Μυρτώ Αναγνωστοπούλου

[wings]

Ελευθερία Αρβανιτάκη - Ε ρ ω τ ι κ ό - YouTube

Ναπολέων Λαπαθιώτης & Νίκος Ξυδάκης, Ερωτικό
(τραγούδι: Ελευθερία Αρβανιτάκη / δίσκος: Κοντά στη δόξα μια στιγμή (1987))

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Ως το τέλος των καμένων ημερών

Πνίγω τον έρωτα
Μα εκείνος
το ξέρω
θα βγει
Μ’ ένα γνώριμο
παλιό φιλί
Θ’ αναδύεται πάντα
έτοιμος να με κατασπαράξει

Από τη συλλογή Τόσα χρόνια στη θάλασσα (2009)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Ήρθε η ώρα

Ήρθε η ώρα να τολμήσω
όσα δεν πρόφτασα με την αιδώ
όσα δεν άντεχε
το ερωτευμένο σώμα
που αδηφάγα έπαιρνε
και απαγόρευε
Ήρθε η ώρα να γίνω πλήθος
και λήθη
και λυγμός
χωρίς την πολυτέλεια
του λάθους

Από τη συλλογή Τόσα χρόνια στη θάλασσα (2009)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Άτιτλο (Στο δρόμο με τα ξερά κλαδιά...)

[Ενότητα Εικόνες στον καθρέφτη]

Στο δρόμο με τα ξερά κλαδιά
Γυμνά, πετρωμένα δάκρυα
Καθρεφτίζουν μετέωρο
Το ένα μου πρόσωπο

Γνώρισα τα παλιά και τα καινούρια
Τον δούλο, το γρήγορο πουλί
Αδιάκοπα ζύμωσα ψωμί και χαλίκι
Αφήνοντας αναμμένες πληγές

Ανάμεσα σε ταιριασμένα όρια
Εγκατέλειψα το άλλο μου πρόσωπο.

Από τη συλλογή Βαθμίδες (1973)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Άτιτλο (Οι καθρέφτες μάς κούρασαν...)

[Ενότητα Εικόνες στον καθρέφτη]

Οι καθρέφτες μάς κούρασαν

Προσπαθήσαμε να τους σπάσουμε
Μα γίναμε κομμάτια

Σκόρπια είδωλα
Σε λάθος θέσεις

Δυνάμωσε το φως επικίνδυνα
Πάμε να κοιμηθούμε

Τώρα φαντάσματα καμαρώνουν
Την αναπάντεχη παρουσία τους
Ανάμεσα στους καθρέφτες μας.

Από τη συλλογή Βαθμίδες (1973)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Άτιτλο (Ένας ένας...)

[Ενότητα Ταξίδια κι εποχές]

Ένας ένας
Περάσαμε την πύλη
Της δύσκολης χώρας

Κάποτε ήμασταν πολλοί
Έξω από τα τείχη

Περιμέναμε
Θωρώντας την κίνηση
Με τυπική συμπάθεια
Μ’ ατάραχη φιλοσοφία

Στη δύσκολη χώρα
Ο Έρωτας μας τυλίγει πιο δυνατός
Κι ο Θάνατος
Είναι η ζωντανή μας αλήθεια.

Από τη συλλογή Βαθμίδες (1973)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Άτιτλο (Κι απόψε...)

[Ενότητα Ταξίδια κι εποχές]

Κι απόψε
Ετοιμάσαμε το δείπνο
Έρωτας
Κουράγιο
Υπομονή
Καθίσανε στις ίδιες καρέκλες

Τους ξενιτεμένους συλλογίζομαι

Εκεί δεν αλλάζουν οι εποχές
Δίχως γύρη στέκουν τα λουλούδια

Ο σκόρος έφαγε όλες τις πεταλούδες

Πεινούν οι καλεσμένοι
Στο τραπέζι των ψυχών.

Από τη συλλογή Βαθμίδες (1973)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Άτιτλο (Σεισμός...)

[Ενότητα Ταξίδια κι εποχές]

Σεισμός

Ακυβέρνητα μένουν τα κορμιά
Τ’ ανήσυχα μάτια ψάχνουν
Για το ακίνητο τίποτα
Ανάμεσα στον Έρωτα και τον Ύπνο

Ο Έρωτας και ο Ύπνος
Είναι βάλσαμα
Και της ψυχής κρίσιμα σημεία
Είναι τα όνειρα
Είναι ο θάνατος

Και ο σεισμός συνεχίζεται.

Από τη συλλογή Βαθμίδες (1973)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Άτιτλο (Περάσαμε τα σύνορα...)

[Ενότητα Terminal]

Περάσαμε τα σύνορα
Νωχελικά
Τα μέλη αποσύρθηκαν

Γάλα ο θάνατος

Οι αγαπημένοι μάς ξόδεψαν και μας χτένισαν
Δεν προφτάσαμε να ξεχάσουμε
Οι αγαπημένοι μάς μοίρασαν στους φίλους

Έχουν τις φωτογραφίες μας
Έχουμε την ανάσα τους

Αδέλφια της δημιουργίας
Δεν βλέπετε τα ξεκούραστα χέρια μας
Απλωμένα στον άνεμο
Στις στέγες των σπιτιών
Στα όπλα και στα τραγούδια

Βοηθάμε ν’ ακούτε καλύτερα
Τις δικές σας φωνές
Δεν είμαστε από νύχτα

Αγαπήστε μας.

Από τη συλλογή Βαθμίδες (1973)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Δεν ξέρω

[Ενότητα Terminal]

Δεν ξέρω τι να φοβηθώ
Το σύμπαν
Δίνει αναφορά για τις κινήσεις του
Δόθηκε η παράσταση των ονείρων

Δεν έχω τι να υμνήσω
Τα λουλούδια και τα πουλιά
Μπήκαν σε καλούπια

Όλα παίχτηκαν
Στο παιχνίδι της ταχύτητας

Έχω ξεμείνει

Γρήγορα, ένα ταξί
Να προλάβω τουλάχιστον το θάνατό μου.

Από τη συλλογή Βαθμίδες (1973)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Κλειδί

[Ενότητα Terminal]

Ένα τραπέζι ίσως σημαίνει φως
Μια γλάστρα, μήνυμα φωτιάς

Άνοιγε την εξώπορτα στους άστεγους τερμίτες

Η κλειδωνιά στην κάμαρά σου
Υπακούει
Μόνο στο κρυφό μου ανέφελο φίλημα.

Από τη συλλογή Βαθμίδες (1973)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Πίσω από την Ανάσταση

[Ενότητα Terminal]

Μη με συλλογίζεσαι τη νύχτα
Οι στέγες γίνονται ουρανοί
Κι εγώ φορώ τα χρώματα της ηδονής

Το πρωί αστράφτει η γύμνια μου
Κρεμασμένη στο αίμα του ήλιου

Πάνω στη θάλασσα ακουμπά η ζωή μου
Κυλά υγρή προσμονή
Ανάμεσα στα σώματα των ανέμων

Να βρεθούμε μαζί ν’ ανηφορίσουμε

Από τη συλλογή Βαθμίδες (1973)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Αρχή και τέλος

[Ενότητα Terminal]

Φάνηκα, δεν χάθηκα
Χάνομαι, έχω φανεί
Ποια νύχτα έχω πληρώσει
Ποιο τέλος
Ποιαν αρχή να ζωντανέψω

Αρχή και τέλος δεν είναι μόνο φως

Δεν είναι ήχος, άνεμος
Έρωτας μεταμορφωμένος

Είναι πέτρες, ξύλα, χρώματα, ξέφωτα
Σ’ ό,τι μετέωροι ανασταίνουμε
Σ’ ό,τι ανήκουμε και μας ανήκει

Το βάρος το ανεκπλήρωτο.

Από τη συλλογή Βαθμίδες (1973)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Παγιδευόμαστε

[Ενότητα Terminal]

Με του ήλιου τη γεύση
Με της λάσπης το χρησμό
Η επιθυμία μάς υπνωτίζει
Κι αντιγράφουμε τους νεκρούς
Δίχως χρώματα. Δίχως ονόματα

Ψίθυροι πολυφορεμένοι
Ντύνουμε τις ανταλλαγές μας

Παγιδευόμαστε στο ύψος του κορμιού
Στο κάλεσμα της γαλήνης ενός θρήνου

Εντοπίζουμε το όραμα του θανάτου.

Από τη συλλογή Βαθμίδες (1973)

[wings]

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Άκου

Άκου:
Τολμώ να σου παίξω τον εαυτό μου.
Όπως και συ, αφήνω
Για τις δυνάμεις του κόσμου
Το μεταλλικό μου απόστημα.
Για κάθε μελέτη τους
Μια χούφτα ρυζιού.
Για το κεφάλι ενός πυραύλου
Μιας ετοιμόγεννης το βιασμό.
Χαρτονομίσματα στον ήλιο αγουρίδες
Για το άγονο μάτι του γκαζιού.
Στους κριτές μου
Τσόκαρα στο κατώφλι.
Στους ποιητές
Ναρκωτική νιρβάνα μιας ώρας.

Αλλ’ ίσως προλάβω
Φιλημένη την αλήθεια μου ν’ αφήσω
Για τη βάφτιση ενός παιδιού.

Από τη συλλογή Τώρα που (1975)

[wings]

Διονύσης Σαββόπουλος- Τι έπαιξα στο Λαύριο - YouTube

Διονύσης Σαββόπουλος, Τι έπαιξα στο Λαύριο (δίσκος: Ρεζέρβα (1979))

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Κανόνες

Για κείνα, σου λέω, τα παιδιά
Που ξαφνικά ψηλώνουν
Μετά την αρρώστια τους.

Κι εσύ μεγάλωσες,
Λες του παιδιού να καθίσει.
Να παίξει, του λες
Να γελάσει.
Του λες να πει
Και να φάει.
Να κοιμάται
Να ξυπνά
Του λες.

Εκείνο σε κοιτά
Κάτω απ’ τα λόγια
Κάτω απ’ τα σκαλιά
Στο αλεξίσφαιρο γιλέκο.

Δεν μπορείς να κρυφτείς.

Από τη συλλογή Τώρα που (1975)