Πάνος Θεοδωρίδης

[wings]

Πάνος Θεοδωρίδης, Μακεδονικά

Ο φοβερός καιρός και το λειψό χορτάρι
συνέβαλαν αποφασιστικά σ’ αυτό που βλέπω

49 αγρότες στο καφενείο
και η φωτογραφία του Κένεντι
πάνω στην τηλεόραση

Δε σας λέω σε ποιο χωριό·
αφήστε το. Γι’ άλλο ζήτημα γράφω
σκοτεινό πλήρες.

Αχ ανατολή μου καταπράσινη
κεντρικοδυτική Μακεδονία
Αρχοντή τούμπα, Κατζόρλακκος, Σιβρί
Απανομή, Χαλάστρα, Λιτοβόι
Παλιάμπελα, παλιοχώρες, παλιούρια
και Βαρδαρόφτσα.

Από τη συλλογή Προσπέκτους (1977)

[wings]

Πάνος Θεοδωρίδης: Ποίημα [Είσαι μαλάκας –μου είπε η στελεχάρα...]

Είσαι μαλάκας –μου είπε η στελεχάρα
φράξια δεξιά, σοσιαλδημοκράτης–
είσαι απέξω και δεν κατέχεις τα πράματα
οι κολλιγιάνηδες είναι τελείως εξαρτημένοι
κάθονται και περιμένουν τι θα πει το σύρμα
η Μόσχα τους λέει πότε θα κατουρήσουνε
τι εκ των έσω αλλαγή και αρχίδια·
μίλησες ποτέ με κνίτη ξέρεις πώς σκέφτονται
πάνε να τους πεις αυτά που λες εδωπέρα
να δούμε πόσο θα καθίσεις εκεί μέσα
είσαι ρομαντικός –κατάληξε– κι εσένα
θα σε καθαρίσουνε αν ανεβούν στα πράματα

Από τη συλλογή Προσπέκτους (1977)

[wings]

Πάνος Θεοδωρίδης: Ποίημα [Τελευταία το παράκανα...]

Τελευταία το παράκανα· πίνω πολλές μπίρες
χαραμίζω τα λεφτά μου και ξενοκοιτάζω
καρφωμένος μόνιμα στην τηλεόραση
δακρύζω συχνά.

Κι όμως έχω ικανότητες
ζωγραφίζω γράφω αποδελτιώνω
ξέρω να φερθώ σε συντροφιές παίζω πόκα
συνθέτω τραγουδάκια λέω ψέματα
είμαι και προοδευτικών αντιλήψεων
αλλά αυτά είναι ματαιότητες:

Το βράδυ μετά τον εμετό
το πρωί με το στόμα τσαρούχι
αρκετούς μήνες τώρα
το πράμα είναι καθαρό:

Αρρώστησα μετρώντας υπομονετικά
πού μας οδηγεί ο Καραμανλής

Από τη συλλογή Προσπέκτους (1977)

[wings]

Πάνος Θεοδωρίδης: Ποίημα [Ανάμεσα σε δυο διαλέξεις...]

Ανάμεσα σε δυο διαλέξεις θα χορτάσουμε μαζί τραγανιστό / κουλούρι από προχτές στην τάβλα του Γιαννάκη Τσιμπορίδη / που σήπεται δυο μήνες τώρα καλοντυμένος δίπλα στο τείχος / με τις αφίσες στη σειρά που αναφέρουν γεγονότα ουσιαστικά / για τους εκδότες τους· στο σιντριβάνι θα σε φιλήσω γιατί / είναι καλή ανταμοιβή ο κοινωνικός έρωτας· αχ Αλεξάνδρα / να ’ξερες τι κόσμος τριγυρίζει στα Μαντεμοχώρια αποβραδίς / τι αταξίες κάνουν τα παιδιά στην Άρνισσα και με τι ξερόλα αναρχικό και επηρμένο βασανίζεσαι· / τρέχει ο καιρός κοινοτυπίες συχνότερα αμολάω ευχαριστιέμαι / άνετα στην ομαλή ζωή / ένας λαγώχειλος μου τεκμηριώνει τη ζωή και στις ανηφοριές / του Γαρέφη το ποδήλατο μαγκώνει πίσω ρόδα και πάσχει από αλυσίδα / έχουμε επιπλέον σκατοφιλοδοξίες και θα ’μουν ικανός / σε πρόστυχο έγγραφο του Κουνάλ να γράψω υπόμνημα εγώ / που ήμουν πλασμένος για επιφάνειες για σαλάτες και λίπος χοιρινό / κι ήθελα πάντα να χορταίνω μύθους· αχ Αλεξάνδρα / ασφαλτοστρωμένο καλντερίμι έγινα δυο χρόνια τώρα

Από τη συλλογή Προσπέκτους (1977)

[wings]

Πάνος Θεοδωρίδης, Επιστράτευση

Μια μπάντα στο ραδιόφωνο
Παίζει δημοτικά. Με το τρομπόνι
Άσχετο· τ’ άλλα πνευστά αηδή.
Κι εγώ θυμάμαι καθώς κι εσείς
Τις γυμναστικές επιδείξεις
Με τη φιλαρμονική των Γιαννιτσών
Διεύθυνση Σαμσαρέλλου
Στο παλιό γήπεδο. Σκέφτομαι
Βλάχους Σέρβους Μακεδόνες
Να σέρνουν τη φωνή και την γκάιντα
Ακούω εξαίφνης την μπάντα
Και συμμαζεύομαι. Δεν είναι ώρα
Για λαογραφία. Όχι μακριά αποδώ
Βρίσκονται κήποι με ιτιές
Ο κοσμάκης ακούει μουσική
Και υπάρχουν κούνιες.

Από τη συλλογή Προσπέκτους (1977)

[wings]

Πάνος Θεοδωρίδης, Τα στελέχη

Από την πόρτα τη μικρή την αισιόδοξη
αποφάσισες συντροφικά να δραπετεύσεις.
Κι είναι σα να σ’ ακούω – στο καλό μου
τρεις Αυγούστου παρά κάτι να γελάς:
«Τώρα πεθαίνουν οι δυνάστες μας. Τώρα»
και μου αφήνεις το χέρι «μπορούμε να
δουλέψουμε χωρίς δυνάστες» και γελάς.

Πες μου σε ποιο γραφείο θα σε βρω
πίσω από κορδέλες και συνθήματα· σε ποια
πηγή του Γράμμου ξεπλένεις την ντροπή
πώς στελεχώνεσαι με κόκκινα μάγουλα, έι
σε φάγαμε κι εσένα στη μάπα.

Φωτίζονται βουνοκορφές το απόγεμα, βρέχει.
Στις ματωμένες κοιλάδες σαπίζουν τα φρούτα
και μια δεκάρα τσακιστή φλουρί μού φαίνεται.
Είναι η ανεργία και τα στελέχη τους· είναι
το πρόβλημα πως μιλάνε καθαρά. Στον λαό
δε χωράει λέξη βαριά και ψεύτικη, μήτε
βλαμμένη και μισή αρχοντική μπαρούφα.

Τώρα τα χωριά που ποτέ δεν τα κατάλαβα
βρίσκονται στην πολιτεία που ζώ. Κόλλυβα
πρέπει να ταΐσεις τα στελέχη, μουστάρδες·
να τους χαρίσεις πηγάδια και κρεμάλες
γιατί δεν πιάσαν τον σφυγμό.

Εύχομαι να είσαι σε γραφείο λαϊκό
να μην πηγαινοέρχονται καφέδες
αλλά στατιστικές επετηρίδες
καθώς κι επίστρατοι
απ’ τα βουνά.

Από τη συλλογή Προσπέκτους (1977)