Μαρία Ψωμά

[wings]

Μαρία Ψωμά, Στη λήθη δεν ενδίδω

[Ενότητα Σε ανάμνηση]
 
Βρίσκομαι πλάι σας,
σκηνοθετώ παλιές εικόνες,
η Αναστασία χαμογελάει, με φιλάει,
ο Γιάννης κάνει πλάκα,
η Γλύκα πλέκει στα γρήγορα καινούριο παραμύθι,
ο Διομήδης ακούει, γελάει κρυφά,
σκαρώνει σκωπτικά στιχάκια,
πορφυρά τα χρώματα, πορτοκαλιά, μελιά,
ώριμο ηλιοβασίλεμα που δε λέει να σβήσει.
Έτσι σας κρατώ ζωντανούς, έτσι σας μεταδίδω,
όσο ζω υπάρχετε,
στη λήθη δεν ενδίδω.

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)

[wings]

Μαρία Ψωμά, Στιγμές μετά

[Ενότητα Του έρωτα]
 
Ζεστό το φανελάκι,
αφημένο ανάποδα στο κρεβάτι,
τ’ αποτύπωμα του κεφαλιού σου ακόμη στο μαξιλάρι,
παρατημένες οι παντόφλες πίσω απ’ την πόρτα.
Νωπή στ’ ακροδάχτυλα η γεύση του κορμιού,
το τελευταίο φιλί σπαρταριστό στα χείλη
κι η μυρωδιά της παρουσίας σου να αιωρείται,
ανάμεσά τους η μοναξιά αφέντρα, κυρίαρχη
να οργώνει τα σπλάχνα μου,
στιγμές μόλις μετά το «αντίο».

Από τη συλλογή Ισόβια θητεία (2006)

[wings]

Μαρία Ψωμά, Ονειρεύομαι
 
Ονειρεύομαι
για το όνειρο,
την ελευθερία,
το πέταγμα στο απέραντο,
το τρύγημα στους δρόμους της ουτοπίας,
όπου η ψυχή ανάλαφρη
αίρει το σώμα
το στήνει στον ορίζοντα
ν’ απορροφά ασκεπές
τα στοιχειά...
Ονειρεύομαι
για το όνειρο
η έκβασή του
δεν είναι ο στόχος.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)

[wings]

Μαρία Ψωμά, Τρόπος ζωής
 
Πλέον παρατήσαμε τις λέξεις,
σιωπηλοί στεκόμαστε
στη σκιά,
με το βλέμμα φωτιά.
Αθόρυβα συσπειρωνόμαστε,
ανταλλάσσουμε φλόγες,
παρατασσόμαστε...
Ανυπακοή το σύνθημα
όχι του λέγειν
μα του ζην.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)

[wings]

Μαρία Ψωμά, Κόλαση
 
Όσο σε διαγράφω
δεν αθωώνομαι,
διαβρώνομαι,
φίδια
φωλιάζω στις ρωγμές.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)

[wings]

Μαρία Ψωμά, Ο ποιητής
 
Σκιά,
ελλοχεύω στις σιωπές,
συλλέγω πνιχτά επιφωνήματα,
σταγόνες που δεν τόλμησαν
να τρέξουνε στις κοίτες,
ρίγη της ουτοπίας.
Στις μύτες μαύρων μολυβιών
αιμορραγώ,
παλεύω
να δαμάσω λέξεις,
να μετατρέψω την ενέργεια
από τ’ αγριεμένο σκοτάδι
σε επικοινωνία.
Τι κι αν δε δείτε ποτέ
το πρόσωπό μου;
αν δε μου σφίξετε το χέρι;
μαζί
θα έχουμε σκεφτεί επιτέλους
φωναχτά!

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)

[wings]

Μαρία Ψωμά, Ανυπακοή
 
Πιο κοντά,
πιο ζεστά,
χέρι με χέρι
σφιχτά,
σκέψη στη σκέψη
φωτιά,
εμείς οι πολλοί
πια μαζί,
ν’ ανοίγουμε δρόμους
στο πώς,
σκοτάδια να σβήνουμε
με φως,
ονόματα να γενούμε
από λαός,
να εκδικηθούμε
με ευτυχία.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)

[wings]

Μαρία Ψωμά, Κοινός νους
 
Σάρκα με σάρκα
προσεγγίζομαι,
χώμα με νερό
σε ζεστό πηλό
ενεργοποιώ,
πλάθω,
πλάθομαι.
Έτσι χωράω
φωνή φωνηέντων
σε ξεκάθαρα σύμφωνα
φοράω,
φωνάζω,
κοινωνώ,
λέγομαι.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)

[wings]

Μαρία Ψωμά, Αλλού
 
Το «αν» σε «να»
στα χέρια μου ζύμωσα,
σταδιακά το μετέτρεψα
σε προστακτική για εμένα την ίδια,
αδιαφόρησα για την ευκτική ή τον μέλλοντα,
το παρόν - «πράξε!»
όχι για το πρώτο ενικό
μα για το πρώτο πληθυντικό,
απορρόφησε την πλήρη απασχόλησή μου.
Στο πάθος
παράβλεψα
πως η γραμματική
δεν καταστρατηγείται.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)

[wings]

Μαρία Ψωμά, Δεύτερο ζευγάρι φτερά
 
Ξαφνικά, δε φωνάζουμε
δε συνωστιζόμαστε
συρρικνωνόμαστε εντός.
Απογυμνωμένοι απ' τα λάβαρα,
κυρτοί, από φορτίο βαρύ
υποδυόμαστε αδιαφορία
βουβά ελπίζοντας
σ’ ένα δεύτερο ζευγάρι φτερά.
Αναμένουμε
πυκνώνοντας αθόρυβα το κενό.
Ποτέ η σιωπή
δε φώναζε τόση απελπισία.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)

[wings]

Μαρία Ψωμά, Απώλεια
 
Δεν είναι που έφυγες
είναι που σ’ ακολούθησαν
όλα τα άλφα
από το «σ’ αγαπάω»
και το ωμέγα
από την αθωότητα
μέχρι το ωραίο.
Απόμειναν στεγνά
το γάμα με το πι
μ’ ένα μετέωρο σίγμα
να ζητιανεύουν έκφραση
σ’ αφιλόξενες λέξεις.
Στην παγωνιά.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)

[wings]

Μαρία Ψωμά, Ζην
 
Καταβάλλω, σε τακτά χρονικά διαστήματα
το αντίτιμο της παρουσίας μου.
Αν περιπέσω για λίγο
στο αμάρτημα της αδιαφορίας
και ξεχαστώ,
σπεύδει πάραυτα το ανάγκασον
να μου χτυπήσει τον ώμο
να κουνήσει το δάχτυλο,
απαιτώντας
τόσο το ευ, όσο και το κακώς
να εξοφληθούν.

Από τη συλλογή Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2011)