Γιάννης Γ. Μασμανίδης

[wings]

Γιάννης Γ. Μασμανίδης, Θλιμμένος στοχασμός

Θα ηχήσουν ξανά οι σάλπιγγες
προσκλητήριο σε καινούρια μάχη
πολεμώ λιποταχτώντας
αυτό μόνο μπορώ για σένα να κάνω.

Από τη συλλογή Εσκεμμένα (1988)

[wings]

Γιάννης Γ. Μασμανίδης, Μπορείς

Στο πρόσωπο το σφίξιμο
το μάτωμα των χειλιών
ντυμένα πραγματικότητα.
Οι άδειες μέρες πλησιάζουν αργά
πριν μας αφανίσουν.
Η πίστη στην αδυναμία μας
σωστή διάγνωση
τίποτε περισσότερο.

Από τη συλλογή Εσκεμμένα (1988)

[wings]

Γιάννης Γ. Μασμανίδης, Προσμονή

Περιμένω
περιμένω να σε ξαναδώ
πριν μ’ αγκαλιάσει σφιχτά
η ηρεμία των γκρεμνών
περιμένω τον χαμό μου
σαν κάτι που θά ’ρθει
η σωτηρία μου είναι δεμένη
μ’ αυτή τη μεγάλη απόφαση

Από τη συλλογή Εσκεμμένα (1988)

[wings]

Γιάννης Γ. Μασμανίδης, Φτερούγισμα

Άκου
Άκου το νεκρολάλημα των πουλιών
στην απέναντι στέγη
μη φοβηθείς
είναι για μας
είμαστε λεύτεροι τώρα

Από τη συλλογή Εσκεμμένα (1988)

[wings]

Γιάννης Γ. Μασμανίδης, Έφυγες

Σ’ αρπάξανε οι δυσκολίες της στιγμής
ξέχασες τα μεγάλα λόγια.
Έφυγες απλά
σαν κάτι που έπρεπε να κάνεις

Από τη συλλογή Εσκεμμένα (1988)

[wings]

Γιάννης Γ. Μασμανίδης, Διαπίστωση

Αγκαλιά η ζωή με τον θάνατο
ο πόνος με τη χαρά
και μόνο η αγάπη
(ανάσες που ταυτίζονται)
η χαμένη πυξίδα της ζωής.

Από τη συλλογή Εσκεμμένα (1988)

[wings]

Γιάννης Γ. Μασμανίδης: Τι είναι χρόνος (I)

Τι είναι χρόνος,
ρώτησε ο ξένος
ο θάνατος πού έρχεται;
Κοίταξε απορημένα τις παλάμες του,
διάβαζε το μαύρο άνοιγμα της καταπακτής,
άφηνε τις προσδοκίες
ενώ
τι είναι χρόνος
ρώτησε ο ξένος.

Από τη συλλογή Ήταν κι η νύχτα (1993)

[wings]

Γιάννης Γ. Μασμανίδης: [Έχοντας απομείνει...]

Έχοντας απομείνει
η παγερή χειραψία
τεράστιοι κύκλοι
στιγμάτιζαν το κορμί,
σωσίες του ’σφιγγαν το χέρι,
στο μεταξύ
ερχόταν σιγά σιγά στη νύχτα.

Από τη συλλογή Ήταν κι η νύχτα (1993)

[wings]

Γιάννης Γ. Μασμανίδης: [Δε φαινόταν έξοδος...]

Δε φαινόταν έξοδος,
έχωνε το κεφάλι του στα μπράτσα της,
δε ζούσε κανείς τους...
Ακινητούσαν τα γύρω
η βροχή αφηνόταν στη δική της πορεία,
θα μπορούσε να ήταν χθες ή σήμερα,
εικόνες όλων απ’ το βαθύ ποτάμι,
ίχνη πορείας μακρινής.
Αν κουραστείς,
ένας μονάχα ίσκιος
ας προβάλει στην πόρτα
... μη φοβηθείς.

Από τη συλλογή Ήταν κι η νύχτα (1993)

[wings]

Γιάννης Γ. Μασμανίδης: [Ήταν αργά...]

Ήταν αργά
έβγαιναν απ’ τα καταφύγια
σιωπώντας,
πάνω στις σκεπές των πόλεων
σχηματισμοί πελώριας σκιάς
χάραζαν κύκλους γύρω της,
τότε
συνέβη το εξής:
οι κλειδώσεις της φοβισμένες
δεν υπάκουαν,
η μορφή της σκοτεινή
ανέδυε ωδίνες...
Η ψυχή ορμούσε προς τα έξω,
ένα αιώνιο σκοτωμένο στα προσκυνητάρια.

Από τη συλλογή Ήταν κι η νύχτα (1993)

[wings]

Γιάννης Γ. Μασμανίδης: [Βαθύ το βλέμμα του...]

Βαθύ το βλέμμα του
φυλακισμένο
και η εναγώνια κλήση
για το συναίσθημα που χάθηκε,
γιατί θα ’πρεπε
η αθωότητα των παλμών
να σχηματοποιήσει
την ανάγκη για αυτογνωσία.
Κι όμως
έγινε πάλι νύχτα.

Από τη συλλογή Ήταν κι η νύχτα (1993)

[wings]

Γιάννης Γ. Μασμανίδης: [Φανοί θυέλλης αντεστραμμένοι...]

Φανοί θυέλλης αντεστραμμένοι
στα κουρασμένα μάτια.
Αυτή.
Κατρακυλάει απότομα,
πήζει στα στήθια
ο χαμός της,
διασταυρώνεται
θραύοντας αψίδες,
άχρωμες λόγχες,
σβήνει η εκδίκηση
στα μάτια πεθαμένων...
Οι καθρέφτες,
οι καθρέφτες αλλοίωναν το είδωλο,
οι καθρέφτες τη φωνή της,
κι έτσι μόνος
φώναζε:
είσαι νύχτα
είσαι εκείνη η νύχτα...

Από τη συλλογή Ήταν κι η νύχτα (1993)

[wings]

Γιάννης Γ. Μασμανίδης: [Εκείνη τη νύχτα...]

Εκείνη τη νύχτα
κανείς δε μιλούσε.
Οι μνήμες αργές,
φοβισμένες σάλευαν.
Κανείς δε μιλούσε,
το ρήγμα των λεπτών
καθοδηγούσε τη θλίψη,
απ’ το παραθύρι
έμπαινε σαν αγέρας.

Από τη συλλογή Ήταν κι η νύχτα (1993)

[wings]

Γιάννης Γ. Μασμανίδης: [Τώρα ψάχνοντας...]

Τώρα ψάχνοντας
στα απαράβατα του κορμιού του,
κατηφόριζε,
έχανε το βήμα του...

Από τη συλλογή Ήταν κι η νύχτα (1993)

[wings]

Γιάννης Γ. Μασμανίδης: [Άφηνε τη σμίλη...]

Άφηνε τη σμίλη
γέμιζε το κανάτι του
με νερό του χειμώνα
(έμενε ανάμεσα στις
τέσσερις σανίδες).
Κι ύστερα,
αργά αργά
έδυε στο ανάχωμα ο ήλιος.

Από τη συλλογή Ήταν κι η νύχτα (1993)