Στα κείμενα της ΕΕ, το persecution μεταφράζεται σταθερά (και σωστά) σαν δίωξη. Συγκεκριμένα (παραλείπω παραδείγματα με «ποινική» ή «δικαστική»):
Δίωξη των Χριστιανών στο Πακιστάν
δίωξη των αντιφρονούντων
Δίωξη ομοφυλόφιλων στα εδάφη της Παλαιστινιακής Αρχής
Δίωξη λόγω πολιτικών πεποιθήσεων
Θρησκευτική δίωξη στη Σαουδική Αραβία
Διώξεις κατά των χριστιανών και των βουδιστών στη Λαϊκή Δημοκρατία του Λάο
Διώξεις, βιαιοπραγίες, βασανιστήρια και ανθρωποκτονίες
Πολιτικές διώξεις στο Τουρκμενιστάν
διώξεις που το καθεστώς των ταλιμπάν ασκεί σε βάρος των γυναικών του Αφγανιστάν
Διώξεις στελεχών της αντιπολίτευσης στην Αλβανία
Το πρόβλημα είναι ότι, όταν δεν υπάρχει κάποιος επιθετικός προσδιορισμός ή άλλη αποσαφήνιση (π.χ. ποινική, δικαστική από τη μια, πολιτική, θρησκευτική από την άλλη), δεν είμαστε βέβαιοι σε τι αναφέρεται.
«Διώξεις που αφορούν γυναίκες ή παιδιά» ή «διώξεις σε βάρος γυναικών ή παιδιών» θα ήταν λοιπόν η «επίσημη» μετάφραση της ΕΕ.
Εάν δεν επιβάλλεται αυτή η διφορούμενη «επισημότητα», παραμένω κι εγώ υπέρ της «παραβίασης των δικαιωμάτων».