Αλεξάνδρα Μπακονίκα

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=zs6ATO6UhYE

Τζιβαέρι (παραδοσιακό Σμύρνης με τη Μαρία Σουλτάτου)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο χορός

Σ’ έφερα στο νου μου καθώς χόρευα
και σκέφτηκα με τι φλογερότητα,
με τι παλμό θα χόρευες
και τι καημούς θα σκόρπιζες.
Σ’ έφερα μπροστά μου
και πέρασα όλη τη λαγνεία μου για σένα
σε κάθε μου βήμα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=kLN278euWt4

Χάρης Λυμπερόπουλος & Διονύσης Τζεφρώνης: Σε λαχταρώ (τραγούδι: Γιάννης Πάριος (1970))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα χείλη σου

Οι πιο σκοτεινές
οι πιο αδίστακτες ορμές σου
μ’ εξουσιάζουν.
Και να μιλούσες
δεν θ’ άκουγα,
εμένα με τραβούσαν τα χείλη σου,
όλη η ηδονή που υπόσχεσαι
έχει το σχήμα τους.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=_KoYLRTuf1M

Ara Dinkjian & Μιχάλης Γκανάς, Τα κορμιά και τα μαχαίρια
(τραγούδι: Ελευθερία Αρβανιτάκη / δίσκος: Τα κορμιά και τα μαχαίρια (1994))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η υπεροψία σου

Για ό,τι λατρεύτηκες
σε θέλω,
λατρεύτηκες για το κορμί
για ό,τι είσαι,
για την ευκολία σου
να επιλέγεις και να παίρνεις,
όταν οι άλλοι σε γυρεύουν
εσύ να προσπερνάς.

Σε θέλω κι όσο μπορώ
όλο πιο σπάνια σε σκέπτομαι
– σε χάλασε η υπεροψία σου.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=zxFNxHefwLA

Τάκης Μπουγάς & Κώστας Κινδύνης, Σε θέλω
(τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού / δίσκος: Γυμνό (1987))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Έπληττε μαζί του

Νοιάζονταν αν κρύωνα
απ’ το θαλασσινό αεράκι
κι έλεγε να καθίσουμε πιο μέσα
σ’ άλλο τραπέζι.

Δίπλα η γυναίκα του
–ένα ερωτικά θεσπέσιο πλάσμα–
τον κοίταζε αδιάφορα,
έπληττε μαζί του.
Ήταν υπερβολικά γεροδεμένος
κι είχε μια τρυφερή ψυχή
σαν μικρού παιδιού.
Σε λίγο έφερε τη συζήτηση
γύρω από τη γνωριμία τους:
«Μετά τις ταβέρνες και τα ποτά
κλεινόμασταν στην κάμαρά μου,
κι εκεί με μεθούσε,
χόρευε για μένα ολόγυμνη
πριν πλαγιάσει».
Ήταν επίκληση για την παλιά
ιδανική τους σχέση,
το ανεξίτηλο δόσιμο του έρωτά τους,
ό,τι τον έσπρωχνε ν’ αποκαλύψει.
Εκείνη δεν άλλαζε, τον κοίταζε αδιάφορα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=h9bpebMvlLo

Σταμάτης Κραουνάκης & Γιώργος Παυριανός, Μόνον άντρες
(τραγούδι: Γιώργος Μαρίνος / δίσκος: Μόνον άντρες (1983))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το παλτό

Ξαφνιάστηκα όταν το φώναξε:
«Άνοιξε το παλτό σου
ή καλύτερα πέταξέ το,
θέλω να βλέπω το σώμα σου».
Σε λίγο όταν όλοι εμείς θα φεύγαμε
θα έπαιρνε τη γυναίκα
που το παλτό έκρυβε το ωραίο της σώμα
και θα πήγαιναν αγκαλιά σπίτι τους.

Μα ήθελε να το φωνάξει
εκεί μπροστά μας,
η πιο ζωντανή του υπόσταση
είναι εραστής.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=XPNR0EZ4SN4

Θόδωρος Ποάλας, Το πρώτο ραντεβού
(τραγούδι: Κατερίνα Κούκα / δίσκος: Το πρώτο ραντεβού (1990))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απέριττη

Ο άνδρας την ενδιέφερε
κι είχε τη λαχτάρα της ανίχνευσης
των πρώτων εντυπώσεων.
Και να στολίζονταν
δεν θα ομόρφαινε,
αλλά τη χάρηκα
που βγήκε να τον συναντήσει
τόσο απέριττη
μέσα στον ίδιο τον εαυτό της,
μ’ ένστικτο και ταμπεραμέντο μόνο.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=093GjYcDg-4

George R. Poulton & by W.W. Fosdick, Love me tender (τραγούδι: Elvis Presley (1956))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στιλπνότητα

Όταν έμεινες έκθαμβος
πόσο έλαμπε το φεγγάρι,
αναλογιζόμουν πως είχα χρόνια
να συναντήσω τρυφερό άντρα
σαν και σένα.

Είναι χιλιοειπωμένο το φεγγάρι
δεν με απασχολούσε,
ούτε είχα την άνεση
να το προσέξω
απ’ την αρχή που βγήκαμε
– καλοβολεμένη μέσα στα ρούχα
η δική σου στιλπνότητα υπήρχε.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=eIY3czbSQ18

Σοφία Βόσσου & Γιώργος Κλεφτογιώργος, Να κοιμηθούμε αγκαλιά
(τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου / δίσκος: Μετωπική (2007))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πρόταση

Κολυμπούσαν στα βαθιά
και του πρότεινε να βρεθούν
για έρωτα οι δυο τους ένα βράδυ.
Ό,τι τόσα καλοκαίρια του αρνιόταν
τώρα το άκουγε απ’ τα χείλη της.
Συμφώνησαν μόλις βοηθούσαν
οι περιστάσεις ένα βράδυ,
για το πρωτόγνωρο γύμνωμα,
την πρωτόγνωρη επαφή τους.
Στην παραλία ανάμεσα στους φίλους
δεν κάθισε μαζί της,
πήγε πιο πέρα κι έριξε
τη βάρκα του στη θάλασσα,
τη βούλιαζε παντού, την έπλενε.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=pATWNYbJi3Q

Σταμάτης Κραουνάκης, Το σεξ
(τραγούδι: Γιώργος Μαρίνος / δίσκος: Στον αστερισμό της Μέδουσας (1984))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ψησταριά

Στη στοά Μοδιάνο η ψησταριά είναι μικρή
με πάγκους στους τοίχους, αντί για τραπέζια
και καρέκλες.
Έρχονται άνδρες της πιάτσας που μιλάνε δυνατά
για το κυνήγι, τα κόμματα και τα βρώμικα
νερά του Θερμαϊκού.
Ο συνοδός μου είναι σαν τη μύγα
μες στο γάλα ανάμεσά τους,
είναι ένας φίνος κουλτουριάρης
που με ορέγεται.
Πότε-πότε μου κολλάει το πόδι,
περιμένει να ενδώσω.
Υποπτεύομαι πως μπορεί να χαρίσει ηδονή,
γι’ αυτό δεν με πειράζει που δεν έχει πλάτες
και στιβαρά πόδια.
Στο μεταξύ για κάποιο γνωστό τους
μπαινοβγαίνουν οι άνδρες.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=vaO1JbjnJKk

Σταμάτης Κραουνάκης & Κώστας Τριπολίτης, Τζετ
(τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού / δίσκος: Σκουριασμένα χείλια (1981))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το ξενοδοχείο

«Δες ένα αριστούργημα
νεοκλασικής αρχιτεκτονικής»,
μου είπες, «το ξενοδοχείο στη γωνία.
Σ’ ένα από τα παλιά κι ευρύχωρα
δωμάτιά του πάμε να πλαγιάσουμε μια μέρα.
Στα καλέσματα και τις επινοήσεις μας,
στην ιεροτελεστία του έρωτα,
μ’ επηρεάζουν οι χώροι με τη δική τους ατμόσφαιρα».

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο ζωγράφος

Ιούλιο μήνα, νωρίς το απόγευμα,
στην Προξένου Κορομηλά, ένας ζωγράφος
σχεδόν συνομήλικός μου, έκανε ποδήλατο.
Πολυμαθής και ενήμερος
ακόμη και για τις πιο πρόσφατες
τάσεις στα εικαστικά – όμως το έργο του
μια μετριότητα.
Ήταν ο μοναδικός άνθρωπος
που κυκλοφορούσε στο στενό της παραλίας,
απ’ την πολλή ζέστη δεν υπήρχε ψυχή.
«Σε καταλαβαίνω, φίλε μου»,
ψιθύρισα μέσα μου, «σε βασανίζει η τέχνη,
και σου είναι άγνωστη η σκοτεινή δίοδος
που οδηγεί στο μυστικό της.
Αν δεν το ανακαλύψεις, δεν γίνεσαι αληθινός τεχνίτης–
τίτλος σπάνιος και δυσεύρετος.
Σ’ έρημους δρόμους, μα και σε κατάμεστες αίθουσες,
όμοια σε αναλώνει, σε βασανίζει η τέχνη».

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λατινικά ποιήματα

Στροβιλίστηκαν και πύρωσαν στον έρωτα.
Ναρκωμένη ακόμη απ’ τα φιλιά του
νόμισε πως έβρεχε έξω, αλλά εκείνος την πρόλαβε:
«Δεν είναι βροχή παρά οι κρότοι απ’ τα ξερόκλαδα
που καίει ο κηπουρός στον κήπο».

Ντύθηκαν, και αφού της έβαλε κάτι να πιει,
άνοιξε και της διάβασε ποίηση του Οράτιου
απ’ το πρωτότυπο.
Της διάβασε γαμήλιους ύμνους.
Ιδιόρρυθμοι λαρυγγισμοί και φθόγγοι
και χυμώδεις λέξεις των λατινικών.
Μετά τον έρωτα τελείωσαν με στίχους.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=1VLxqQ3zVtk

Λένα Παππά & αφοί Κατσιμίχα, Το δωμάτιο
(τραγούδι: Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας / δίσκος: Της αγάπης μαχαιριά (1994))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στο δωμάτιό του

Όποιο περιοδικό ήθελε θα της το χάριζε,
άλλα έπρεπε ν’ ανεβεί στο δωμάτιό του,
να διαλέξει μόνη της.
Τα περιοδικά δεν την ενδιέφεραν,
από ματαιοδοξία τον ακολούθησε
– να καταλάβει αν σαν γυναίκα
τον τραβούσε ακόμη.
Γεμάτος φροντίδα κατέβασε τα περιοδικά
από ένα ψηλό ράφι,
και τ’ άπλωνε στο καθαρό σεντόνι
του κρεβατιού του να διαλέξει.
Τον έκαιγε ο πόθος
και δεν τολμούσε να εκδηλωθεί,
να την αγγίξει.
Μαζί με τα εξώφυλλα
της άπλωνε και την υποταγή,
την τρυφερότητά του, να διαλέξει.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πλάνες και αυταπάτες

Αποδείχτηκε σκάρτος και κάλπικος.
Τόσο απέτυχα στις προβλέψεις μου
ώστε αντί για άνετο περίπατο
μου ετοίμαζε πανωλεθρία.

Τις μέρες που ξεχείλιζε το ποτήρι
ανάμεσά μας, και θα χωρίζαμε,
του ξέφυγε κάτι, που όπως φαίνεται
τον απασχολούσε:
«Όμοιος με τους λαχταριστούς άνδρες
που βασανιστικά επιθυμείς στα ποιήματά σου
θέλω να είμαι.»
Δεν του έδωσα καμία απάντηση.
Ένα μίασμα ήταν στη ζωή μου —
ένα μίασμα που ο χρόνος σύντομα
θα έσβηνε.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=1LnqXZXcMRc

Μίμης Πλέσσας & Λευτέρης Παπαδόπουλος, Του αγοριού απέναντι
(τραγούδι: Μαίρη Χρονοπούλου / ταινία: Μια κυρία στα μπουζούκια (1968))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Καλοδεχούμενη

Στα υπαίθρια γλέντια μας
άφηνε κάπου μακριά τον άνδρα της
–ήταν μεγάλοι, κάπως γερασμένοι και οι δύο–
κι έπιανε θέση ανάμεσα σε λεβέντες.
«Θέλω άνδρες», φώναζε, «άνδρες να κάθονται
δίπλα, απέναντί μου».
Ήταν καλοδεχούμενη γιατί ήξερε να δίνει κέφι,
να δημιουργεί ατμόσφαιρα.
Ήταν καλοδεχούμενη γιατί τους παίνευε
κι έλεγε γλυκό λόγο στον καθένα τους.

Ξεπερνούσε ευπρέπειες και προσχήματα.
Οποιαδήποτε αφοσίωση απ’ τους άνδρες που πλεύριζε
δεν περίμενε – ούτε είχε αυταπάτες να ελπίζει.

Μια παράσταση έδινε και γλεντούσε.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)