Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Music and Lyrics => Favourite Poetry => Topic started by: crystal on 21 Sep, 2011, 15:50:52

Title: Νίκος Καρύδης
Post by: crystal on 21 Sep, 2011, 15:50:52
Νίκος Καρύδης (1917-1984)

(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fwww.ekebi.gr%2Fappdata%2Fwriters%2F1935%2Fsmall%2FKARYDISNIKOS_gr.JPG&hash=03d2da49f09c4e52b83185336bc402332642725b)

Ο Νίκος Καρύδης γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου χωρίς να πάρει πτυχίο. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Γλάρος και μετά τον πόλεμο τον Ίκαρο, από κοινού με τους Αλέκο Πατσιφά και Μάριο Πλωρίτη. Ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν και σύμβουλός του τελευταίου ως το 1952, διετέλεσε επίσης μέλος του Δ.Σ. και εντεταλμένος σύμβουλος του Εθνικού Θεάτρου (1974-1981). Πέθανε στην Αθήνα. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε με δημοσιεύσεις στα περιοδικά Νέα Εστία και Ελεύθερα Γράμματα. Το 1944 εκδόθηκε η ποιητική συλλογή του Λιοπύρι. Τιμήθηκε με το βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα (1958 για τη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα) και το βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη (1983 για την ποιητική συλλογή Καπνός αι ημέραι μου). Η ποίησή του στρέφεται γύρω από το υπαρξιακό αδιέξοδο του ποιητή που βιώνει έντονο το συναίσθημα του φθαρτού της ζωής. Η γραφή του αξιοποιεί στοιχεία από διάφορα λογοτεχνικά ρεύματα, κυρίως από το συμβολισμό και τον υπερρεαλισμό. Ποιήματά του μελοποιήθηκαν από το Μάνο Χατζιδάκι και το Γιάννη Σπανό.

Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ. (http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=217)

Ποιήματα δημοσιευμένα στο Translatum:


Ευρετήριο ελληνικής ποίησης (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=54631.0)
Title: Νίκος Καρύδης, Η στιγμή των αρχάγγελων
Post by: crystal on 21 Sep, 2011, 15:52:07
Νίκος Καρύδης, Η στιγμή των αρχάγγελων

Να τελειώνει η μέρα και να περιμένουν
στίχοι άγραφτοι
όπως το φως πίσω από τα τζάμια
χαμένοι φαντάροι σε ξένους δρόμος
μ’ ένα καθρεφτάκι στην απάνω τσέπη
κι ένα φυλαχτό στη θέση της καρδιάς.
 
Α, οι άσπρες κιμωλίες στα μικρά δάχτυλα
κι ο ασβέστης στα πεζούλια
χρωματισμένος από τα γεράνια και τα βασιλικά
και οι φωτιές τις νύχτες στα βουνά
καλοκαιριάτικα
σινιάλο για να φύγω.
 
Κι εσύ να υπάρχεις πάντα
χωρίς λύπη χωρίς στεναγμό ξέροντας
πως δεν τελειώνει η μέρα ποτέ
όσο ορίζει τη ζωή μας η στιγμή
ταξιδεμένη τα πέλαγα με τη δικαιοσύνη
όλων των αρχάγγελων
δική μας.