Ιωάννα Λιούτσια, Vincent
Μα πότε θα πεθάνω πια;
Γιατί κανείς δεν με λυπάται;
Το ρίγος να ’ναι από τη μοναξιά;
Ή άραγε από τη σκοτεινή φιγούρα που με πλησιάζει;
Κι αν δεν πεθάνω πώς θα ηρεμήσω;
Το σκέφτηκε αυτό κανείς από εσάς που λέτε ότι στεναχωριέστε;
Το σκέφτηκε, αλήθεια, κανείς από εσάς ότι εσείς με θέλετε,
στο βάθος, να πεθάνω;
Αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω τη στάση σας αυτή.
Τα μυαλά μου τα ’χω τινάξει στον αέρα. Ήδη.
Μόνο η κυριολεξία μου απομένει.
Ε ας τελειώνουμε και τα τυπικά λοιπόν.
Στο κάτω κάτω έχει καμία σημασία τελικά;
«Ο θάνατος δύσκολος, μα η ζωή ακόμα πιο δύσκολη.»
Πολύ σωστά.
Ad dieu.
Από τη συλλογή Αρρυθμίες (2016)
