Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία, Γυναίκες
Γυναίκες, που τα μάτια σας χαϊδεύουν τα ωραία κορμιά
σαν οι τελευταίες φλόγες λαμπαδιάζουν
στης ψυχής σας το σκότος,
τα χέρια σας, δεμένα απ’ τις προγονικές διδαχές της ηθικής
δεν θα τα οδηγήσουν ποτέ στα κρεβάτια σας.
***
Πλέον
τα ερωτικά απόβροχο μυρίζουνε στο χειμωνιάτικο δάσος.
Η φιλοσοφία
πάνω απ’ τ’ αγκαλιασμένα ζευγάρια
προσφέρει χαμόγελο συγκατάβασης,
αποκρούει τη νοσταλγία, νανουρίζει την ηθική.
Χαμένοι εραστές,
που τα όνειρα τολμούσαν να σας δοθούν,
περηφάνια που δεν μετάνιωσες
γιατί δεν σπαρτάρησαν στους ώμους τα δάχτυλά τους
σαν της φοινικιάς τα φύλλα
όταν στο χνούδι τους ερωτεύονται τα περιστέρια.
Δειλές
που σαν τελειώσουν οι εποχές
οι νύχτες θα ’ναι πιο νύχτες ακόμα.
Από τη συλλογή Οι αποσταμένοι (1964)