Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 07 Oct, 2009, 16:38:12

Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία
Post by: wings on 07 Oct, 2009, 16:38:12
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία (1920-2002)

(https://vivlioniki.files.wordpress.com/2015/03/vivlioniki082.jpg?w=179&h=300)

[Πηγή για τη φωτογραφία: Vivlioniki (https://vivlioniki.wordpress.com/2015/03/04/%CE%B7-%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%85%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB/)]

Γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας το 1920. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση και δημοσίευσε τα πρώτα της κείμενα το 1945. Δέκα χρόνια αργότερα εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και έμεινε ως το τέλος της ζωής της. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στον ηλεκτρονικό και έντυπο τύπο και ασχολήθηκε με το διήγημα,το μυθιστόρημα και το παιδικό βιβλίο. Πέθανε στις 12 Ιουνίου του 2002.

Ποιητικές συλλογές:
«Οι αποσταμένοι», Θεσσαλονίκη, 1964

Λοιπή εργογραφία [Πρόσφατες εκδόσεις (πηγή: ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ)]:
«Τηλεφωνικό κέντρο», εκδ. Ίκαρος, Αθήνα, 1972
«Τι νέα κύριε γάτε;», εκδ. Μαλλιάρης Παιδεία, Θεσσαλονίκη, 1984
«Διά χειρός», εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, 1987
«Άγονη γραμμή», εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, 1989
«Η κοιλάδα με τους άμπουλες», εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, 1990
«Ο έρωτας των ασεβών», εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, 1992
«Τσαγκαροδευτέρα», εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, 1993
«Οι καληώρες και άλλα τινά», εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, 1994
«Όταν οι Έλληνες γιορτάζουν», εκδ. Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών - Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη, Θεσσαλονίκη, 1995
«Ρέινα Ζιλμπέρτα», εκδ. Ωκεανίδα, Αθήνα, 1996
«Εξ Ιονίου πελάγους», εκδ. Οδυσσέας, Αθήνα, 1997
«Από το Λίβα στο Βαρδάρη», εκδ. Ιανός, Θεσσαλονίκη, 1998
«Εάν δεν είσθε ό,τι είσθε, τι;», εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, 2000
«Η μαύρη νύφη», εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2005
«Το εγχειρίδιο του καλού αντισημίτη», εκδ. Οδός Πανός - Σιγαρέτα, Αθήνα, 2005
«Τίποτα πριν, τίποτα μετά», εκδ. Οδός Πανός - Σιγαρέτα, Αθήνα, 2006

[Πηγή για το βιογραφικό και την εργογραφία: ΕΚΕΒΙ (http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=462&t=1274)]

Ποιήματα δημοσιευμένα στο Translatum:


Έγραψαν για τη Νίνα Κοκκαλίδου Ναχμία:

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Τώρα
Post by: wings on 07 Oct, 2009, 16:46:58
ΝΤΑΛΑΡΑΣ DALARAS " ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΥΓΕΙΣ " 1974 - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=teogTtOv9xI)

Σταύρος Κουγιουμτζής & Μάνος Ελευθερίου, Τώρα που θα φύγεις
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Μικρές πολιτείες (1974))


Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Τώρα

Τώρα που μονάχα το δικό μου όνομα
δεν είναι στο στόμα σου
πρόσεξε τη νύχτα να μην ξεσκεπάζεσαι,
η κουρτίνα ανεμίζει σ’ όλους τους καιρούς
μα και η νύχτα είναι κρυφή∙
να θυμάσαι το χέρι μου όταν
μάζευε τις κουβέρτες από χάμω
μα πιο πολύ να θυμάσαι τ’ όνομά μου
για να μην ξεσκεπάζεσαι τη νύχτα.

*

Τώρα που το χνούδι φύτρωσε
στο μάγουλό σου
μην πεις πως ξεροκλαδιάζεται η ζωή κι ασχημαίνει
η πολιτεία έχει όνομα
και νόημα ο δρόμος∙
πότε πότε γύρνα το κεφάλι πίσω
καθώς θα πορεύεσαι.

Πότε πότε γύρνα το κεφάλι πίσω, παιδί
θα μικραίνεις την απόσταση που μεγαλώνει.

*

Όταν θα γυρίσεις θα μας εύρεις στην ίδια θέση
να καρτεράμε το αύριο,
πού και πού θα λέμε καμιά κουβέντα
για να θυμόμαστε πόσο είμαστε μεις
όσα αύριο κι αν περάσουν θ’ αναγνωρίσουμε το βήμα σου
μόνο που η καρδιά μας
μπορεί να μην έχει πια δύναμη να σκιρτήσει.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Οι αποσταμένοι
Post by: wings on 17 Jan, 2010, 16:40:25
https://www.youtube.com/watch?v=-M3OHTDf3so

Γιάννης Ρίτσος & Χρήστος Λεοντής, Τούτες τις μέρες
(τραγούδι: Νίκος Ξυλούρης / δίσκος: Καπνισμένο τσουκάλι (1975))


Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Οι αποσταμένοι

Τόσο ωραίοι στις μπλεγμένες ανταύγειες
των μισόκλειστων ματιών τους.

Μια κόκκινη γραμμή
στον άσπρο λαιμό περιστεριού το χαμόγελό τους
μια σχισμή αβύσσου η ρυτίδα στο μέτωπό τους.
Ήρθε ο χειμώνας
κι ο ένας ζεσταινόταν απ’ την ανάσα του άλλου
ήρθε το καλοκαίρι
κι ο ένας δροσιζόταν απ’ τον ιδρώτα του άλλου
ήρθε η άνοιξη
και δεν μπορούσαν να τεντώσουν τα μπράτσα τους
να πηδήσουν τους βάτους
να φεγγαριάσουνε τα όνειρά τους
και να τ’ αποκοιμίσουν στ’ ασπροκέντητα μαξιλάρια
τα παλιά.
Κι όταν απαντούσαν τις μικρές ελαφίνες
με τα κυματιστά κορμιά
άπλωναν τα χέρια σα σπαραγμένα κλαδιά
να φυλλώσουν.

Αποσταμένους τους ονομάσαμε
μα πώς να εξηγήσουν ότι
δεν απόστασαν από το δρόμο
μα απ’ την απόσταση που μας χωρίζει.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Re: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Οι αποσταμένοι
Post by: spiros on 17 Jan, 2010, 16:52:12
Πολύ δυνατό αυτό το ποίημα. Έχει ένα συμβολισμό και μια κρυπτικότητα που συναρπάζει σε συνδυασμό με το λεκτικό εύρημα «αποσταμένοι - απόσταση - απόστασαν».
Title: Re: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Οι αποσταμένοι
Post by: wings on 17 Jan, 2010, 17:16:16
Αυτό ακριβώς σκέφτηκα κι εγώ, Σπύρο, όταν βρήκα τη συλλογή και διάβασα το ομότιτλό της ποίημα.

Και μου άρεσε πολύ που αυτό το λεκτικό εύρημα δημιουργεί έναν πολύ δυνατό επίλογο για το ποίημα. Ουσιαστικά, η συγγραφέας ξέρει ότι το θέμα της είναι πολύ βαρύ και λυπητερό και λες και προσπαθεί από την αρχή ως το τέλος να το ελαφρύνει με ωραίες εικόνες και μ' έναν επίλογο που κάνει το γραπτό της να μη γίνει μελό.
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Αδιάφοροι
Post by: wings on 11 Apr, 2010, 14:05:14
https://www.youtube.com/watch?v=89cUws0ib1M

Σωκράτης Μάλαμας, Θίασος (δίσκος: Το άδειο δωμάτιο (2005))

Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Αδιάφοροι

Στα λασπωμένα πεζοδρόμια γονατίσαμε
ν’ αρπάξουμε της χαράς τον ψίθυρο,
υψώσαμε τα μάτια μας στα παράθυρα
να θρέψουμε την πείνα μας με μια καλημέρα
κι όταν πια το χιόνι αποκοίμισε
το σφύριγμα και του τελευταίου αλήτη
άρπαγες και μη γίναμε αδιάφοροι.
Τα κλαδιά και τα χέρια μας
ήταν το ίδιο φορτωμένα με παγωνιά,
καμιά σπίθα δεν απόμεινε μέσα μας
να συνδαυλίσει τη φωταψία των ονείρων μας.

Ακόμα και στους κινηματογράφους οι διαφημίσεις
τοιχοκολλούσαν ανθρώπους με μίσος στα μάτια και στα χέρια
με λιονταροτόμαρα στ’ αλύγιστα κορμιά
με δίσκο επαιτείας στην ψυχή.

Τον τόπο μας δεν τον αναγνωρίζαμε,
τις ανάβρες που ερωτικά ρουφούσαν τ’ αθώα μας χείλη
τις νανούριζε στα σπλάχνα της η γη
κι ο ήλιος πιο ξένος απ’ τον ξένο
ξαπλώθηκε πάνω στο χορτάρι κι ήπιε
τη δρόσο που ασήμωνε τα γυμνά μας πόδια.

Τώρα τι να ελπίσουμε;
Η άσπρη σιωπή του χιονιού είναι πιο βουβή κι απ’ τον μαύρο θάνατο.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Οικοδομικές απόψεις
Post by: wings on 07 Aug, 2010, 14:54:20
https://www.youtube.com/watch?v=TqqCm3McZ-w

Χρήστος Γκάρτζος & Λάκης Τεάζης, Η φτώχεια μου καθρέφτης
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Οι Μάηδες οι ήλιοι μου (1978))


Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Οικοδομικές απόψεις

στ' αδέρφια μου

Μην ξαστοχιέσαι πως μπορείς να χτίσεις ένα σπίτι
με πέτρα και λάσπη,
της αγκαλιάς σου το πλάτος αν δεν δώσεις
ένα πιθάρι απύθμενο θα στήσεις
που τη φωτογραφία του κανένα παιδί
στον κόρφο δεν θα ’χει
για να πορεύεται με σιγουριά
στους παγιδεμένους δρόμους.

Εκείνα τα σαπισμένα σκαλοπάτια
ακόμα κρατάνε το βάρος μας.
Το κούφωμα του τοίχου τα κρυμμένα μυστικά μας
κι ο ίσκιος της αγριελιάς που φύτρωσε
στο τέταρτο, θαρρώ, σκαλοπάτι
μας γιομίζει παιδική ηλικία.

Αν θέλεις να χτίσεις ένα σπίτι
ζύμωσε τη λάσπη με το γαλάχτωμα
απ’ το παλιό σκαφίδι
για να μην χρειαστεί να ξεφορτώσεις τα χρόνια σου
σε χέρια που πυρετικά θα μετράνε το μάκρος τους.

Εκείνο το καντούνι που το φεγγάρι κι εμείς σεργιανούσαμε
μπροστά στο καλοκαιρινό παραθύρι
έγινε μέσα μας ένας δρόμος
που τη γη όλη την πιάνει,
κι απ’ το πρωινό μας ανακλάδισμα πάνω απ’ την μπουγαρινιά
έμεινε η ευωδιά στις αμασχάλες μας.
Μάθαμε ν’ αγαπάμε μ' ανοιχτά μάτια,
να γράφουμε το «σέβας» με σέβας,
μάθαμε να βγάζουμε στο τσιμεντένιο μπαλκόνι
τα χωματόβαζα με τα κυκλάμινα,
και στην κορνίζα της δίφυλλης πόρτας
γλιτώναμε απ’ τη λαχτάρα του σεισμού
γιατί ήταν με αγάπη χτισμένο το σπίτι.

Αν θέλεις να χτίσεις ένα σπίτι
ξέρεις πού θα βρεις το υλικό.
Με τη σειρά σου πάρε το πρώτο σου βήμα πάνω στο σκαλί
και παράδωσε στη γενιά σου μια σκλήθρα για το αιώνιο.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Το παλιό σπίτι
Post by: wings on 07 Jan, 2011, 14:58:51
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Το παλιό σπίτι

Το παλιό σπίτι επισκευάζεται
καινούργιο υλικό στην κουρασμένη στέγη του
φυσικά οι χελιδονοφωλιές θα γκρεμιστούνε
στα μισόγερτα μπαλκόνια
που με τόση αλαφράδα περπατούσαμε.
Δάση γερασμένα τα πατώματα
που κι η συμπόνοια ακόμα
αρνιέται την περιπλάνησή της.
Γράμμα κι αν στείλουμε πόρτα δεν έμεινε να το δεχθεί
λουλούδι κι αν στείλουμε παράθυρο δεν έμεινε να καμαρώσει
μόνο στους μακριούς μισόφεγγους διαδρόμους του
αθόρυβα περνάει η σιωπή.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Φόβος
Post by: wings on 03 Oct, 2013, 14:55:45
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Φόβος

Στο πρόσωπό σου οι αντικρινοί καθρέφτες
δεν βρήκαν καμιά χαρά να πολλαπλασιάσουν,
έγειρε η ψυχή σου σαν ένα ηλιοτρόπιο
στο συμπλεγματικό σκοτεινό σου φόβο,
άνθρωπε νέε,
που βήμα δεν αποτόλμησες σε σταυροδρόμι
που όνειρο δεν άπλωσες σε πλατιά λεωφόρο∙
στους ατέλειωτους διαδρόμους της ερημιάς σου
σιδερένια τα πόδια σου κροτούν,
άνθρωπε νέε,
που του γεννησιμιού σου την κραυγή
δεν την απαρνήθηκες ποτέ σου.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία: Αγκάλιασα την πόλη (του Γιώργου Αναστασιάδη)
Post by: wings on 10 Dec, 2013, 14:21:41
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία: Αγκάλιασα την πόλη

του Γιώργου Αναστασιάδη

Η Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία (1920-2002), λογοτέχνης και δημοσιογράφος, συνεισέφερε πολύτιμο υλικό για την ιστορία της μικρής, ανθρώπινης κλίμακας στη Θεσσαλονίκη. Όμως ακόμη πιο πολύτιμη είναι η “ποίηση”, η ανθρωπιά και η συγκίνηση που ξεχειλίζουν από τα κείμενά της, μετατρέποντας έτσι τη διαδρομή της μνήμης των αναγνωστών στη διαχρονική “περιπέτεια” της πόλης σε σαγηνευτικό ταξίδι.

Με την ευαίσθητη και διεισδυτική όρασή της και την έντονη συναισθηματική σχέση που σμίλεψε τόσα χρόνια με τη Θεσσαλονίκη αυτή η γυναίκα από τον Πύργο της Ηλείας, που μέσα της φτερούγιζε συνεχώς η ανεξαρτησία, μετακένωσε με τρόπο ελκυστικό τη λατρεία της για την πόλη, τους τόπους της και τους ανθρώπους της:

- “Δεν μπορούσα να φανταστώ”, επισημαίνει ο Γ. Βαφόπουλος στον πρόλογο του βιβλίου της Νίνας Κοκκαλίδου-Ναχμία “Παλιά Θεσσαλονίκη και η ιστορική διαδρομή της ΔΕΘ”, 1926-1989, εκδ. “Παρατηρητής”, 1996. (Η πρώτη έκδοση εκτός εμπορίου είχε κυκλοφορήσει το 1988 με τίτλο “Μια μικρή πόλη στην καρδιά της μεγαλούπολης”), “πως μία γνήσια Πελοποννήσια τόσο γρήγορα θα ρίζωνε στη μακεδονική τούτη πόλη, πως θα γινόταν κι αυτή μια Σαλονικιά”.

Η Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία παίρνει τη “σκυτάλη” από τους παλιούς ερευνητές και αναμνησιογράφους (Περπερής, Σταμπούλης, Τομανάς κ.ά. - Αξίζει κάποτε να τιμηθούν ως “πρωτοπόροι της τοπικής ιστορίας”) και αξιοποιώντας τις μνήμες και τα βιώματα επιφανών και αφανών Θεσσαλονικέων συλλέγει, διασώζει και αναδεικνύει με τη γλαφυρή πένα της πληροφορίες και “εικόνες”:


Η Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία ιχνηλατεί και καταγράφει:
Όλη αυτή η περιδιάβαση της Νίνας Κοκκαλίδου-Ναχμία στην ιστορική τοπογραφία της Θεσσαλονίκης έχει το δικό της ηχόχρωμα: Είναι το πανδαιμόνιο της προετοιμασίας κάθε παραμονή των εγκαινίων της Έκθεσης. Είναι το γραμμόφωνο που παίζει το μοτίβο “ο ταυρομάχος προχωρεί” από την Κάρμεν του Μπιζέ, πίσω από την οθόνη του βωβού κινηματογράφου, όταν καλπάζουν τα άλογα. Είναι τα δημοφιλή άσματα από το φεστιβάλ τραγουδιού, τα παλιά κανταδόρικα τραγούδια του Αλ. Σπάθη, τα σμυρνέικα με τον Βέζο και Αγάπιο, η “Αΐντα” με τη φωνή της Μαρίας Κάλλας, όταν τραγουδά το 1946 στο στρατιωτικό θέατρο της πόλης. Είναι η μαντολινάτα του Μιχαήλ Χατζημιχαήλ και η “Βαρκαρόλα” με τη χορωδία του “Θερμαϊκού”. Και είναι το “φτερό στον άνεμο” με τη φωνή του τσαγκάρη Καρπούζα, μία φωνή που “κάνει τα τζάμια να τρίζουν” κτλ.

Στα μάτια της Νίνας Κοκκαλίδου-Ναχμία η πόλη δεν μένει ακίνητη, πλέει στο Θερμαϊκό ή κάνει τον περίπατό της στην παραλία.

Γράφει: “…Και σαν έπαιρνε να βραδιάζει, ανάβαν τα φώτα, βαπόρι η Θεσσαλονίκη, πολιτεία ολόκληρη με δάδες αναμμένες, με καντηλέρια και πολυελαίους. Έπλεε θαρρείς στον Θερμαϊκό (…) Την είδες σαν όνειρο τη Θεσσαλονίκη, ως κοπελιά να διασχίζει την παραλία, να καλημερίζει τα βυθισμένα αρχοντικά, να φωνάζει ʽθα βγάλω Βαρδάρηʼ και ύστερα ως ψαροπούλα, να κράζει μπροστά στην ιχθυόσκαλα της Σαλαμίνας και να κάνει χάζι τα καΐκια που έφερναν τα ψάρια…”. Ιχνηλατώντας την “παληά” Θεσσαλονίκη η Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία άγγιξε ό,τι έγραψε και έγραψε ό,τι είχε αποθησαυρίσει από την απελευθερωτική καθημερινότητα της πόλης: εικόνες, πρόσωπα, βλέμματα, λέξεις, “ζώνες μαγείας”, θραύσματα μυθολογίας κτλ.

Κάνοντας οίστρο της ζωής της την αγάπη της για το γράψιμο και για τη “μαμά-πόλη”, συνταιριάζοντας με αρμονία στη γραφή της τη λογοτεχνική και τη δημοσιογραφική φλέβα αλλά και την αίσθηση της ιστορίας, η Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία άφησε με το έργο της -και για όσους τη γνώρισαν και την έζησαν έστω για λίγο από κοντά και με την ξεχωριστή ανθρώπινη παρουσία της- κοιτάσματα πολιτιστικά και πολλά ερεθίσματα για τους ερευνητές της ιστορίας της Θεσσαλονίκης.

Πηγή: εφημερίδα Μακεδονία (http://www.makthes.gr/news/permanent/26229/)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Με τους αλήτες
Post by: wings on 28 Dec, 2014, 19:53:22
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Με τους αλήτες

Μάζεψα τ’ απομεινάρια της ημέρας
σε φως και μάταιη προσμονή
και βγήκα στο δρόμο να σφυρίξω με τους αλήτες
της νύχτας τα μηνύματα.

Διεφθαρμένους νέους μας ονομάζουν
κι άλλα πολλά
μονάχα οι απάνεμες γωνιές των σκοτεινών βράχων
ξέρουν πως μέσα στην τρυφεράδα του στήθους μας
κρύβουμε και μια αγαπημένη
μορφή ή ιδέα
που περήφανα μαχόμαστε να συγκρατήσουμε
να κρατηθούμε.

Πάντα σφυρίζουμε ένα τραγούδι
και μαχαιρώνουμε έναν πόνο.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Τα κρείττονα
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 18:27:48
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Τα κρείττονα

Δεν σου κήρυξα κανένα λόγο
ούτε για τα «κρείττονα» σου μίλησα,
σ’ έμαθα ν’ αγαπάς τα εκατόφυλλα ρόδα
δίχως να θέλεις να μετρήσεις τα φύλλα τους
και να γυμνώσεις την καρδιά τους.

Σ’ έμαθα να κουβεντιάζεις
και σου ’δειξα τ’ άγραφα σύμβολα της φύσης.
Με ιδρώτα πολύ πότισα τις αμασχάλες σου κι ανθήσανε.
Πήρα το μερδικό μου απ’ τη χαρά της γέννησής σου
όπως το ’χε φυλαγμένο η δική μου γέννηση.

Τώρα κυνήγα μόνος το φιλί
που θα καρπίσει στην αγκαλιά σου.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Το μεγάλωμα
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 18:32:53
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Το μεγάλωμα

Μέσα στους ξεγυμνωμένους τοίχους
έχασα το παιδί.
Η ερημιά κι ο άντρας που κοίταζε
με τα γυαλιά και το τσιγάρο
ήταν το ίδιο.
Τα μάτια μου φωνάξανε
σα στόματα που η λαλιά τους έγινε τρόμος:
«Πού είναι το παιδί;»
κι ο άντρας βημάτιζε
σάματις και στην αγκαλιά μου δεν έθρεψε ελπίδες.
Σα βαπόρι που σφύριζε αναχώρηση
ο καπνός τύλιγε το πρόσωπό του
κι ο αντίλαλος της κραυγής μου
χτυπημένος στην αταραξία της σοβαρής κάμαρης
μου πολλαπλασίαζε το απαράδεχτο βουητό.

«Μεγάλωσε το παιδί. Μεγάλωσε το παιδί.»

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Στρατός
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 20:49:46
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Στρατός

Φόρεσαν τις καινούριες τους στολές
και γιόμισαν τα στενοδρόμια
με δεύτερης ποιότητας καπνό,
το στήθος των κοριτσιών πίσω απ’ τις γλάστρες
κανόνιζε το βήμα τους.
Ωραία παλικάρια για να γεννήσουν παιδιά
κι όχι για ν’ ανοίξουν λάκκους με δάκρυα.

***

Πονετικός ο στρατιώτης,
το γάλα της μάνας του που βύζαξε
δεν παραδέχεται να το χύσει αίμα
στη δαρμένη γη απ’ της ξηρασίας την απονιά.

Μετρίως ηλίθιο τον είπανε,
με λίγα «μέσα»
του χαρίσανε κι ένα μουλάρι για συντροφιά
αδιάφορο αν του αλλάξανε και τ’ όνομα
εκείνοι που δε λογάριασαν ποτέ
πόσο βάρος έχει μια χλαίνη
και πόσον ήλιο κρύβει ένα κράνος.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Αποχωρισμός
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 20:54:20
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Αποχωρισμός

Σαν χάθηκε μέσα στον κόσμο το περίγραμμά του
γύρεψε ανθρώπους να περπατήσουν στους δρόμους
σιδεράδες να ξεκλειδώνουν τα μαγαζιά
τοξότες να σχίσουν τα σύννεφα.
Ακούμπησε τα χέρια στη μαγεία του κλεισμένου βιβλίου
κι έστησε τ’ αυτί της πάνω στη γη
ν’ ακούει τον χείμαρρο του βηματισμού στα σπλάχνα της.

Ονειρεύτηκε τα τύμπανα της ειρήνης
τις οπλές των αλόγων πάνω στη ζυμωμένη άσφαλτο
κι έμπηξε κατακόρυφα τη συλλογή της
πάνω σ’ ένα λάβαρο αναμονής.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Ο νέος με τ' άσπρα
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 20:57:46
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Ο νέος με τ’ άσπρα

Ο νέος με τ’ άσπρα και το δάχτυλο στο μέτωπο,
αλογάριαστα εξέθεσε την ομορφιά του
στον δημόσιο κήπο.
Ανήκουστα και συρτά του καιρού τα βήματα
πάνω στ’ ασάλευτα χαρακτηριστικά του.

Κι ο νέος με τ’ άσπρα και το δάχτυλο στο μέτωπο
το λαθεμένο σταυρόλεξο της παλιοζωής
προσπαθεί να ταιριάξει
οριζοντίως και καθέτως.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Διαφορετικοί
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 21:02:34
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Διαφορετικοί

Έχουμε μάθει να περπατάμε ξυπόλητοι την αυγή,
να ξεπλένουμε τα δάκρυά μας με βροχή
κι αντίλαλο της συνείδησής μας
έχουμε περήφανα φαράγγια.
Στις φλύαρες υποσχέσεις
και στις συναλλαγές παρθενικά
βουλώνουμε τ’ αυτιά μας
δεν μπαίνουμε στο πανηγύρι
για τα χρυσά φλουριά στα τομαρένια ντέφια
μα γιατί είμαστε λεβέντες στον χορό
κι έχουμε μια αχτίδα στην καρδιά μας
να χαρίσουμε σ’ όλο τον κόσμο.

Σαν τι ήσαν άραγε τα λιόκλωνα
πάνω στα βάθρα των νικητών.
Λόγια ωριμασμένα στην καρδιά μας.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Προσπάθεια
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 21:33:28
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Προσπάθεια

Αφήνει την προσπάθεια κάτι να ξεγράψει
απ’ την πικραμένη γραμμή των χειλιών του
και σου δίνει ένα χαμόγελο,
μα πώς να ζήσεις με τόσο λίγο
όταν είχες μάθει ν’ αφροχτυπιέσαι
στον χείμαρρο του γέλιου σου;

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Μάνα
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 21:50:52
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Μάνα

Κάθε φορά που σε ξαναβλέπω μάνα μου
πιο σκυφτή και πιο άχρωμη
τρέχω στους δρόμους να σου βρω τα νιάτα σου
κι όλο ξεχνάω να χτυπήσω τις πόρτες που τ’ ακούμπησες
κι όλο το ξεχνάω σαν επίτηδες,
γιατί η κάθε πόρτα έχει ένα παράπονο
κάθε παραθύρι πρόσωπό σου αγαπημένο
που πάντα γυρεύει από σένα.
Ακόμα και τα μικρά παιδιά
που ξεχνιέσαι στα χάδια των μαλλιών τους
τη ρίζα σου αναδεύουν με τ’ αρπαχτικά τρυφερά τους δάχτυλα.

Θα σε πάρω μια μέρα μάνα μου
να κοιτάξουμε τον ήλιο σ’ ένα λιβάδι
που πεθύμησες να βόσκεις δυο κότες κι ένα πρόβατο.
Τι μεγάλο όνειρο μάνα μου
ύστερα απ’ την πολυθόρυβη στράτα που διάβηκες.
Κι εγώ που σ’ ακολουθάω σ’ το τάζω και σκιάζομαι
μην είναι τάξιμο που κάνουμε σ’ ένα μικρό παιδί.

Είναι βλέπεις στενή τούτη η γη
για ένα τέτοιο πράσινο λιβάδι.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Ναζαρέτ
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 22:00:26
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Ναζαρέτ

Τις χαμηλές σου πόρτες
θυμάμαι Ναζαρέτ
που δίπλωνα στα δύο το κορμί μου να περάσω
κι ήμουν σα λεύκα στ’ ακροπόταμο
κι είχα δάκρυα χαράς να ραντίσω τα λουλούδια.
Τα σημάδια των πηγαδιών σου
θυμάμαι Ναζαρέτ
που ρούφηξαν οι διψασμένοι την υγρασία τους
και την ανάσα τους όλο πόνο κι ιστορία
την ευφραίνεται από τότε κι ο Θεός.

Βγήκα απ’ τις χαμηλές σου πόρτες Ναζαρέτ
και στήθηκα στ’ ακροπόταμο ένα βεργί ξεφυλλισμένο.
μα ο γύρος του κόσμου δε μου ’δωκε
ούτε μια χούφτα γης
να ζυμώσω το ψωμί μου.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Το τείχος των δακρύων
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 22:06:21
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Το τείχος των δακρύων

Πριν ξεκινήσουμε για το τείχος των δακρύων
ας σκορπίσουμε στους ασίγαστους δρόμους
τα γέλια που συγκρατήσαμε,
τους ιδανικούς εραστές που τραγούδησαν τα όνειρά μας
τις καλόπλαστες επιφάνειες του κορμιού μας
όπου συγκρούστηκαν οι πεθυμιές
κι όσα την αξιοπρέπεια τιμώντας
εγκαταλείψαμε στα κατώφλια
της περηφάνιας και του ανικανοποίητου.
Τώρα πια πίσω δεν μπορούμε να γυρίσουμε
κι η προσταγή της λησμονιάς μάς είναι οδυνηρή,
λαμπάδες στη μνήμη τους δεν ’φελεί ν’ ανάψουμε
και τα πηγάδια που στον δρόμο θ’ απαντήσουμε
θα ’ναι πηγάδια της ερήμου,
μ’ αναστάσιμα νερά δεν θα μας λούσουν.

Και τώρα ας κινήσουμε για το τείχος των δακρύων
ό,τι δεν είχαμε γνώση να χαρούμε θα θρηνήσουμε.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Η υποδοχή του Σαββάτου
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 22:18:03
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Η υποδοχή του Σαββάτου

Οι Εβραίοι στις συναγωγές
ψάλλουν την υποδοχή του Σαββάτου,
στις παρασκευιάτικες ψυχές τους έδυσε ο ήλιος.
Αδονάι Αδονάι.
Απ’ τη ρέμβη των ματιών τους
περνάει το χτες και το αύριο,
περνάει τις καλυμμένες κορφές του κορμιού τους
που η στάση της προσευχής ισοζυγιάζεται
με το ακάλυπτο εσωτερικό τους.
Αδονάι Αδονάι,
αναβρύζει η δέηση της υποδοχής του Σαββάτου.
Κι όπως κινούνται τα καραβάνια των προγόνων
κοσκινίζοντας στα δάχτυλά τους
μια πίστη σαν κόκκο πάνω σε κόκκο
γιομίζουν την έρημο με φρέατα και φοινικιές
την ώρα της υποδοχής του Σαββάτου.
Αδονάι Αδονάι.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Μπαρ-Μιτσβά
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 22:26:54
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Μπαρ-Μιτσβά*

στον Ερρίκο Αμαρίλιο

Ανέβηκε στον τόπο της προσευχής
τ’ αγόρι με τα δεκατέσσερα χρόνια
κρατώντας στην αγκαλιά του τα σέφερ-τορά*
τα ιερά
σαν την ελπίδα των ανθρώπων
όταν φιλώντας τα δάχτυλά τους
στέλνουν το αιώνιο μήνυμά τους στον αιώνιο.

Σκέπασε τους ώμους του
με το άσπρο μεταξωτό μαντίλι
που μεταμόρφωσε το παιδικό λίκνο
σ’ έναν ουρανό πιο χαμηλό
που η βροχή των λουλουδιών
διηγιέται το τέλος μιας Άνοιξης
κι η λάμψη του ανοιγμένου ιερού βωμού
την υπόσχεση μιας άλλης
στο αγόρι που έγινε δεκατεσσάρων χρονών.

* Μπαρ-μιτσβά: θρησκευτική ενηλικίωση
* Σέφερ-τορά: η πεντάτευχος (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%BF%CF%82)


Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Εκείνοι κι εμείς
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 23:01:42
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Εκείνοι κι εμείς

Τώρα που τα μεροκάματα ισοζυγιάστηκαν
με το ποσοστό της συνείδησής μας,
είναι μάταιο να κυνηγάμε τη σκιά μας
που δεν δρόσισε τους προγραμματισμένους στον χαμό,
τ’ ανθρώπινα δάκρυά μας
που δεν έσβησαν τ’ αναμμένα καμίνια,
το δηλητήριο της επανάστασής μας
που ήταν δυνατότερο απ’ τ’ αέριο.

Τώρα που τα βήματά μας αντηχούν στους δρόμους
είναι μάταιο να παρατηρούμε πόσες πέτρες υπάρχουν
και να ψάχνουμε για τ’ αχνάρια
των παιδικών ποδιών πάνω στα χιόνια.

Ας ξεθάψουμε τα ιερά Ταλέθ*
κρυμμένα στο άφθαρτο πνεύμα
κι ας μπλέξουμε στα κρόσσια τους
τη στάχτη εκείνων.

Εμείς, τώρα, ας πορευτούμε προς την έρημο.

* Ταλέθ: εσάρπα που χρησιμοποιείται από τους Εβραίους στις λειτουργίες

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Εφτάκλωνη λυχνία
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 23:06:44
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Εφτάκλωνη λυχνία

Η εφτάκλωνη λυχνία άναψε κι απόψε
μέσα στα σπλάχνα της γης
που μας καταδίωξε το χάδι του ήλιου,
βρήκαμε τ’ ατσάλια, τα βαθιά πηγάδια
και τις μίνες του χρυσωμένου μαρμάρου.
Απόψε, πατέρα, σβήσε εσύ το πρώτο φως,

αύριο εγώ, αύριο τ’ αδέρφια
μέρες εφτά, της ζωής το τέλος,
κι ύστερα, πατέρα, ποιος θα ξεφορτώσει
τις καμήλες απ’ το νερό και το ψωμί;
Κι ύστερα ποιος θα σκεπάσει
με τ’ αργασμένο πετσί του
τ’ αχνάρια των λεγεωνάριων
για να κοιμηθούν τα μικρά παιδιά;
Κι ύστερα, πατέρα, ποιος θ’ ανάψει τη λυχνία;

Όταν η φλόγα της είναι στην πνοή του Θεού
τι μάταιος ο σκοτωμός των ανθρώπων να την σβήσουν.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Παραμύθια
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 23:13:09
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Παραμύθια

Έφερα απ’ τα παραμύθια μιαν έγνοια
που θέλω να την αποκοιμίσω
στις μάντρες των γκρεμισμένων σπιτιών.
Δεν κάνει πια για τίποτα.
Τα παιδιά την κοροϊδεύουν σαν την διηγιέμαι
κι οι μεγάλοι δεν μ’ αφήνουν ούτε να την διηγηθώ.
Θα μπορούσα να την πω στην προσευχή μου
μα ούτε προσευχή πια δεν κάνω
κι όμως πόσο καρτερικά την κουβάλησα
τόσα χρόνια
σαν οι γριές του σπιτιού την έγνεθαν τα βράδια.
Έφερα απ’ τα παραμύθια μιαν έγνοια.

Τι θ’ απογίνω με τόση αγάπη που ’χω μέσα μου;

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Αγαπάτε τα άνθη
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 23:18:05
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Αγαπάτε τα άνθη

Τη μικρή ταμπέλα
κανείς δεν ήξερε να την διαβάσει
ούτε και να λογαριάσει το βάρος της.
«Αγαπάτε τα άνθη.»
Αγκαλιασμένοι κι αδιάφοροι
ξεχασμένοι στην πυρετική τους πορεία
οι άνθρωποι
μου πάτησαν τη χλόη,
με τη δροσιά των λουλουδιών μου
έπλυναν τα λερωμένα πρόσωπά τους
και μου ’καψαν το χαμόγελο
με τη ζεστή στάχτη του τσιγάρου τους.
Κι ύστερα απ’ όλο το ποδοβολητό
κι ύστερα απ’ την αγριάδα που ’πνιξε τη γη
πεισματικά, στραβόγερτη, ξεθωριασμένη
κραυγάζει τη θύμηση του ανθόκηπου
η μικρή ταμπέλα
«Αγαπάτε τα άνθη.»

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Διάδρομοι και βράχοι
Post by: wings on 24 Sep, 2018, 23:24:09
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Διάδρομοι και βράχοι

Οι βράχοι τούτοι είναι δικοί μου,
βγαλμένοι απ’ της νύχτας τη φαντασία
σμιλεμένοι απ’ τα γυμνά πόδια των αγοριών
γυμνοί κι αιώνιοι,
φωλιές γέννας και κρυψώνες θανάτου
διάδρομοι του φεγγαριού
και λεωφόροι του ήλιου
σκληροί μα όχι άκαρδοι
την ανάσα μου δίνοντας
πέπλον ομίχλης χλιαρό μου ανταποδίδουν
που θάμπος θα το λέγανε
αν
δεν συγκρουόταν η φαντασία
πάνω στους ίσκιους των ειδώλων τους.

Τύχη ανιστόρητη κι αινιγματική
που τον χαρταετό της έπαρσης
προσγείωσες στην αγκαλιά τους
εκεί που ήμουνα γερμένη
και γευόμουν τη νοστιμάδα τους
απ’ τ’ αλμυρισμένα δάκρυα καιρών κι ανθρώπων.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Ιλόνα
Post by: wings on 28 Sep, 2018, 21:49:06
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Ιλόνα

Στην ξανθιά της μετόπη
ανάδευε ο ουρανός τα χρώματά του
όταν στον ναό του κορμιού της
μπήκαν οι πειρατές,
ακολούθησε τις θύελλες αλογάριαστα
πάνω στα μελαχρινά μπράτσα
που δεν είχαν του πολιτισμού την ψευτιά
ούτε του πρωτόγονου την αλήθεια.

Στα χαλασμένα πεζοδρόμια
που αγκαλιάσανε γενιές όνειρα
έσυρε την ποδοπατημένη ξανθιά της μετόπη
περιμένοντας την ημέρα που δεν θα ερχόταν.

Τ’ όνομά της δεν της ανήκε πια,
στην πόρτα της
τα καρφιά της ξάστερης νύχτας
κάρφωσαν την ταμπέλα που ’γραφε μόνο
ΙΛΟΝΑ.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Σε φίλη
Post by: wings on 28 Sep, 2018, 21:54:37
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Σε φίλη

Αν έρθω και σου πω πως παραπάτησα
με με συμπονέσεις σαν αδερφή
μη με συμβουλέψεις σα μάνα
μη με συγχωρέσεις σα Θεός
σαν οχτρός να μου φερθείς
και να με σκλαβώσεις
για να μην πέσω
θυσιάζοντας τη φιλία
να με γλιτώσεις
απ’ της συνείδησής μου την έχθρητα.

***

Εδώ πέρα σπατάλησα τα χαμόγελά μου
και ταχυδρόμησα γράμματα να θυμίσω την ύπαρξή μου
με ηρωισμό συγκράτησα τη ζήλια μου
και θράφηκα με την παρηγοριά του «αλλιώτικου»
ανάμειξα τη ζωηράδα μου με τους αγέρηδες
και γεύτηκα άγλυκες απαντοχές
μα νόημα δεν έχω κανένα πέρα απ’ το δικό σου
κι ούτε μ’ αρέσουν τ’ αμάραντα λουλούδια που μου επέβαλες.

Τα χέρια σου μου λείπουν, τα χέρια σου
με την ξεκουραστική φλυαρία της κίνησής τους.
Τα μάτια σου μου λείπουν, τα μάτια σου
με την ανεμελιά μπερδεμένη στην αγωνία του καθημερινού.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Γυναίκες
Post by: wings on 28 Sep, 2018, 22:00:47
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Γυναίκες

Γυναίκες, που τα μάτια σας χαϊδεύουν τα ωραία κορμιά
σαν οι τελευταίες φλόγες λαμπαδιάζουν
στης ψυχής σας το σκότος,
τα χέρια σας, δεμένα απ’ τις προγονικές διδαχές της ηθικής
δεν θα τα οδηγήσουν ποτέ στα κρεβάτια σας.

***

Πλέον
τα ερωτικά απόβροχο μυρίζουνε στο χειμωνιάτικο δάσος.
Η φιλοσοφία
πάνω απ’ τ’ αγκαλιασμένα ζευγάρια
προσφέρει χαμόγελο συγκατάβασης,
αποκρούει τη νοσταλγία, νανουρίζει την ηθική.
Χαμένοι εραστές,
που τα όνειρα τολμούσαν να σας δοθούν,
περηφάνια που δεν μετάνιωσες
γιατί δεν σπαρτάρησαν στους ώμους τα δάχτυλά τους
σαν της φοινικιάς τα φύλλα
όταν στο χνούδι τους ερωτεύονται τα περιστέρια.
Δειλές
που σαν τελειώσουν οι εποχές
οι νύχτες θα ’ναι πιο νύχτες ακόμα.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Ανάγκη
Post by: wings on 28 Sep, 2018, 22:04:27
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Ανάγκη

Με τα διδάγματα των σοφών
τις ευτυχισμένες στιγμές αραδιάζω
για να θαρρέψω
μα σαν τις μετράω μια μια μπερδεύω τον λογαριασμό
γιατί γύρω μου γελάνε με αποσιωπητικά
εκείνοι που σε τούτο τον κόσμο δεν είπανε ποτέ τους
«δεν πειράζει».
Είναι ανάγκη λοιπόν να βγάλω ένα χαμόγελο
στραγγίζοντας την πίκρα,
πέτρα χορταριασμένη είναι άνοιξη
περνάει ο αγέρας κι αναδεύει ζωή
κρατιέται η πάχνη και θρέφεται σπόρος.

Είναι ανάγκη θρέφοντας πίκρα
νά ’βγει ένα χαμόγελο.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Το φόρεμα
Post by: wings on 28 Sep, 2018, 22:13:22
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Το φόρεμα

Το ’χα ξομπλιάσει το φόρεμα
μ’ όλα εκείνα τα όνειρα που δεν πρόκαναν
να πατηθούν σε μια ξέχειλη σάλα χορού,
χέρια σφιγμένα
ανάσες ενωμένες
μυρωδιές της βραδιάς
μουσική που ’χει καθένας στην ψυχή του
κι έπειτα;
Το ξημέρωμα. Λίγες ημέρες συλλογή κι ονειροπόληση
κριτική που ώρα με την ώρα θα βαραίνει
σαν πονοκέφαλος επίμονος.
Κι έπειτα τίποτα.
Το φόρεμα μάρτυρας της απιστίας του χρόνου
να περιμένει λάμποντας στην κλεισμένη ντουλάπα
αδιάφθορο, νέο κι άφθαρτο.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Κι ακόμα πάμε
Post by: wings on 28 Sep, 2018, 22:26:34
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Κι ακόμα πάμε

Μη μου ζητάς να σου πω πόσο θα κρατήσει το ταξίδι
είναι σα να γυρεύω από τον Θεό τα κατάστιχά Του
για τις ημέρες του καθενός μας.
Αρμενίσαμε σε πέλαγα αναμονής
βυθιστήκαμε στου ορίζοντα το φουντωμένο περίγραμμα,
βλαστήσαμε με την επαφή των χεριών μας
κι ήπιαμε όση δροσιά απόμεινε μέσα μας
πότε λαίμαργα και πότε στάλα στάλα
κι ακόμα πάμε.
Το ξέρουμε. Τα πόδια μας απόστασαν να περπατάνε
πάνω στον ίδιον έρωτα
έτσι καθώς μέσα στα σπασμένα μάτια μας
τα ξυλοδεσίματα της αγαπημένης γνωριμίας σάπισαν.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Άσκοπη πορεία
Post by: wings on 28 Sep, 2018, 22:30:39
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Άσκοπη πορεία

Διαφύλαξες τόσο φροντισμένα
τον νεανικό σου έρωτα
και σπατάλησες την ομορφιά του ψάχνοντας
πού να τον δώσεις.
Ούτε το άγριο αγκάλιασμα του πολέμου δέχτηκες
ούτε το φιλί της ειρήνης.
Σ’ ένα ποτάμι ξέχειλο από προδομένες πεθυμίες
πέταξες τον ώριμο καρπό σου
κι εσύ θρηνείς την εξαντλημένη ομορφιά σου
δίχως μια μέρα αρκετά φωτεινή
να βοηθήσει με την αλαφράδα της,
δίχως ένα εικόνισμα αρκετά στερεό
να σηκώσει το βάρος
δίχως το τέρμα να κάνει ένα βήμα πιο μπροστά
να ελεήσει την άσκοπη πορεία.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Άτομο
Post by: wings on 01 Oct, 2018, 15:29:14
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Άτομο

Να σμιχτώ με τους αγέρηδες
όταν έξω η νύχτα λέει
τα ποιήματά της τα παλιά
και με τα φτερά της ερημιάς
τραγούδια ν’ αντιγράψω.


Παλιοί μου φίλοι ποιητές
θέλω να σας ρωτήσω για τα σύννεφα
που γιόμισαν καπνούς δηλητηριασμένους
για τους ανθρώπους που καμαρώνουν την πρόοδό τους
που διασκεδάζουν με τον τρόμο των ειρηνικών ματιών μας
για τις πολυτελείς εκδόσεις που αφάνισαν τις φυλλάδες της γραφής.

Παλιοί μου φίλοι ποιητές
θέλω να σας ρωτήσω για τη λησμονημένη ψυχή
μέσα στους μαύρους μανδύες της επιστήμης
που δεν μας αφήνει να ονειρευτούμε
ούτε τον ωραίο θάνατο των πατέρων μας.

Η ματαιότητα του ονείρου μικραίνει
μιαν απόσταση αβύσσου.

Με τη ζεστασιά του δικού σας χεριού
πιάστε το χέρι του κόσμου κι αποκριθείτε
παλιοί μου φίλοι ποιητές
μπορώ να ελπίζω πως δεν κιτρίνισαν τα γραφτά σας;

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Τα μυστικά
Post by: wings on 01 Oct, 2018, 15:38:17
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Τα μυστικά

Μ’ αρέσει να κρυφακούω τα μυστικά των ανθρώπων.
«Όταν είμαστε μέσα στον κόσμο
μου φτάνει ένα ιδιαίτερο χαμόγελο
που να ’ναι μόνο για μένα.
Μου φτάνει ένα βλέμμα
που να δείχνει πως είμαι μέσα σου.»

***

«Όταν θέλω να σ’ αγκαλιάσω
αρνούνται τα χέρια μου να σχηματίσουν έναν κύκλο
κι όταν τα χέρια μου εξευτελίζουν την πεθυμιά μου
με πιότερη γνώση
απ’ τον καθωσπρεπισμό του μυαλού μου
βρίσκω χίλιους δυο τρόπους να δικαιολογηθώ
σάματις και δεν είμαι ο καθοδηγητής
κι ο αντιμαχόμενος δέχτης.»

***

«Είχες κλειστά τα μάτια
και δεν μπόρεσες να εκστασιαστείς
μέσα στην φωτοχυσία της έκφρασής του,
να εκμηδενιστείς στην τρυφερότητά του.
Απόλαψες μονάχα τον αισθησιασμό του φιλιού του
καθώς έσκυβε το κεφάλι του στο πρόσωπό σου.»

Δεν φτάνει που κρυφακούω τα μυστικά των ανθρώπων
αλλά τα λέω και σ’ εσάς.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Στην πόρτα σου
Post by: wings on 01 Oct, 2018, 15:43:14
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Στην πόρτα σου

Κάθε φορά που στέκομαι στην πόρτα σου
περιμένω τον χτύπο της καρδιάς σου να μ’ ανοίξει
τον ακούω σα βήματα ηχογραφημένα.
Δεν ξέρεις πώς να μου φερθείς
πώς να δικαιολογήσεις τα κηρύγματα, τη ζωή σου.
Όμως εγώ στέκομαι στην πόρτα σου γιατί ξέρω.
Έχω αρκετή κακία μέσα μου για ν’ απολαμβάνω
το καθρέφτισμα του εαυτού μου στα μάτια σου.

Σου ’δωκα πολλά και πολλά γυρεύω πίσω.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Βάρβαρος
Post by: wings on 01 Oct, 2018, 15:47:29
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Βάρβαρος

Κι εσύ θα γίνεις βάρβαρος.
Βλέπω τα ωραία δάχτυλά σου
έτοιμα να ξεριζώσουν το μούσκλι
απ’ τις κοιλότητες του πανάρχαιου κάστρου.
Κι εσύ θα ’ρθεις γιομάτος κουρασμένη περιπλάνηση
με τους προσώπου σου την ομορφάδα
δίχως να νοιαστείς αν κελαηδάει νερό
ή λιμνάζει ο βάλτος.
Την ευδαιμονία της αισθησιακής στιγμής ν’ αρπάξεις
μ’ ένα κατάλοιπο ευαισθησίας ν’ απολογηθείς.

«Εδώ είναι ζωή
δεν είναι εξομολογητήριο.»

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Το ταξίδι
Post by: wings on 01 Oct, 2018, 15:50:36
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Το ταξίδι

στους γονείς μου

Όλο τον δρόμο που ερχόμουν
πολλαπλασίαζα τη χαρά της αντάμωσής μας.
Είχα φύγει πριν ξεκινήσω
με το χτυποκάρδι μου να δείχνει τον δρόμο
στην ατμομηχανή.

Περίμενα να εκραγώ
σαν ανέβηκα το τελευταίο σκαλοπάτι
της ετοιμόρροπης σκάλας.

Είχα τόσο λαχανιάσει
να τρέχω μπρος απ’ την ατμομηχανή.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Λευτεριά
Post by: wings on 01 Oct, 2018, 15:54:19
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Λευτεριά

Σαν έλεγες πως ήθελες να γίνεις πόρνη
υπόγραφες τη σκλαβιά του πνεύματός σου.
Σαν σ’ έβλεπαν οι πόρνες
τύλιγαν τα πρόσωπά τους με σκοτάδι
και ζήλευαν τον καθωσπρεπισμό σου.
Μια λευτεριά σαν έλασμα τεντώνοντας ανάμεσά μας
και δεν άγγιζε την αγωνία των δαχτύλων σας
την απεραντοσύνη της
την έκρυψε μια σκιά της πετρίτσας
που πάνω της ισορροπούσε ένας κάνθαρος.

Ο κάνθαρος δεν ήθελε τίποτα.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Λιγούστρες
Post by: wings on 01 Oct, 2018, 16:13:38
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Λιγούστρες

Ήρθε ο κηπουρός με την ψαλίδα του και
τρακ τρακ
πέταξε στο πεζοδρόμι της λιγούστρας τα βλαστάρια
που ’χαν ξεφύγει τον νόμο του κήπου.
Κι ο κηπουρός ομαδική θέλει την ομορφιά και
τρακ τρακ
ο πόθος για τη λευτεριά, η ανάταση στον ήλιο
κάθε φύτρα, κάθε γέννα πάνω στην αιώνια ρίζα και
τρακ τρακ
πένθιμα κροτεί
στης λιγούστρας το κορμί
του κηπουρού η ψαλίδα.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Είναι
Post by: wings on 01 Oct, 2018, 16:36:04
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Είναι

Είναι που ’χεις μέσα σου το πρωί
και μπορείς να ζήσεις το βράδυ.
Είναι που το παράθυρό σου γεμίζει βοήθεια
και γίνεται πλατύτερο απ’ τον ουρανό
όταν στη σιγή του καλντεριμιού
αντηχούν τα κουρασμένα βήματα.
Ζεις με μένα και με σένα και με κείνους
πολλές ζωές, αλλιώτικες ζωές
που όμορφες δεν είναι για την τόση σου αγάπη.

Σάματις κανείς αγαπά μόνο τα ωραία του αδέρφια;

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Ρομαντισμός
Post by: wings on 01 Oct, 2018, 16:39:20
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Ρομαντισμός

Απ’ τον σανιδένιο μεσότοιχο του ψιθύρισε
«Ποιητή, πες μου ένα ποίημα».
Κι εκείνος της σφύριξε ένα σκοπό τζαζ.

«Τι βάρος είναι η αγάπη των συγγενών
δεν σ’ αφήνει λεύτερον να πεθάνεις.»

Ξάπλωσε στην ετοιμόρροπη καρέκλα της
κι άνοιξε τα χέρια της
να υφάνουν στις μασχάλες της
οι αράχνες το προικιό τους.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Σύνθεση
Post by: wings on 01 Oct, 2018, 16:42:59
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Σύνθεση

Ανήκει στην αδιαφορία του
στα χέρια του, όταν δεν εκδηλώνονται,
στ’ ανέκφραστα χάδια των ματιών του.
Ερωτεύεται την άρνηση
τη συντριβή της σερνικής κατάχτησης
και ψιθυρίζει.
«Να μου χαϊδέψεις το μάγουλο
σα να ’μαι ένα μικρό κορίτσι
στη μεγάλη αγκαλιά σου.
Ν’ ακολουθώ τις πλάτες σου
στη σιωπή του σκοτεινού δρόμου.»

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Τα κύματα
Post by: wings on 01 Oct, 2018, 16:46:08
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Τα κύματα

Τα κύματα που στείλανε στο άπειρο
με τους ήχους της ερωτικής φλυαρίας
ξαναγύρισαν να ξαποστάσουν
στον ακύμαντο γιαλό.
Κι εκείνοι
εξαντλημένοι από δόσιμο
απαλλαγμένοι από νοσταλγίες και θύμησες
με τους αγνώριστους εαυτούς
ψαχουλευτά
καινούριες εμπειρίες αναζητάνε
μ’ απελπιστική βιασύνη.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)
Title: Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Σύγκρουση
Post by: wings on 01 Oct, 2018, 16:49:29
Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Σύγκρουση

Στ’ αλήθεια τίποτα δεν έγινε.
Το ξάφνιασμα ήταν τόσο μεγάλο
που δεν αναπλάθεται.
Σα δυο φώτα στη βρεμένη άσφαλτο
άστραψαν μπρος στα μάτια μας
οι πεθυμιές
και μας έκαψαν τα χείλη.
Ακολουθώντας την πλημμύρα της πηγής μας
αναδυθήκαμε με τη γνώση του βάθους.

Δεν είναι μόνο τα γαλανά μάτια
που δίνουν μια ιδέα τ’ ουρανού.

Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)