Συμφωνούμε απολύτως! Απλώς θέλει λίγη προσοχή η αντιστροφή του βάρους της απόδειξης που προωθεί η διάταξη που λες, γιατί συχνά τη χρησιμοποιούν ολοκληρωτικά καθεστώτα για δικούς τους σκοπούς. Στα νομικά, αντιστροφή του βάρους της απόδειξης έχουμε όταν καλείται ο κατηγορούμενος ν' αποδείξει ότι δεν διέπραξε κάτι, αντί να προσπαθεί ο κατήγορος να αποδείξει ότι ο κατηγορούμενος το διέπραξε.
Από την άλλη μεριά, στη συγκεκριμένη διάταξη που αναφέρεις, επειδή ακριβώς έχουμε την ασυμμετρία εξουσίας μεταξύ αστυνομικού και πολίτη, θεωρώ δικαιολογημένη την αντιστροφή του βάρους της απόδειξης υπέρ του απλού πολίτη και όχι υπέρ του αστυνομικού. Όμως θεωρώ απαράδεκτο το γεγονός ότι αυτή η διάταξη αφορά ειδικά τις (φερόμενες ως) διακρίσεις, και όχι κάθε καταχρηστική πράξη του αστυνομικού οργάνου (π.χ. κατηγορία πολίτη κατά αστυνομικού για χρήση υπέρμετρης βίας κ.λπ.).
Και κάτι άλλο, βασικό: κατά την άποψή μου δεν είναι διάκριση το να σταματήσει για έλεγχο ο αστυνομικός κάποιον, επειδή τα χαρακτηριστικά του μοιάζουν με του υπόπτου. Διαφορετικά, αν όλ' αυτά είναι διακρίσεις και περιλαμβάνονται στην εν λόγω διάταξη, τότε δεν θα μπορεί η Αστυνομία να αξιοποιεί τα χαρακτηριστικά του προσώπου κάποιου ως στοιχείο για την ταυτοποίησή του. Τώρα, αν τυχαίνει (που συχνότατα τυχαίνει) ο ύποπτος να έχει χαρακτηριστικά προσώπου... "ευαίσθητης ομάδας" (να είναι π.χ. μαύρος), ε, αυτό δεν θα πρέπει να είναι πρόβλημα της Αστυνομίας!!!