Χρυσούλα Βακιρτζή

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Οπτική εστία

Θ’ αναζητήσω
τα όνειρά μου
πάνω στους τοίχους
που ορθώνονται
όταν καρπωθώ
τον σφυγμό μου
(στην ανιούσα φορά
των ανέμων – εστία
γήινη το κορμί)
ηγείται η σκέψη
θετούς ορίζοντες
αρχαία η πανσέληνος
στην τρίτη αίσθηση
στρέφω σ’ εμένα
τον πυρήνα

(άλγος απουσίας
η παρουσία σας).

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Διαπίστωσις

Νύχτα... Ώρα μία.
Το φεγγάρι παίζει με τα σύννεφα
κι η καρδιά μου με το μονότονο
παιχνίδι της Μοναξιάς.
(Νιώθω μια πληγή μέσα μου)
Το ρολόι γεμάτο αγωνία, μετρά
τα λεπτά που φεύγουν ριγώντας.
(Η Σιωπή αφήνει κάτι παγερό στην ψυχή μου)
Ένας στίχος αγωνίζεται να γεννηθεί
πάνω στο χαρτί
–βιαστικά και επίμονα–
σαν να θέλει να με βεβαιώσει,
πως είναι ο καρπός
εκείνης της Μεγάλης Στιγμής
που δεν μπόρεσα να ζήσω και να γευτώ...
Έστω κι αν γι’ αυτήν και μόνο είχα δεχθεί
να παίξω το παιχνίδι της Ζωής,
στο δικό της σημαδεμένο ταμπλό.
Νύχτα... Ώρα τρεις.
Το φεγγάρι έδυσε για να κρύψει
την ήττα του.
Τα σύννεφα κέρδισαν σ’ όλα τα πιόνια.
Η καρδιά μου πάλλει κουρασμένα,
ύστερα από το ξέφρενο
αναμέτρημα με τη μοναξιά.
(Νιώθω την πληγή πιότερο ανοικτή)
Το ρολόι μου μοιάζει να ’ναι βυθισμένο
σε μια μακάβρια αδιαφορία,
που μόνο η αγωνία ξέρει να δίνει.
(Η Σιωπή άφησε αιώνια τα ίχνη της
στην ψυχή μου)
Ο Στίχος είναι πια γεγονός
–που τίποτα δεν το σβήνει.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Μετάσταση

Έβδομο πέπλο
αυτή η νύχτα...
Ένα φεγγάρι
μπλέκεται
στο κομποσκοίνι.
Με τις αισθήσεις μου
σε επικήρυξη
εδρεύω στο Σύμπαν,
κυοφορώντας τους
νέους θεούς

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Κύκλος

Επώνυμοι θεοί
κι όνειρα άπειρα.
Θαμπή στο τζάμι
η ανάσα,
σ’ ένα «τέλος»
τόσο απόλυτο
και σκουριασμένο
στην ψυχή μου

Συλλέγει προσωπεία
η πρώτη ενότητα.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Έξοδος

Γυμνή σκέψη
το τοπίο
με σταυρώνει
προτού καν
προδοθώ.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Πλεύση

Μ’ ένα φθινόπωρο
μπηγμένο στο είναι μου,
συνθλίβομαι στον
απέναντι τοίχο.
Ρητή διαπραγμάτευση
η φυγή μου

(η απουσία σας
εμβόλιμος τροπικός)

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Απόστροφο

Δεσμεύει μύθους
ο πηλός
καθώς το σχίσμα
φωσφορίζει διττό
στις αντιφάσεις μου
υποθάλπω δασμούς
ενδοφλέβιους.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή: Αυτοψία...

Σε πρώτο πλάνο
ο κραδασμός.
Πιο πέρα
το κιγκλίδωμα...
Κατόπιν
Εγώ –
Να ξετυλίγω
την επερχόμενη
Ισημερία.
Ρήξη κεντρόφυγος

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Συνθήκη

Η εμβέλεια
οπτική ύλη.
Αποφεύγω
τους γρίφους.

Οι μέρες μου
αξονικό πρίσμα
ρυμοτομίας.

Σε προσθήκη
άρτιο το άλγος
να πλειοδοτεί.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Προσέγγιση

Εσύ που ποτέ
δεν πήρες μορφή...
Συ που ουσιαστικά
ήσουν μια υποθετική
πλευρά του εγώ μου,
τώρα μου χορηγείς
ένα προσωπείο
πάνω στο διαστημικό
φάσμα του Είναι μου.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Υποστολή

Ο σφυγμός εκτροχιάζεται
πάνω στη σπασμένη χορδή.
Με κοινή συναίνεση
ακραίων συμβολισμών,
σου παραθέτω την ενέργεια
του ηλεκτρισμού που μου μένει
σε μια χούφτα – χέρσο
μελλοντικά – χώμα,
φυλαγμένο σε αλουμινόχαρτο
(πες πως είναι αστερόσκονη
ή κάτι παρόμοιο...)

θα το δεχτείς;

δεν έχω άλλη μεταβατική
αλληγορία ιδεαλισμού

(αναπόφευκτα θα κιτρινίσει
και τούτη η σελίδα).

Αποθετική διάσταση.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Έκθλιψη

Δέσε τις δύο άκρες του σχοινιού,
προτού ξεφτίσουν ολότελα,
σε γερό προσκόπων κόμπο∙
ύστερα κόψε το υπόλοιπο,
ώστε ο άλυτος πια κόμπος
να μείνει με τέσσερις ίσες άκρες
σε σχήμα σταυρού,
η σφαιρική κυριαρχία
του οριζόντιου
και του καθέτου.

Μην αργοπορείς.
Οι ρακοσυλλέκτες αδημονούν
για την περισπωμένη τους.

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Δέκτης

Αυτή την ώρα
(κοντεύει ξημέρωμα)
ένα θεσπέσιο συναίσθημα γαλήνης
σκιρτά μέσα μου.
Ένα συναίσθημα
που μεταβάλλει τη σιωπή
σε μια μελωδική μπαλάντα
και τις σκιές της μοναξιάς
σε ξέφωτο ευτυχίας.

Άραγε
ποιο όμορφο όνειρο
συντροφεύει τον ύπνο σου
και σε κάνει να χαμογελάς;

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Διαφωνία

Ναι, τελικά είχατε δίκιο, φίλοι μου,
το ημερολόγιο δείχνει 7 του Ιούλη
και το καλοκαίρι είναι στο αποκορύφωμά του∙
όμως εγώ εξακολουθώ να έχω τη βεβαιότητα
πως διανύουμε βαρύ Χειμώνα – το κρύο είναι δριμύ.
Πράγματι, είχα λάθος, αλλά πριν συμπεράνετε
ότι τρελάθηκα, σκεφτείτε για λίγο
χωρίς επιστημονικά και άλλα δεδομένα
και πείτε μου:
το καλοκαίρι
είναι θέμα αποκλειστικά ημερολογιακό;

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Η μόνη λύση

Αυτό το σημάδι
δεν μπορεί να σβηστεί
με τη διάφανη αγάπη του Νερού
κι αδυνατεί να το ξεπεράσει
του Χρόνου η ροή.
Τούτο το σημάδι
δεν θα σβηστεί ποτέ...
(κάθε προσπάθεια για να αγνοηθεί
παρέμεινε στείρα)
Η παρουσία του πάντα
θα υποδηλώνει θλίψη.

Το τατουάζ της Αυταπάτης
θα το ’κανε να φαντάζει
απόδειξη Εξιλασμού.

Εκούσια Αυταπάτη.

Εδώ που φτάσαμε...
η μόνη «Λύση».

Από τη συλλογή Σε χρόνο διαγώνιο (1996)