Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Θα εκτεθώ δημόσια

Θα εκτεθώ δημόσια
Όπως ο επιδειξιομανής ξεγυμνώνει το σώμα
Αποζητώντας ηδονή σε λάγνα βλέμματα
Θα ξεγυμνώσω την ψυχή μου μπροστά σου
Μπροστά σε καθάρια βλέμματα
Όχι απ’ αυταρέσκεια ή ηδονική αναζήτηση
Ούτε αυτοτιμωρία ή ταπείνωση αποζητώντας.

Από τη συλλογή Ο δρόμος (2006)

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Σαν θα ντυθώ το βλέμμα σου

Σαν θα ντυθώ το βλέμμα σου
Περίλαμπρη θα διαβαίνω τους δρόμους
Δρόμους διάπλατους
Στα άνθη στολισμένους
Ορθό το ανάστημα θα έχω
Και στο κεφάλι φωτοστέφανο τη λάμψη σου
Εγώ αγέρι ανήσυχο
Σε αρμονία με το γύρω κόσμο
Σταγόνα της βροχής εγώ
Πολύτιμο κομμάτι του σύμπαντος

Από τη συλλογή Ο δρόμος (2006)

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Θαρρώ

Θαρρώ ότι πλησίασα
Θαρρώ πως ένιωσα την ύπαρξή του
Τους κραδασμούς του πως βίωσα θαρρώ
Μα δεν τον έζησα
Γιατί φοβήθηκα
Την ηδονή του δεν την απόλαυσα
Γιατί δεν τόλμησα
Κάποιες ελάχιστες στιγμές
Ανείπωτης χαράς
Στο πέρασμά του μ’ άφησε
Και σήκωσα στο στήθος
Τον πόνο τον βαθύ της λύτρωσής μου.

Από τη συλλογή Ο δρόμος (2006)

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Θλίβομαι

Θλίβομαι για τις αχτίδες που δε με έλουσαν
Για τις σταγόνες που δε με δρόσισαν
Τα μονοπάτια που δεν περπάτησα
Και τις κορφές που δεν πάτησα
Για την σοφία που δε με φώτισε
Και για το κάλλος που δε με στόλισε
Μα πιο πολύ με θλίβει
Η αγκαλιά σου που δε με χώρεσε.

Από τη συλλογή Ο δρόμος (2006)

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Δεν τη θυμάμαι

Δεν τη θυμάμαι αυτή τη λέξη
Την έννοιά της δεν την ορίζω
Μόνο τα μάτια των παιδιών
Και των αδέσποτων σκυλιών
Κάτι απ’ αυτή μου ψιθυρίζουν
Μόνο αυτά κάποιες χορδές μου αγγίζουν

Από τη συλλογή Ο δρόμος (2006)

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Μάνα

Μάνα στην αγκαλιά σου να κλάψω πάρε με
Σαν τότε ανήμπορο παιδί
Σκούπισέ μου το δάκρυ
Χάιδεψέ με μ’ ένα φιλί
Να ξανάβρω κουράγιο
Ν’ αλαφρύνει η ψυχή
Να τρανώσω και πάλι
Να σταθώ στη ζωή.

Από τη συλλογή Ο δρόμος (2006)

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Οι καμπάνες

Οι καμπάνες χαρμόσυνα ηχούν
Μα οι σειρήνες που ουρλιάζουν μανιασμένα τις επισκιάζουν
Νόμιζες θα προβάλει η ομορφιά
Η χαρά θα περισσέψει
Μα οι σειρήνες μέσα μας
Ακόμη ουρλιάζουν μανιασμένα
Και τ’ αδέσποτα σκυλιά της ψυχής
Αλυχτάνε.

Από τη συλλογή Ο δρόμος (2006)

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Σύντροφοι

Καλέ μου σύντροφε θυμάσαι
Με τι πόθο αγκαλιαστήκαμε;
Σαν παιδιά διψασμένα
Κι η πηγή της αγάπης
Κρυμμένη βαθιά
Αλήθεια
Ήσουν εσύ που ερωτεύτηκα;
Ήμουν εγώ που ονειρεύτηκες;
Γολγοθάς η αγάπη
Στις παλάμες οι τύποι των ήλων
Μιλούν γι’ ανάσταση
Στης ζωής τ’ ανηφόρι μαζί
Βαδίζουμε πλάι
Και όμως μόνοι
Είμαστε μαζί
Και όμως όχι

Σ’ αγαπώ σύντροφε;

Από τη συλλογή Ο δρόμος (2006)

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Όταν

Όταν λόγια ευχάριστα μου λένε
Με κάνουν να αισθάνομαι σημαντικός
Σπουδαίος
Με ξεγελούν, με γαληνεύουν
Προς στιγμήν βέβαια
Γιατί στο βάθος σιγανή βροχή
Νοτίζει την μπογιά από τα λαμπερά εξώτοιχά μου
Και τριβελίζει επίμονα τ’ αυτιά
Ας μπόραγα να την σταμάταγα
Τον πληκτικό τον ήχο της τουλάχιστον να μην ακούω
Ωτοασπίδες να προμηθευτώ
Είναι ίσως μια κάποια λύση
Αναγνωρίζω τη βροχή αυτή τη σιγανή
Την καθαρή
Μα είν’ ανυπόφορη και θλιβερή.

Από τη συλλογή Ο δρόμος (2006)

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Κουράστηκα

Κουράστηκα τα πρέπει και τα τέτοια
Συμβατικά το χρόνο μου να χάνω
Μπλεγμένος στης σκοπιμότητας τα δίχτυα
Έτσι κι αλλιώς στην τέχνη αυτή
Πάντα χαμένος βγαίνω
Δε θέλω να τελειώσει το ταξίδι
Στην έλλειψη, στη δυσθυμία
Συγκίνηση, συγκίνηση θέλω να νιώσω.

Από τη συλλογή Ο δρόμος (2006)

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Ανάπλαση ειδώλων

Μια αχτίδα ας έβρισκα
Μια αχτίδα μόνο
Κατασκευασμένη έστω
Να σ’ τη φόραγα
Φωτοστέφανο στο κεφάλι
Να μ’ έλουζες πάλι
Και μυριάδες αστέρια
Να λαμπύριζαν στην καρδιά
Να ξαναρούφαγα μούστο ζωής
Μεθυσμένος με ιαχές μαγικές
Ανάπλασης να ’στηνα ωραίο χορό
Το πράσινο λέει των βουνών να διαβώ
Άγονες γραμμές να προσπεράσω
Στις κορφές να πατήσω
Και ν’ αγγίξω τ’ ουρανού το γαλάζιο
Κι απ’ εκεί σαν παιδί
Ν’ αγναντεύσω με δέος
Τον κόσμο αυτό τον θαυμαστό, τον ωραίο.

Από τη συλλογή Ο δρόμος (2006)

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Γαλήνη

Ας μπορούσα γαλήνη να βρω
Πέρα απ’ τα πρέπει
Πέρα απ’ τα θέλω
Απλώς να υπάρχω
Σε αρμονία με τον κόσμο
Της ενδοχώρας και το γύρω
Του εδώ και του υπερπέραν
Τον νυν και τον αεί.

Από τη συλλογή Ο δρόμος (2006)

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Φύλλο

Φύλλο πράσινο
Γεύση ζωντάνιας και δροσιάς
Φύλλο κίτρινο
Κύματα έκρηξης, χυμοί χαράς
Φύλλο κόκκινο
Γύρη και μέλι, σπίθες φωτιάς
Στο καφετί
Μνήμης απώλεια, τοπίο λήθης
Ή γνώση επτασφράγιστη
Μιας άλλης φωτιάς.

Από τη συλλογή Ο δρόμος (2006)

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη: Διαδρομές (I)

[Ενότητα Διαδρομές]

I

Σα να ’ταν χθες
δέντρα χυμώδη, λυγερά
πόθο γιομάτα
άνθιζαν κλαδιά
άπλωναν ρίζες
να ξεδιψάσουν στις αγκαλιές των ρυακιών
και στων χειμάρρων την ορμή
ηδονικά να ξαποστάσουν

Σα να ’ταν χθες
άγουρα χρόνια
χνούδια απαλά
ανήσυχα
φλόγα γιομάτα
το μέλι τρυγούσαν των λουλουδιών
τ’ αλάτι γεύονταν
στα τρίσβαθα ωκεανών

Σήμερα θάλασσες πλατιές
τους θησαυρούς γενναιόδωρα χαρίζουν

Σύντομα αλίμονο
τόσο σύντομα
αύριο κιόλας
καράβια ξέμπαρκα
γυμνά, ανάλαφρα, βαριά
γλυκόπικρο μειδίαμα απορούν
γέρνοντας προς την άλλη χώρα

Από τη συλλογή Διαδρομές (2015)

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη: Διαδρομές (II)

[Ενότητα Διαδρομές]

II

Βαδίσαμε ανεπιτήδευτα μέρες και μέρες
με διαίσθηση χωρίς πυξίδα
πυξίδα είχαμε το σώμα
στραμμένο στην Ανατολή
αλλά χαθήκαμε στο φως της μέρας
Την αγάπη είπαν θ’ ανταμώναμε
θα ’ρχόταν να μας προϋπαντήσει
Δεν μάθαμε
πως μάχονταν με σκιές
και της ψυχής μας την αντάρα
Φωνάζαμε ν’ ακούσουμε ότι υπάρχουμε
και δεν μπορέσαμε
τη μουσική της σιωπής ν’ αφουγκραστούμε
Σ’ ατέρμονους αγώνες δώσαμε μάχες
νικητές και νικημένοι χλωρίδα απώλειας
Τώρα το άδειο απλώνεται στην άκρη της πατούσας
και δίπλα η σιωπή
στοχάζεται την απορία μας

Μπορεί και να ’μασταν ωραίοι μαχητές
αλλά χαθήκαμε στο διάβα
Μπορεί το σύθαμπο της μέρας
να έλαμψε στα μάτια
Μπορεί το φως του φεγγαριού
να φώτισε τις σκοτεινές πτυχές μας

Από τη συλλογή Διαδρομές (2015)