Μαρία Καρδάτου

[wings]

synnefa tou gialou - YouTube

Γιάννης Χαρούλης & Κώστας Σπηλιωτάκος, Σύννεφα του γιαλού
(τραγούδι: Γιάννης Χαρούλης / δίσκος: Χειμωνανθός (2006))

Μαρία Καρδάτου, Άρωμα της βροχής

Φιλιά και βροχή
που χτυπάει στο τζάμι.
Έρχεται ξαφνικά
μου ψιθυρίζει λέξεις
που μόνο εμείς
καταλαβαίνουμε.
Κι έπειτα φεύγει
σαν κλέφτης
που άφησε πίσω του
άρωμα της βροχής
στο χώμα
και στα νυχτολούλουδα.

1988

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=hjp9UhBTTK4

Γιώργος Θεοφάνους, Σ’ αγαπώ
(τραγούδι: Άλκηστη Πρωτοψάλτη & Αντώνης Ρέμος / δίσκος: Πες μου θάλασσα (2002))

Μαρία Καρδάτου, Μια ζωή

Ποίηση είναι
η καθημερινή μας αυτοκτονία
που διαρκώς αναβάλλεται
Είναι η ομίχλη
που κατεβαίνει από το Χορτιάτη
και κρύβει το ραντάρ
Είναι η φωνή σου η μακρινή
που ρωτάω τι κάνεις
και μου απαντάς
σ’ αγαπάω μια ζωή

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=FMKJPm39-hY

Διονύσης Σαββόπουλος, Τσάμικο (δίσκος: 20 χρόνια δρόμος (1983))

Μαρία Καρδάτου, Πλατεία Ναυαρίνου

Στα ανάκτορα του Γαλέριου
ένα φάντασμα τριγυρνά
με βιβλία στη νυχτερινή βάρδια
Φωτογραφίες ασπρόμαυρες
το απαθανατίζουν
Κύματα φέρνουν
μέχρι την πλατεία ναυαγούς
παραπατούν ζωντανοί νεκροί
πολλά παιδιά σχεδόν
δείχνουν την τρυπημένη γλώσσα
ζητώντας κατοστάρικο
χλωμό το πρόσωπό τους
πατημένος καπνός η ομορφιά τους
στο γλιστερό πλακόστρωτο
Ήχος βιολιού ακούγεται λυπημένα
πάνω απ’ την πόλη με τους πρόσφυγες
Ένα κορίτσι παίζει κλαίγοντας
τ’ αδύνατα πόδια του στο κρύο
χτυπάει με ρυθμό
Η τύχη ας το βοηθήσει

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=RqLHjmbI6TE

Νίκος Παπακώστας, Το ταξίδι (τραγούδι: Μαρία Σουλτάτου / δίσκος: Μυστικός εσπερινός (2007))

Μαρία Καρδάτου, Το ταξίδι

Τότε ήταν που είδα
τις μελλοντικές σου σκέψεις
να φεύγουν δακτυλίδια καπνού
Ένα καράβι έμπαινε
στο λιμάνι δίπλα μας
κι αν απλώναμε το χέρι
θα το αγγίζαμε
Όπως αγγίζει κανείς στο χάρτη
ένα ταξίδι
που ματαιώθηκε

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=V7KEfVGIhwA

Ίδρυμα για έναν κόσμο χωρίς ναρκωτικά

Μαρία Καρδάτου, Έκσταση

«Δεν ξέρω γιατί το έγραψα
Δεν ξέρω γιατί με σένα
κι όχι μ’ αυτόν ονειρεύτηκα»
Μεθυσμένη έκλαιγε
αυτοκαταστροφική
με γκράφιτι γεμίζοντας
τους τοίχους
Μοίραζε κέρματα
στα νέα παιδιά
να περάσουν στην άλλη όχθη
Η νύχτα να πουλήσει προσπαθούσε
τον μελλοντικό πανικό
το σφυροκόπημα στο κεφάλι
το άνοιγμα της πόρτας
Κάτω από τις μοβ ακακίες
στον κήπο της Φιλοσοφικής
οι μούσες κάπνιζαν
και τραγουδούσαν
κι η νύχτα καραδοκούσε
τα μαύρα μάτια σου
κορίτσι των είκοσι χρόνων
που χόρευες στα χορτάρια
στο υπαίθριο πάρτι
με έκσταση

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=hHZSDcZwWT0

Μιχάλης Νικολούδης, Το πνεύμα της άνοιξης (δίσκος: Ross Daly & Μιχάλης Νικολούδης, Συναπάντημα (2003))

Μαρία Καρδάτου, Άσυλο Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Χνούδια της λεύκας
ασπρίζουν τα μαλλιά μας
ψεύτικο χιόνι
κι η μέρα ανοιξιάτικη
Μια ρωγμή μεσολαβεί
από το τώρα στο άπειρο
από το κρυφοκοίταγμα
στην τόλμη
Η λιμνούλα της άνοιξης
νερόλακκος με σκουπίδια
Από δω μέχρι το τραπέζι
του νεκροτομείου
δύο βήματα
Οι τσιγγάνοι άναψαν φωτιά
και ξάπλωσαν στο χώμα
οι πολύχρωμες κουβέρτες τους
σημαίες ειρηνικές στο πάρκο
τα μωρά τρέχουν γυμνά
κι απλώνουνε το χέρι
Δίπλα κλαίνε άρρωστοι
σε τηλέφωνα χαλασμένα
Το αστεροσκοπείο ψυχρό
και απόμακρο
μακρινά αστέρια της Άρκτου
κι οι τελειόφοιτοι με λουλούδια
κι επίσημα ρούχα
κομπάρσοι
στη σκηνή του ασύλου

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=Hag4Mjhoww8

Μάνος Λοΐζος & Λευτέρης Παπαδόπουλος: Ήλιε μου, σε παρακαλώ
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Να ’χαμε τι να ’χαμε (1972))

Μαρία Καρδάτου, Ήλιος με χάπια

Όταν στην Ανατολή το μεγαλόπρεπο φως
Υψώνει το φλεγόμενο κεφάλι του [...]
Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Στοιχειωμένοι στίχοι
τη νύχτα χτυπούν την πόρτα
Ήχοι παράξενοι ακούγονται
αναστεναγμοί, κραυγές
και λέξεις ακατανόητες
Ο ύπνος σε καταρρακώνει
χάπια κοιμίζουν το πνεύμα σου
και χάπια σε ξυπνάνε, Ήλιε μου
Μικρός ανίσχυρος άνεμος
περνάει απ’ τα κλειστά σου
βλέφαρα που πεταρίζουν
πλάθεις το μέλλον με φωτιά
που αναβλύζει από την ψυχή

Να επινοήσουμε
έναν όμορφο κόσμο
τώρα που η μέρα
δείχνει τα δόντια της
και το μικρό ιστιοφόρο
φεύγει μακριά.
Φτιαγμένοι από μουσική
περιφερόμαστε
μοναχικοί πλανήτες
στο αδέκαστο σύμπαν
Πού ήσουν όταν σε χρειάστηκα
Σε άλλον κόσμο μακριά
Πού ήμουν όταν με ζητούσες
κλεισμένη σε δωμάτιο σκοτεινό
που ήταν ολόκληρη η γη

Κάποτε το φως σου
έγινε μαύρο σημάδι
πάνω από τα κάστρα
κι έπεσε σαν μέδουσα
μαβιά στην παραλία

Είσαι ο μόνος ευγνώμων
για τη ζωή σου, Ήλιε μου
θα ήθελα να με διδάξεις
τη γαλήνη που εκπέμπεις
κι ας έχεις άρρωστη καρδιά

Τυφλή είμαι όταν μένεις
κλεισμένος πεισματικά
πίσω από τα τείχη
και ζυγίζεις τη μέρα
με τη νύχτα
ποια έδωσε περισσότερο πόνο
και ποια αποκήρυξε
μετά βδελυγμίας
τις κρυφές χαρές

Στοιχειώνεις τις νύχτες
στα κάστρα
Τη μέρα χάνεσαι στην ομίχλη
όπως κι εγώ στην ταράτσα
με τα λευκά περιστέρια
Γίνομαι μια μελωδία
θλιβερή
ένα τραγούδι ατονάλ

Είναι σκληρή η ζωή
χωρίς φως
θα ήταν αβάσταχτη
χωρίς τις λέξεις
Ο σκελετός μας φωτίζει
πίσω από τις ακτινογραφίες
Ας υποκριθούμε
πως δεν τον βλέπουμε
Ας παίξει η μουσική
κι οι λέξεις ας χαθούν
για λίγο μόνο
όσο να βγουν
οι πρώτες ακτίνες
να εξορκίσουν το κακό

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=0Q6_EoB4NZo

Μάνος Χατζιδάκις, Μια πόλη μαγική (ορχηστρικό) [έργο: 30 νυχτερινά (1983)]

Μαρία Καρδάτου, Η πόλη

Η πόλη δε θα αντέξει
Τόσες ανασκαφές
Τόσες αλλαγές
Τόσες πορείες πάνω της
Τόσα νερά υπόγεια
υποθαλάσσιες αρτηρίες
και εκσκαφές αναμνήσεων
Τόσα δηλητήρια
κι αυτοκίνητα να φεύγουν
και να έρχονται δίχως διέξοδο
και φωνές και παρακλήσεις
Και τρένα και εκτροχιασμούς
πάνω στο σώμα της
για ένα κέρμα
για ένα φως που έσβησε
για ένα μήνυμα που δεν ελήφθη
Η πόλη είσαι εσύ
Πόσο να αντέξεις

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)

[wings]

Théodore Géricault, Le Radeau de la Méduse (Η σχεδία της Μέδουσας)
(λάδι σε καμβά, 1818–1819 / μουσείο Λούβρου)
Πηγή: wikipedia

Μαρία Καρδάτου, Γκρεμίζοντας τείχη

Ήρεμες μέρες δεν υπάρχουν
και δεν υπήρξανε ποτέ
Στην τρομαγμένη ματιά τους
μόνο η νύχτα παραμονεύει
Τύμπανα ακούγονται μακριά
δεν είναι η βροχή
αγγελικά βιώνουν
οι μικρονοϊκοί
Φευγάτοι, ερωτευμένοι
πρώην ιδεολόγοι, μετανάστες
γκρεμίζουνε τα τείχη
κι αιμάτινους δρόμους
χαράζουνε στους χάρτες
Κορμιά στη θάλασσα
γαντζώνονται σε μια σχεδία*
τείχη δεν υπάρχουν
μέσα στα κύματα
ούτε και αδικία

* Αφορμή το έργο του Ντελακρουά «Σχεδία»

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)

Σημείωση ανθολόγου:
Το έργο «Η σχεδία της Μέδουσας» ανήκει στον Théodore Géricault και επηρέασε βαθύτατα τον Eugène Delacroix.

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Μοντέρνα Πυθία

Γυναίκα του καιρού μας
μοντέρνα Πυθία
Μασώντας τσίχλες
και πικροδάφνες
κοντά στο τζάκι,
μισοπνιγμένη
στους καπνούς
της επαρχιώτικης πλήξης
Καταβροχθίζοντας σνίτσελ
κι ομίχλη από άγραφους στίχους
Γυναίκα που υποτάχτηκες
στων παιδιών σου
την ανάσταση
Ζυμώνοντας αέρα, ήλιο, μέλι
και δάκρυα
Πόσο πίσω έμεινες
ατενίζοντας την τράτα
να χάνεται αθόρυβα
παγιδεύοντας ασημένια ψάρια
και όνειρα χρυσαφιά
σα σύννεφα γαντζωμένα
σε μοναχικό κατάρτι

Γενάρης ’82

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Στο σπίτι του ποιητή

Στον Γιώργη Παυλόπουλο

Όλα είναι θλιβερά
στο σπίτι του ποιητή
Για όλους είναι ευχάριστα
και φιλόξενα
Εμένα δε με ξεγελά
Είναι σαν ένα μουσείο
που προσπαθεί το χρόνο
να πετρώσει
Εμένα δε με ξεγελά
Μόνο εκείνη η λάμψη
στα μάτια του
είναι που με τραβάει,
μαγνήτης μιας άλλης ζωής...

1987

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Θεσσαλονίκη

Τα φώτα πυγολαμπίδες
στο μαύρο σου κορμί
Διαφημίσεις φωτεινές πλάνες
μαύρη μαγεία,
γέλιο τρελής νυχτερίδας
Ο βαρδάρης δοξάρι
στις αντένες της TV
Νύχτα της πόλης
εισβάλλεις σε κάμαρες
μοναχικές
τα κρόσσια σου ανεμίζοντας,
εμποδίζεις χέρια να ενωθούν
Στο στροβίλισμα του χορού σου
ρίχνεις στο έρεβος
νάρκισσους θλιβερούς.

1984

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Τις νύχτες παλεύω

Τις νύχτες ακούω
τη φωνή σου που με καλεί.
Τις νύχτες που είναι
γεμάτες στεναγμούς,
τα τριζόνια ζηλεύω
και τον άνεμο
Την άμμο την υγρή
που αναστατώνεται
από το ήσυχο κύμα
που τη γλείφει
Τις νύχτες που είναι
γεμάτες έρωτα
παλεύω να κρατήσω
με σώμα και ψυχή

1982

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Υπολογιστής

Όταν έρχεσαι
μ’ ένα χαμόγελο
καρφιτσωμένο
στο άδειο σου πρόσωπο
Εκλιπαρώντας
λίγη ζεστασιά
από ένα κορμί,
άδειος από αισθήματα,
με χέρια απλωμένα
Σ’ αναγνωρίζω
έρωτα υπολογιστή
με το σπαθί
της αδιαφορίας,
ύπουλα περασμένο
στην πλάτη

1987

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Στη μουσική που μας διαπερνάει

Ψάξε να με βρεις
στο πρώτο άγγιγμα
του άγραφου χαρτιού
Στην αγωνία
μιας μακρινής απόστασης
Στου κόσμου
το πρώτο κοίταγμα
από το παράθυρό σου
Στη θλιβερή ματιά
της πρωινής εφημερίδας
Στων παιδιών το ξύπνημα
μες στη νύχτα
Στο καλωσόρισμα
του ανέμου.
Ψάξε να με βρεις
στη μουσική
που μας διαπερνάει

1980

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)