυχή
και τ’ ορφανό μου σώμα.
Μα πάντα λέγω μέσα μου
πως θά ’ρθει εκείνη η μέρα
όπου στη φάτνη του κορμιού
η ψυχή θ’ ανθίσει πάλι.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Μελλοντικό

Όταν ο χρόνος σταματήσει
κι αρχίσει η ροή του αιώνιου,
τότε το ψωμί θα ’ναι ουράνιος άρτος
και η βία του θαύματος κενή.

Ελεύθερος απ’ τον άρχοντα εγώ
με την ψυχή ν’ ανεμίζει ορθή
γεμάτος μέλι και γάλα
αναστάσιμος νέος αμνός.

Η μακάρια χαρά της ζωηφόρου
κερνιέται σε κρυστάλλινο κύλικα
κι είναι αψύς ο απόηχος
στο μεθύσι του θείου παράδεισου.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Πλαγίαυλος

Η λεπτή φιγούρα της Μαρίνας,
καθώς φυσά ευθέως τον πλαγίαυλο
και λαλεί της μουσικής το άσμα,
δείχνει τη θεία χάρη του κορμιού.

Το όργανο με το ξενικό όνομα φλάουτο
λιώνει τους πάγους της τρυφερής καρδιάς
όταν οι ουράνιοι φθόγγοι αναπάλλονται
σαν πορφυρά λουλούδια της εαρινής Πασχαλιάς.

Κι η κόρη γλαυκή κι αέρινη,
φωτεινό λουλούδι της αστροφεγγιάς,
με μυστικές μακάριες αντηχήσεις,
πλέει στο κρυσταλλένιο διάβα του απείρου.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Τα έσχατα

Τα έσχατα ζητήματα
της γλυκιάς αθανασίας
στο φως το κρύφιο
λάμπουν σα γαλαξίες.

Η επανάσταση του πνεύματος
στην προσωπική ζήση
φέρνει το τελευταίο άγγιγμα
της πιο τρελής ελευθερίας.

Η σιωπή της ζωντανής ερήμου
είναι επίσκεψη των εσχάτων
φωτεινό άλμα του νυν και πάντα
στο μυστήριο της αιώνιας παρουσίας.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Σύντηξη

Η ευωδία στο κορμί
σκάνδαλο γι’ απληροφόρητους
αγίασμα αγιότατο
στης αγάπης τ’ ολοκαύτωμα.

Σύντηξη των ιερών σωμάτων
στους αγρούς του Θεού
έκρηξη της ζεστής σάρκας
στη μετοχή της γέννησης.

Κι ανθίζει η παρθενική άνοιξη
της νιόβγαλτης ψυχής
σαν αιώνια εικόνα
του σαρκωμένου φωτός.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Τα γυμνά ειδύλλια

Οι κύκλοι των ωρών
στ’ αγιορείτικο κατώφλι
πάλεμα με τ’ άπειρο
στης άσκησης τον ήλιο.

Φωτοστέφανα αχνά
στη ροή της αιωνιότητας
υπάρξεις μεταμορφούμενες
μετάρσιες ψυχές.

Τα γυμνά ειδύλλια
των μικρών με τον μέγα
οι πόθοι οι άκαυτοι
της αγιότης το άνθος.

Από την ποιητική συλλογή Φωτορροές (1993)

[wings]

Ανδρέας Λίτος: ... της Αγάπης και του Φωτός

Στίλβουσες νοητές μπαλαρίνες
πάνω στα παλίνδρομα ευγενή αρώματα
των ήχων της θάλασσας, οι λιακάδες της Αλκυόνας.
Μες στο βαρύ χειμώνα,
προπομποί της ελπίδας για την αιθρία του Αυγούστου.
Οι χαρούμενες ηλιαχτίδες
και τ’ απαστράπτοντα περιστέρια
σου παίρνουν το νου, να δεις αυτά που δεν φαίνονται:
την κτιστή σαγήνη της ύλης και της ψυχής
και πέρα — υπέρ τον Κτίσαντα
ποιήματα Αγάπης και Φωτός.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Ευπρεπής απάτη

Ευπρεπής απάτη η αγάπη οδηγημένη από τον νου.
Αμφίδρομη στο εσύ και το εγώ.
Χρυσή βροχή πάνω σε όλα τα λουλούδια η αγάπη,
χωρίς επιφυλάξεις κι ενδοιασμούς.
Οι «λογικοί» από τους θώκους αποστρακίζουν
ηδονικά θραύσματα προπατορικών ανομημάτων.
Ενθαδικό και υπέρλογο το αειφόρο θαύμα της Αγάπης.
Η Ανάσταση, από όπου καίγεσαι κυριακάτικα, συγχωρητικά,
σε όλους τους ανθρώπους και στην όμορφη πλάση.
Και η άλλη όψη: τιμωρία με «αγάπη»,
ναι μεν αλλά,
η ευπρεπής απάτη.
Ο άρτος της Αγάπης ψωμίζει τους πάντες.
Ο χωρίς σύνορα χορτασμός.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Η πράξη

Το θεϊκό όχημα της Αγάπης,
Αιωρούμενο πνεύμα της ελευθερίας,
Σκύβει στον ελάχιστο αδελφό
Και σαρκώνει την πράξη που σώζει.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Εσχατολογείς

Εσχατολογείς κι εσχατοπρακτείς σημαίνει να ζεις στο μέλλον, στο όνειρο, στην προσδοκία. Έτσι πράττουν οι αγιογράφοι μόνο στην προσευχόμενη Αγιοπνευματική τεχνουργία τους. Όταν είναι βουτηγμένοι στο μυστήριο, το έσχατο. Θρησκευτικά αυτό είναι ακατανόητο. Κατόρθωμα είναι της Χάριτος και του Ελέους. Της Εκκλησίας με την Ευχαριστία.

Μέσα στην ερημία και την σιωπή συντελείται η καλή αλλοίωση, στερεώνεται στην κοινωνία και εσχατοπρακτεί στην Θεία Ευχαριστία.

Ολόσωμος σώζεσαι χάριν του άλλου και Χάρις στον Άλλον.

Η αποδοχή σου είναι πρόξενος εορτών στα ουράνια για σένα τον έσχατο, γιατί ο Πρώτος είναι μανικός, είναι τρελός από αγάπη για το πλαστούργημά Του.

Εσύ εσχατολογείς και λέγεις, γένοιτο Κύριε, ας γίνει Χριστέ μου.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Καλλίστη αρμονία

«Εκ των διαφερόντων καλλίστη αρμονία∙
Πάντα κατ’ έριν γίγνεται»
Ηράκλειτος

Διαφέρουμε μεταξύ μας
κι ενίοτε κτίζουμε την αρμονία.
Μα τι είναι αυτό που μας αρμόζει;
Είναι ο πλούτος της ετερότητας που κατορθώνει την αρμογή;
Διαφέρουμε μεταξύ μας, εν-διαφέρεται για μας ο Θεός.
Πάνω σε αδιόρατη χορδή
διασχίζει την απόσταση η Αγάπη
και γεφυρώνει την διαφορά.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Ποίηση

Ποίηση, ο αθώος καρπός της ύπαρξης, κάθε ύπαρξης.
Φωτοκαρπός του πλάσματος του Θεού.
Της αντρόπιαστης ψυχής ανθοφορία.
Οπώρες αγαπητικές απ’ τ’ άστρα και την ωραία μας γη.
Μετάληψη της ροής του ερυθρού νάματος.
Πρόσκαιρη νίκη πάνω στη φθορά.
Ανθύλλιο της αριστοκρατικής ένδειας.
Ρώγες απ’ τ’ αμπέλι της κρυφής αθωότητας.
Σίτος και έλαιον, βραχονήσι της ζωής.
Φτερούγα γαλανή στα ζαλισμένα πουλιά του φόβου.
Μεταξένια πνοή πάνω στα μολυβένια στρατιωτάκια της σκοτεινιάς.
Το όνειρο του μέλλοντος στην ώρα την πρώτη.
Η λάμψη του πνεύματος πάνω στην ωραία ύλη.
Ποίηση, η φανέρωση της θεϊκής σποράς στο πλάσμα Του.

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)

[wings]

Ανδρέας Λίτος, Στο κελί

Ζωγράφισε ένα παράθυρο στον τοίχο του κελιού του
κι από κει δραπέτευσε στο όνειρο.
Έσπασε τους αρμούς των χρωμάτων
για να σχηματίσει την ίριδα της ελπίδας.
Η δικαιοσύνη τον φυλάκισε
κι η έμπρακτη αγάπη τον ελευθέρωσε στην αλήθεια.
Τι κι αν δεν έχει τίποτα;
Η ανάπαυσή του είναι στο πιο τίποτα.
Εκεί όπου δεν έχει, αλλά μόνον είναι.
Μια ύπαρξη γυμνή από βαριά υλικά.
Μόνη περιουσία του η προσδοκία η έσχατη.
Λάξευσε το πρόσωπό του με την προσευχή
και την ψυχή ελατόμησε με την αγάπη.
Τι κι αν δεν έχει τίποτα;

Από την ποιητική συλλογή ... της Αγάπης και του Φωτός (2002)