Εκεί που κατέληξα, πάντως, και δεν ξέρω αν συμφωνεί και ο Νίκος, είναι ότι τη μεγαλύτερη δουλειά σ' ένα παιδί την κάνει ο δάσκαλος που έχει στο δημοτικό (αν έχει σταθερό δάσκαλο για 2-3 χρόνια). Αλλιώς, την έχει "βάψει",
Προοιωνίζεται καλύτερες μέρες για την καθημερινή χρήση της γλώσσας και το παιδευτικό μας επίπεδο το γεγονός ότι οι Παιδαγωγικές Ακαδ., λόγω της επαγγελματικής εξασφάλισης που υπόσχονται , είναι ανεβασμένες στην επίδοση εισαγωγής, ενώ παλιότερα ήταν λύση μιζέριας των υποψηφίων -αυτό, εν σχέσει με τη σημασία των πρώτων χρόνων στη διαμόρφωση ενός ανθρώπου. Γιατί , από την άλλη βέβαια, ο ίδιος ακριβός λόγος της επαγγελματικής αβεβαιότητας αποκαθήλωσε τις "καθηγητικές" σχολές από το υψηλό βαθμολογικό επίπεδο των προηγούμενων χρόνων, για να μην αναφερθώ ειδικά στην κατάπτωση των πάλαι ποτέ περηφανών Φιλοσοφικών (θα φρικιά, φαντάζομαι, η wings).
Για την αγγλικοποίηση, τους φόβους κλπ, γιατί τα βλέπω σαφως αισιόδοξα; Η ποιότητα γραπτού λόγου (σημ. με πολλαπλασιασμό των έντυπων και ηλεκτρ. μέσων, άρα συμμετοχή πολύ ευρύτερου τμήματος "δημόσιων" χρηστών της γλώσσας που δεν είναι όλοι Πλωρίτες) είναι ΚΑΛΥΤΕΡΗ απ' ότι πριν από 20-25 χρόνια, όταν τα γλωσσικά πράγματα ήταν πιο αδιαμόρφωτα, με τίς βεντέτες και τα χαρακώματα του γλωσσικού παρελθόντος και τις ακρότητες που λείανε στην πορεία η ζωντανή χρήση της ελληνικής.
Οσον αφορά την παραγωγή ελληνόγλωσσης ορολογίας, ομάδες και ψαγμένοι τύποι σε διαφορετικούς χώρους και περιοδικά, ειδικά σε υπολογιστές-τεχνολογία, κάνουν από καιρό αθόρυβη και αξιέπαινη δουλειά, πολύ σημαντικότερη από ...επιτροπές και προσωπικότητες των "καθ'ύλην αρμοδίων"!
Βy the way ( για να εκνευρισθεί ο Ηλίας :) ), to "τρανζίστορ" που αναφέρει ο Ν. μάλλον λογικά παρέμεινε αναλλοίωτο και σε μας, αφού είναι απο τις κατασκευασμένες (σύμμεικτες)λέξεις (τράνσφερ + ρεζίστορ).
Καλά, αν θέλετε, προτείνω έστω και αργά τη "μεταβιβάσταση", παρακαλώ μόνο να το διαδώσετε και να μη μου φάτε την πατρότητα του όρου.
Γενικά, η θέση μου είναι: να υπάρχει σταθερά πρόθεση και διάθεση προσαρμογής ή ελληνόγλωσης απόδοσης εισαγόμενων όρων, ασχέτως του αν θα λειτουργήσουν στην πιάτσα ή θα παραμείνουν "λεξικογραφικές" αποδόσεις -έχει κι αυτό τη σημασία του, ας λέμε φάξ, αλλά να υπάρχει για ειδική χρήση καταχωρημένο και το "τηλεομοιοτ...", ουφ βαρέθηκα.
Να πω κι εγώ την κινδυνολογία μου όμως: ΟΧΙ στα εισηγμένα ΕΠΙΦΩΝΗΜΑΤΑ!.
Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν τονίζεται η αποφυγή αυτή της υπαρκτής αλλοτρίωσης και ξιφουλκούμε φλύαρα για τον ένα ή τον άλλο τύπο φέρνοντας την καταστροφή.
Οταν ακούω καταχαρούμενο Ελληνα μες στα "Ουάου", θλίβομαι.