Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 15 Mar, 2009, 01:09:00

Title: Στέλλα Τιμωνίδου
Post by: wings on 15 Mar, 2009, 01:09:00
Στέλλα Τιμωνίδου (1946-2007)

(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2F1.bp.blogspot.com%2F_-BPEqFgJU4E%2FR2eHL53oseI%2FAAAAAAAAAW0%2FBA2ItZ8IMMs%2Fs200%2FStella%2B2001.jpg&hash=8fd204df85aa191030b47f0ded5f96fe81acb5c6)

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1946. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο ΑΠΘ και δίδαξε αγγλικά σε δημόσια σχολεία ως το 1989. Παράλληλα, σπούδασε αμερικανική ιστορία και λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο της Μινεσότας. Στη Μινεάπολη γνωρίστηκε με τον Ολλανδό ποιητή και ιστορικό Κορνήλιο Κλοκ, με τον οποίο παντρεύτηκε το 1990. Έκτοτε αφοσιώθηκε τόσο στη συγγραφή όσο και στη μετάφραση, ιδίως της ποίησης, αλλά και ιστορικών και άλλων λογοτεχνικών κειμένων. Τα τελευταία 10 χρόνια της ζωής της έζησε στο Dordrecht της Ολλανδίας, όπου και πέθανε το 2007.

[Πηγή για τη φωτογραφία: http://kees-klok.blogspot.com/]

Ποιητικές συλλογές:
«ατελείωτες νύχτες», εκδ. University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008

Ανθολογημένα ποιήματα:



[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Το τρίτο μέλος
Post by: wings on 11 Jul, 2009, 21:45:09
(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fimg403.imageshack.us%2Fimg403%2F653%2Fserinuscanaria.jpg&hash=9525748f79764abe392b11f6f5178b2530dd3584)

Canary

Στέλλα Τιμωνίδου, Το τρίτο μέλος

[Ενότητα IV]

Άμεση αντικατάσταση,
με ίδιο όνομα και χρώμα,
για να ’χουμε την ψευδαίσθηση
πως ζει και κελαηδεί ακόμα.

Μας ήρθε λίγο ξαφνικό
να βρούμε τον Ερμή νεκρό
μετά την τριήμερη εκδρομή.
Νιώσαμε ενοχές ώσπου μάθαμε
περισσότερα για τη ζωή του
και γενικά για την καταγωγή του.

Πρόγονός του το serinus canarius
και πατρίδα του τα Κανάρια νησιά.
Το Historia Animalium
κάνει μνεία για την ύπαρξή του
τονίζοντας τη σπάνια φωνή του.

Αξέχαστες οι μελωδίες του και
το φτερούγισμά του στο κλουβί∙
καλύτερα να πούμε φυλακή.
Ήταν το τρίτο μέλος της οικογένειας.
Στις μεγάλες διακοπές άλλαζε στέγη,
μα κι εκεί σκάρωνε ωραίες συγχορδίες.

Γιατί η φύση και ο χρόνος
συνωμότησαν εις βάρος τής ζωής του;
Τουλάχιστον του διαλέξαμε το μέρος:
σκιερό, απάτητο χώμα,
ανάμεσα στις ορτανσίες,
στη γωνιά του κήπου.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Η νύμφη του Βορρά
Post by: wings on 10 Oct, 2009, 12:55:47
https://www.youtube.com/watch?v=83_DjH1i-fY

Μανώλης Χιώτης & Χρήστος Κολοκοτρώνης, Θεσσαλονίκη μου
(τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης & Μανώλης Χιώτης, 1956)


Στέλλα Τιμωνίδου, Η νύμφη του Βορρά

[Ενότητα V]

Ιστορική και πανάρχαια η καταγωγή σου.
Ο αδυσώπητος χρόνος σού μετρά
εικοσιτρείς απανωτούς αιώνες.

Ήσουν η δαχτυλοδεικτούμενη του Βυζαντίου.
Μιλούσες γλώσσες διάφορες.
Στα σταυροδρόμια και στα καλντερίμια σου
αντάμωναν Ανατολή και Δύση.

Πέρασες πολλά στ’ αλήθεια. Προδόθηκες,
βιάστηκες από βαρβάρους και μη,
όμως εσύ, παρά τις τόσες κακουχίες
και αλλοιώσεις, κράτησες γερά
την πίστη, τη γλώσσα και τις παραδόσεις.

Γέννησες πολλά και άξια τέκνα.
Ήσουν δασκάλα πρώτη στους
δημοκρατικούς αγώνες και θεσμούς.
Η πολιτισμική σου παρακαταθήκη
φυλάχτηκε όπως όπως, μα ό,τι έμεινε
μετουσιώθηκε σε ποίηση και τέχνη.

Ξέρεις να υπομένεις και να καρτερείς.
Από το Χορτιάτη κι από τα τείχη σου
αγναντεύεις την απεραντοσύνη
της θάλασσας, ώσπου το θολό της μπλε
σμίγει με του ουρανού το καταγάλανο.
Εκεί ακριβώς σταματάς και το βλέμμα σου
πάνω στο θεϊκό Όλυμπο καρφώνεις.

Σήμερα ανοίγεις απλόχερα τη ζεστή σου
αγκαλιά σε αυτούς που έρχονται πάλι
να ζήσουν ειρηνικά μαζί σου.
Δεν παύεις να ’σαι η Φτωχομάνα
του ρεμπέτη του Τσιτσάνη,
σφύζοντας από ζωή και κίνηση.
Ξανάγινες, Νύμφη του Βορρά,
το κέντρο ενός μικρόκοσμου μεγάλου.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Οι λέξεις και η γλώσσα
Post by: wings on 23 Jan, 2010, 22:23:19
https://www.youtube.com/watch?v=CFJj0M323DQ

Φοίβος Δεληβοριάς, Λέξεις (δίσκος: Έξω (2007))

Στέλλα Τιμωνίδου, Οι λέξεις και η γλώσσα

[Ενότητα II]

Οι λέξεις κάνουν τρέλες.
Άπειρα τα παραδείγματα.
Τα αθλιότερα εγκλήματα
στολίζονται με ρητορείες,
με λέξεις απατηλά ωραίες,
που αναποδογυρίζουν τον κόσμο.

Οι λέξεις εκπυρσοκροτούν σαν όπλα
και πάνω στον παροξυσμό τους
τσακίζουν ανελέητα και κόκαλα.

Η γλώσσα σκαρώνει έξυπνα
παιχνίδια με τις λέξεις.
Λογοπαίγνια, λεκτικές μεταποιήσεις,
αποκλίσεις, παραφθορές,
νεολογισμούς, αναριθμητισμούς,
παρατονισμούς, παραλογισμούς
και δε συμμαζεύεται.

Η γλώσσα πλέκει τον ιστό της
με τις λέξεις. Κάθε τόσο καινούργιες
εισβάλλουν στον κορμό της.
Κάποιες τις κρατάει,
άλλες τις αποβάλλει.
Παίζει με τους δικούς της νόμους, μα
πάντα συμβαδίζει με την εποχή της.

Οι λέξεις βρίσκονται σε πόλεμο
εσαεί με τους γλωσσαμύντορες,
φλερτάρουν πάντα με τους ποιητές
και πάντα ασύλληπτες σχηματίζουν
το παζλ της γλώσσας.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Η μουσική είναι παντού
Post by: wings on 09 Jul, 2010, 16:40:20
https://www.youtube.com/watch?v=m4rjZoaGixk

Μιχάλης Χατζηγιάννης & Ελεάνα Βραχάλη, Βάλε μουσική
(τραγούδι: Δέσποινα Ολυμπίου / δίσκος: Βάλε μουσική (2003))


Στέλλα Τιμωνίδου, Η μουσική είναι παντού

[Ενότητα III]

Η μουσική είναι παντού:
σε δωμάτια και αίθουσες συναυλιών,
στην ποίηση και τη ζωγραφική,
στο κλάμα κάποιου νεογέννητου μωρού
ή τον επιθανάτιο ρόγχο ενός ετοιμοθάνατου
και έξω στην ίδια τη φύση.

Στις στάλες της βροχής πάνω στη στέγη
στο θρόισμα των φύλλων
ή στο κελάηδημα των πουλιών στο δάσος
και τη φωνή του κούκου
στο μουρμουρητό του νερού σ’ ένα ρυάκι
μα και στον λόφο, με το ζουζούνισμα των μελισσών
που ψάχνουν για γύρη από θυμάρι ή πεύκο,
βρίσκεις τη μουσική παντού.

Στον βρυχηθμό του λιονταριού της ερήμου,
στο κύμα που σκάει ορμητικά
στον φλοίσβο της ήρεμης θάλασσας,
μα και στον βάλτο
στο κρώξιμο των βατράχων
κάποιο ζεστό βράδυ του καλοκαιριού
η μουσική είναι παντού.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Απρόσκλητος επισκέπτης
Post by: wings on 28 Dec, 2010, 22:08:56
https://www.youtube.com/watch?v=qUQmqi9NzCY

Ástor Pantaleón Piazzolla, Le Grand Tango

Στέλλα Τιμωνίδου, Απρόσκλητος επισκέπτης

[Ενότητα VII]

Ήρθε απρόσκλητα και ύπουλα.
Στην αρχή έκανα πως δεν άκουγα
τα χτυπήματά του.
Όταν όμως γκρέμισε την αυλόπορτα
δε μπόρεσα άλλο ν’ αντισταθώ.

Του άνοιξα και μπήκε
σαν σίφουνας.
Η μουσική σταμάτησε.
Οι καλεσμένοι μου μαρμάρωσαν
στις θέσεις τους με τα ποτήρια στο χέρι.

Τους περιεργάστηκε έναν έναν
από την κορυφή ως τα νύχια.
Τελικά άρπαξε εμένα κι αρχίσαμε
να χορεύουμε ένα ταγκό του Piazzola.

Αρμονικές κινήσεις με δύσκολες φιγούρες.
Ακολούθησα πιστά τα βήματά του.
Δεν ήθελα να κάνω φασαρία.
Δεν ήθελα να χαλάσω τη βραδιά.

Νοσοκομείο Albert Schweitzer, Ντόρντρεχτ,
14 Οκτωβρίου 2007


Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Σιωπηλές πέτρες
Post by: wings on 30 May, 2013, 20:06:09
https://www.youtube.com/watch?v=G8I3TgmgDdI

Βασίλης Ξυλούρης & Γιώργος Σταυρακάκης, Πέτρα βουβή
(τραγούδι: Ψαραντώνης / δίσκος: Έκεια που θέλω (2009))


Στέλλα Τιμωνίδου, Σιωπηλές πέτρες

[Ενότητα II]

Αθάνατες σαν τους θεούς
βουλιάζουν στην αιωνιότητα
επάνω ή μες στο χώμα.

Ακατέργαστες ή κατεργασμένες
δεν μπορούν να μιλήσουν
αλλά δείχνουν ξεκάθαρα
τα χαρακτηριστικά τους.

Στο σχήμα, το χρώμα ή
τη χημική σύσταση
κυριολεκτικά και μεταφορικά:
πολύτιμοι λίθοι, έργα τέχνης,
lapis infernalis
ή κοτρόνες.

Ως γρανίτης, μάρμαρο ή βασάλτης,
μας συντροφεύουν στο σπίτι,
στο γραφείο, στον δρόμο
ή σ’ ένα πάρκο.

Αξιόπιστες και σκληρές
κρύες κι αδιάφορες
μόνο το νερό που ρέει
μπορεί να τις βλάψει.

Κι όμως μπορούν ακόμη
να χτίσουν παλάτι σε κάποιο σπήλαιο
ως σταλακτίτες και σταλαγμίτες.

Ζούμε και παίζουμε με πέτρες
Αυτές μένουν, εμείς χανόμαστε.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Τα πάντα ρει
Post by: wings on 20 Oct, 2014, 15:51:13
Στέλλα Τιμωνίδου, Τα πάντα ρει

[Ενότητα I]

Σ’ αυτή τη χώρα που βουλιάζει κάτω
από την επιφάνεια της θάλασσας,
σ’ αυτό το φαινομενικά ήρεμο τοπίο
όπου οι αλλαγές των εποχών
δεν γίνονται πια τόσο αισθητές,
σ’ αυτό τον τόπο τον εκτεθειμένο
στους ανέμους όπου το φως είναι
λιγοστό και το νερό περίσσιο,
φυτρώνουν εδώ κι εκεί ολόλευκες
ανεμώνες που κρατούν διαρκώς
τα πέταλά τους ανοιχτά
έτοιμες να πετάξουν μακριά.

Το γκριζοπράσινο ποτάμι κυλάει
ήρεμα μέχρι εκεί που συναντάει
την παλίρροια της θάλασσας.
Τα σύννεφα από ψηλά αλλάζουν
συνεχώς χρώμα, σχήμα και πορεία.

Μέσα σ’ αυτή τη δίνη της φύσης
και της ζωής συμπαρασυρόμαστε
κι εμείς από το ένα μέρος στο άλλο.
Διευρύνουμε τον ορίζοντά μας
και ανταλλάσσουμε ιδέες.
Τις καταγράφουμε στο χαρτί.
Τις κάνουμε ποίηση που με τη σειρά της
μπαίνει κι αυτή στην αέναη κίνηση
για να φτάσει τελικά στην αρχική
ρήση: «τα πάντα ρει».

Richard van den Dool,
Σχέδιο εξωφύλλου του βιβλίου του Kees Klok,
In dit laagland (2005).


(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fecx.images-amazon.com%2Fimages%2FI%2F41I9zV4FBZL.jpg&hash=3379c9fd5dd966bcd6158255d872a753f3830f14)

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Τούνελ
Post by: wings on 29 Sep, 2015, 13:22:29
https://www.youtube.com/watch?v=HnaKH08Kfu0

Άκης Δαούτης (μουσική) & Σωτήρης Κακίσης, Γιώργος Τσεμπερόπουλος, Τάκης Συρέλλης (στίχοι): Πες μου ποιος είναι ο εχθρός
(τραγούδι: Φοίβος Δεληβοριάς / από την ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου «The enemy within (Ο εχθρός μου)» (2013))


Στέλλα Τιμωνίδου, Τούνελ

[Ενότητα I]

Υπάρχουν τούνελ και τούνελ.

Τούνελ
που διευκολύνουν την κίνησή μας:
τούνελ για αυτοκίνητα,
τρένα και πεζούς
μέσα ή έξω από την πόλη
κάτω από βουνά και θάλασσες.
Επιτεύγματα της τεχνολογίας.

Αλλά και τούνελ
που δυσκολεύουν τη ζωή μας:
εκείνα τα σκοτεινά και δαιδαλώδη.
Εκείνα της αβεβαιότητας,
της απελπισίας και μελαγχολίας∙
της απομόνωσης και μοναξιάς.
Τούνελ που δε μας κάνουν περήφανους.

Αυτά είναι συχνά ατέρμονα
κι αν κάποτε ανάψει ένα φως,
θα είναι εξαίρεση στον κανόνα.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Η σονάτα του σεληνόφωτος στην Ντόρντρεχτ
Post by: wings on 02 Mar, 2017, 22:55:55
Στέλλα Τιμωνίδου, Η σονάτα του σεληνόφωτος στην Ντόρντρεχτ

[Ενότητα I]

Απόψε η Σελήνη καταργεί
τα πέπλα της νύχτας και γίνεται
η ίδια της όνειρο μουσικής.

Διώχνει τα χλωμά μοβ σύννεφα
και κατεβαίνει για να γιορτάσει
την πληρότητά της με τη Γη.

Πετά τον ασημένιο μανδύα της
στην Κεφαλόσκαλα,
λούζει στο φως την πύλη
και τα δέντρα που στέκουν
σαν ατάραχοι φρουροί.

Καθρεφτίζεται στα νερά και
παίζει με τα πανιά των καραβιών
που έρχονται και φεύγουν
ασταμάτητα ακολουθώντας τον ρου
της ιστορίας και του ποταμού.

Αλλ’ ο ψαράς θα βγει στη στεριά.
Θα κάνει τις βόλτες του
στα μεσαιωνικά σοκάκια
και θα ξαποστάσει σ’ ένα
από τα καπηλειά της πόλης.

Ξεδιψώντας και μεθώντας από
την ομορφιά του φεγγαριού
θα απογειωθεί στο τέλος
Από τη Γη στη Σελήνη.

Johan Barthold Jongkind
Groothoofd te Dordrecht bij maanlicht, 1886.
(Η Κεφαλόσκαλα στην Ντόρντρεχτ με φεγγάρι)


Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)


Πηγή για τον πίνακα: https://www.dordrechtsmuseum.nl/objecten/id/dm-991-690/
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Κυριακής απόγευμα
Post by: wings on 02 Mar, 2017, 23:39:20
Στέλλα Τιμωνίδου, Κυριακής απόγευμα

[Ενότητα I]

Μες στην ομίχλη και την υγρασία
διασχίζουμε το πάρκο Μερβεστέιν
πατώντας ανάλαφρα στο πυρρόξανθο
χαλί των πεσμένων φύλλων.

Δίπλα μας αθόρυβες πάπιες
σαν χάρτινες βαρκούλες
κάνουν βόλτες στο νερό
ατάραχες από τον καιρό.

Στο άλλο άκρο της λιμνούλας
στέκονται δυο χήνες-άγγελοι
με κλεισμένες τις φτερούγες
και το βλέμμα λυπημένο.

Ένα παιδάκι κρατώντας τον μελαψό πατέρα του
μάταια αναζητά τους φίλους του.
Τα ελάφια κρύβονται ίσως από φόβο
επέλασης ή ακόμα και απέλασης.

Πιο πέρα ένας μικρός σκύλος γαβγίζει
σ’ έναν μεγαλύτερο. Μαλώνουν
για ένα ψευτοκόκαλο. Πικραμένος ο μικρός
αποχωρεί με την ουρά στα σκέλια.

Στο βάθος ο απόηχος μουσικής
συνθέτει μαζί με το ψιλόβροχο
την επωδό σε ποίημα μελαγχολικό.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Η αγορά του Ντόρντρεχτ
Post by: wings on 03 Mar, 2017, 17:17:44
Στέλλα Τιμωνίδου, Η αγορά του Ντόρντρεχτ

[Ενότητα I]

Ο τυρέμπορος με την ιατρική του μπλούζα
στοιβάζει φρέσκα, μαλακά και ώριμα πολύ,
παλιά και με όλη τους τη γεύση τα τυριά
σε χοντρές στρογγυλές μπάλες – τον άρτο
της σημερινής Ολλανδίας.

Στο ιχθυοπωλείο δύο άντρες
στέκονται μασουλώντας ωμή ρέγγα.
Ο πάγκος γεμάτος ορθάνοιχτα μάτια
και ακίνητα σώματα που περιμένουν
άδεια στομάχια και υπονόμους
να ολοκληρώσουν τον κύκλο.

«Είκοσι πορτοκάλια για τρία ευρώ»
φωνάζει η μανάβισσα
μες σε πατάτες και elstar.*
Δεν έχει μήλα braeburn και
οι πιπεριές είναι πολύ σκληρές,
ο ήλιος ακόμα γυαλίζει στα σταφύλια,
αλλά σίγουρα όχι στις ντομάτες,
κι αυτό σημαίνει λιγότερο κουβάλημα.

Πιο κάτω λουλούδια,
τακτοποιημένα σε κουβάδες και μπουκέτα,
που μετά την ανθρώπινη παρέμβαση
έχασαν το άρωμά τους
αλλά ακόμη δείχνουν πανέμορφα.

Παραδίπλα ο άνθρωπος που πουλάει βότανα
προσπαθεί να βελτιώσει τη γεύση μας
με τα δυνατά του αρώματα.
Η αποξηραμένη φύση στον πάγκο του:
μυριστικά για τη μαγειρική τέχνη
και πολλά ηρεμιστικά τσάγια.

Η αγορά ένας μικρόκοσμος
που ξεχειλίζει από ζωή σε κάθε καιρό
μέχρι που μια μέρα σε έναν πάγκο είδα
μόνο λουλούδια και ένα κερί.

* Είδος φρούτου στην Ολλανδία.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Τα καπέλα
Post by: wings on 03 Mar, 2017, 17:26:18
Στέλλα Τιμωνίδου, Τα καπέλα

[Ενότητα I]

Ήμουν στο Λονδίνο όταν
αγόρασα το πρώτο μου καπέλο.
Καφέ σκούρο χρώμα με γκρο
κορδέλα ίδιας απόχρωσης,
που έδενε σε φιόγκο πίσω.
Φανταστικό. Το φορούσα
σχεδόν καθημερινά.

Το δεύτερο το πήρα απ’ τη Θεσσαλονίκη,
Αγίας Σοφίας 35. Κομψό, μαύρο, τσόχινο
και με μικρό πλατύγυρο.
Η μία του πλευρά ελαφρά ανασηκωμένη,
έτσι για το σκέρτσο.
Ήταν το απαραίτητο αξεσουάρ μου
σε γάμους και βραδινές εξόδους.

Ύστερα ήρθε το γαμήλιο
να προστεθεί στην γκαρνταρόμπα μου.
Αγορασμένο στο Ντίσελντορφ,
made in Germany. Καλοκαιρινό,
εκρού και με λευκό τριαντάφυλλο
από οργαντίνα στο πλάι. Το βελάκι
δεμένο γύρω απ’ την κορδέλα
έπεφτε λίγο μπροστά,
θυμίζοντας ρομαντικές εποχές.
Ταίριαζε πολύ με το ντε πιες μου, made in Italy.
Το ξαναφόρεσα σε δύο μπαλ μασκέ.

Μάταια αναζήτησα αργότερα
ένα τέταρτο καπέλο στην Ντόρντρεχτ.
Στην Ολλανδία τα φορούν ακόμη
οι καλβινιστές και η βασίλισσα∙
φιγούρες εξωπραγματικές στις μέρες μας.

Μου ’φυγε πια η όρεξη για τα καπέλα.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Τα κουλτουριάρικα café
Post by: wings on 03 Mar, 2017, 17:33:48
Στέλλα Τιμωνίδου, Τα κουλτουριάρικα café

[Ενότητα I]

Τα κουλτουριάρικα café, τόποι
του σκακιού, του scrable και του ταβλιού,
αλλά και της διαλογικής συζήτησης
και σκέψης, έχουν μετατραπεί
σε μαγαζιά άχρωμα κι άοσμα
με ευάλωτους ή διαμπερείς τοίχους.

Δίπλα στην εφημερίδα, το βιβλίο,
τον καφέ και το τσιγάρο εμφανίστηκαν
το coffee cream και το mobile telephone.
Τα μηνύματα παιρνοδίνουν.
Κλείνονται ραντεβού ή ακυρώνονται.
Ο χρόνος έπαθε συρρίκνωση.

Κόσμος λογής λογής μπαινοβγαίνει.
Πρόσωπα αγέλαστα και μελαγχολικά.
Άλλοι κρατούν ένα παιδί από το χέρι
κι άλλοι ένα σκυλί.
Παράξενες φιγούρες καταγράφουν
οι τεράστιοι σοφιστικέ καθρέφτες.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Ταξιδευτής της πολυθρόνας
Post by: wings on 03 Mar, 2017, 20:38:55
Στέλλα Τιμωνίδου, Ταξιδευτής της πολυθρόνας

[Ενότητα I]

Καθηλωμένος στην πολυθρόνα σου
πατάς ένα κουμπί κι αμέσως
βρίσκεσαι σε άλλη γη.
Ρουφάς με τα μάτια σου
καθάρια ακρογιάλια
με μαργαριτάρια και κοράλλια.
Τ’ αυτιά σου γεμίζουν από ήχους
μεθυστικούς κι εξωτικούς.

Ψυχή τε και σώματι επιθυμείς
να λάβεις μέρος σ’ αυτή την πανδαισία.
Όμως κι αυτό αυταπάτη∙
μια νοερή πλοήγηση απλά
σε άλλο τόπο και χρόνο.
Ταυτόχρονα ο δικός σου χρόνος
προχωρεί ολοταχώς και ατάραχος.

Ίσως να ’ταν καλύτερα παλιότερα,
σκέφτηκα. Τότε που συμμετείχαν
όλες οι αισθήσεις. Όταν ερχόσουν
tête à tête με τα στοιχεία της φύσης
και το ταξίδι διαρκούσε χρόνια.
Ο Οδυσσέας παλιννόστησε σίγουρα
πιο σοφός στην Ιθάκη του
απ’ ό,τι εσύ από το Internet.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Γαία
Post by: wings on 03 Mar, 2017, 21:22:19
Στέλλα Τιμωνίδου, Γαία

[Ενότητα I]

«Μήτηρ απάντων γαία και κοινή τροφός»
Μένανδρος


Το φαινόμενο του θερμοκηπίου
προ των πυλών.
Οι οικολόγοι διαμαρτύρονται,
συσκέπτονται οι επιστήμονες,
αλλ’ οι πολιτικοί κωφεύουν.

Κάποιες κυβερνήσεις λένε
ναι στη συμφωνία του Κιότο,
άλλες αρνούνται να υπογράψουν.
Το κεφάλαιο γίνεται φωτοστέφανο.

Η φύση όμως δεν χαρίζει κάστανα.
Έτσι το όζον αραιώνει,
το νερό λιγοστεύει,
αδειάζουν οι θάλασσες,
αποψιλώνονται τα δάση και
τα χημικά απειλούν εμάς
και το περιβάλλον μας.

Κατά τα άλλα καθιερώσαμε
Παγκόσμια Ημέρα της Γης και
Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος:
αυτό δεν έθιγε κανέναν.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Ο Άμλετ
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 13:07:07
Στέλλα Τιμωνίδου, Ο Άμλετ

[Ενότητα I]

Οι μοντέρνοι Άραβες καταλήγουν
στην τραγωδία όπως ο Δανός πρίγκιπας
γιατί συγχέουν το συναίσθημα με τη λογική

Οι τραγικοί Ανατολίτες διστάζουν,
αναβάλλουν, αμφιταλαντεύονται
ανάμεσα στο παλιό και στο καινούριο,
την παράδοση και την ανανέωση.
Δύσκολα διαχωρίζουν
το κοσμικό από το θεϊκό.

Ο εικοστός πρώτος αιώνας ανήκει μάλλον
στους κατακτητές Φόρτινμπρας
και σίγουρα όχι στον Άμλετ.

Με αφορμή την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στους δίδυμους πύργους του World Trade Center στη Νέα Υόρκη

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Ευρώπη
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 13:11:07
Στέλλα Τιμωνίδου, Ευρώπη

[Ενότητα I]

Η γηραιά κυρία πλήττει από ανία
και βρίσκεται σε πλήρη αμηχανία.
Δέχεται στωικά τα σημάδια
του αδυσώπητου χρόνου, αλλά
διαπιστώνει πως δεν σηκώνει
άλλη αναβολή και καθυστέρηση
κι αρχίζει ν’ αντιδρά σπασμωδικά.

Τη μια κάνει lifting προσώπου,
την άλλη βάφει τα μαλλιά της μπλε.
Μα κάποιος πρέπει να της μιλήσει
για τα παλιομοδίτικα μοντελάκια της.

Ριζικές αλλαγές κι ανανεώσεις στη στόφα,
στο στιλ, στο χρώμα και στις αποχρώσεις.
Επιστροφή στο πνεύμα της σημερινής εποχής
με άμεση αλλαγή στάσης και πλοήγησης αν
θέλει να κρατά ακόμα τα ηνία του ταύρου της.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου: America... America
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 13:16:05
Στέλλα Τιμωνίδου: America... America

[Ενότητα II]

Θερμό καλωσόρισμα
στο Middlebrook Hall
και με πλατύ χαμόγελο.

Πώς τόση φιλικότητα και
εγκαρδιότητα; Διερωτήθηκα.

Μετά από δεκαπέντε μέρες,
μια πρόσκληση σε γεύμα,
καλογραμμένη και με πένα.
Τέτοιες αβρότητες σπανίζουν,
σκέφτηκα κι απάντησα
«ευχαρίστως».

Το βράδυ εκείνο στο μεξικάνικο εστιατόριο
πέρασε τυφώνας, αλλά εμάς δεν μας άγγιξε.
Είχαμε ταξιδέψει σε άλλους κόσμους
και μιλούσαμε άλλες γλώσσες.

Αργότερα μετά το μπουρίνι,
νηνεμία:
πεσμένα δέντρα, σπίτια δίχως στέγη,
επιστροφή στην πραγματικότητα.

Εντούτοις συνεχίσαμε το ταξίδι,
με γλώσσα συνεννόησης Βαβέλ.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Περιγραφή πίνακα
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 13:30:09
Στέλλα Τιμωνίδου, Περιγραφή πίνακα

[Ενότητα II]

Από τα αριστερά, παράξενο, καφέ
σκούρο και σκοτάδι∙ στην ουσία
όμως είναι από τα δεξιά του πίνακα.

Στο κέντρο μια δροσερή αναλαμπή,
μια διάφανη κίτρινη γραμμή.
Αν ακολουθήσεις την πορεία της
χωρίς παρακάμψεις και ζικ ζακ
θα βρεις τελικά διέξοδο:
ένα λευκό παράθυρο να
καθρεφτίζεται στο νερό.

Ανοίγεις τις φτερούγες,
βουτάς το κενό
κι αρχίζεις να πετάς,
και κοίτα να δεις:

ούτε πολύ ψηλά στον ήλιο
μην την πάθεις σαν τον Ίκαρο
κι ούτε πολύ χαμηλά στη γη
μην τυχόν και λερωθείς από
τα λασπόνερα και τα ζωύφια.

Κατά τα άλλα επικρατούν
τα γήινα ζεστά χρώματα
σε ποικιλόμορφα σχήματα
και φυσικά αρώματα.

Richard v.d. Dool – Zonder titel, 2005

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Αλληλογραφία
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 13:36:29
Στέλλα Τιμωνίδου, Αλληλογραφία

[Ενότητα II]

Ήρθε σα σίφουνας μεταπολεμικά
και γκρέμισε αιώνων παραδόσεις.
Την αλληλογραφία —λογοτεχνικό είδος—
την έκανε ρούχο παλιομοδίτικο
για λίγους συγγραφείς
ή κάτι sui generis.
Κι αυτοί εμμένουν ακόμη
από ναρκισσισμό ή υστεροφημία∙
ίσως κι από απλή αντίδραση
για κάθε τι καινούριο.

Ηθικός αυτουργός η τηλεφωνία
–η αυταπάτη της άμεσης επαφής–
έγινε αναπόσπαστη εξάρτησή μας.

Κι ενώ πλέαμε σε πελάγη ευτυχίας
έριξε ο Δίας πάλι
έναν κεραυνό εν αιθρία.
Τώρα όπου κι αν βρίσκεσαι
ανοίγεις το μαγικό κουτί
και παίρνεις ή εκσφενδονίζεις
τα μηνύματα
σε κλάσματα του δευτερολέπτου.

Όμως τα γράμματα στην οθόνη
κατάντησαν παλίμψηστα
προσφέροντας το περιεχόμενο
στο βωμό της ταχύτητας και
στη βορά των περίεργων.
Και καταλήγουμε στο αρχαιοελληνικό:
«Ουδέν κακόν αμιγές καλού».

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Βιβλιοθήκη
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 13:48:58
Στέλλα Τιμωνίδου, Βιβλιοθήκη

[Ενότητα II]

Στήθηκε στην Αλεξάνδρεια
κι έγινε ο φάρος της οικουμένης.

Τα βιβλία συσσωρευμένα
σε ιδιωτικές συλλογές πρώτα,
έγιναν κάποτε δημόσια αγαθά.

Οι βιβλιοθήκες – κέντρα συνάντησης
ανθρώπων ή βιβλίων
ή
ανθρώπων μεταξύ τους
τείνουν να εξαφανιστούν
από προσώπου γης.

Αναχρονιστική αναφωνούν
οι φανατικοί του διαδικτύου
η υλική αποθήκευση της γνώσης.
Δεν ξέρουν όμως οι μοντερνιστές
πως η γενική ψηφιακή μορφή
σίγουρα δεν θα ’ναι χρηστική.

Άλλωστε η βιβλιοθήκη
είναι όπως το μουσείο και
το σήμα κατατεθέν της πόλης.
Η αυθεντική πρόοδος
της κοινωνίας πολλά
ακόμη της οφείλει.

Τις βιβλιοθήκες και τα μάτια μας!

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Ηλίου σέλας
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 13:57:51
Στέλλα Τιμωνίδου, Ηλίου σέλας

[Ενότητα II]

Ήλιε, σε καρτερώ
μήνες τώρα.
Φως, περισσότερο φως.
Όχι πια μουντές κάμαρες
κι ερμητικά κλειστές ψυχές.

Βασιλιά, αλλού χαρίζεις
γενναιόδωρα τα δώρα σου,
μα εδώ γίνεσαι τσιγκούνης
και πεισματάρης.

Ζωογόνε, σκάσε επιτέλους
ένα καλό χαμόγελο
και πάψε να ενδίδεις
στη μονότονη βροχή.

Αρκεί μονάχα μια αχτίνα σου
για ν’ αλλάξει η διάθεσή μας
και να ζεσταθεί η γη,
η οποία θα περιστρέφεται
και στο μέλλον γύρω σου,
εκλιπαρώντας το σέλας σου.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Ταγκό
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 14:05:13
Στέλλα Τιμωνίδου, Ταγκό

[Ενότητα II]

«Ταγκό είναι ο εσωτερικός κόσμος που κρύβεται
και η φωνή που υψώνεται απογυμνωμένη»
Enrique Santos Discépolo


Πρωτοεμφανίστηκε
στα χαμαιτυπεία του Μπουένος Άιρες,
παθιάρικος και πονεμένος
κι έφτασε τα πέρατα της γης
ως χορός ερωτικός και λάγνος.

Στην απόμακρη συνοικία
της Nueva Pompeya
οι βετεράνοι αοιδοί ακόμη
τραγουδούν και λικνίζονται
στους ρυθμούς του.

Ένα δρώμενο
που σε συνεπαίρνει.
Ένας χορός που σε παθιάζει.
Σ’ αυτήν την ερωτελεστία
όλο σου το είναι συμμετέχει.

Χορεύουμε ένα ταγκό, παρακαλώ;

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Μουσική
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 14:10:13
Στέλλα Τιμωνίδου, Μουσική

[Ενότητα III]

Θα πιστέψω σε σένα
Μούσα της μουσικής
αν την αφήσεις άφθονη
σε μένα να ’ρθει.

Πρώτη εμφανίστηκες εσύ
από τις άλλες αδελφές σου
και μπήκατε μαζί
σ’ ένα συμβόλαιο παντοτινό
να θρέψετε την ψυχή μας.

Ακόμα κι ο πατέρας των μαθηματικών
ανακάλυψε τη μαγεία στη δύναμή σου
και με τους αριθμούς του
συνέδεσε τις αισθήσεις με τη νόηση.

Στο πέρασμα των αιώνων
εξελιχθήκαμε
από την Ομηρική λύρα
στη Συναυλία των Αγγέλων
και τη Σονάτα του Σεληνόφωτος.
Και όμως μερικές φορές
φερόσουν εκρηκτικά και παράξενα,
αλλά ευτυχώς συνέχιζες να μας συνοδεύεις
έως την τελευταία μέρα.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Ταξίδι στον χρόνο
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 14:35:18
Στέλλα Τιμωνίδου, Ταξίδι στον χρόνο

[Ενότητα III]

Το φως του γαλαξία κάνει
δυο δισεκατομμύρια έτη
για να φτάσει στη γη
μας λεν οι αστροφυσικοί.

Όμως ένα ωραίο πρωινό
εμφανίζεται μια νέα έρευνα
που ανατρέπει την παλιά
και πάει λέγοντας.

Μυστήριο θα παραμένει ο χρόνος
όπως ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα.

Όμως οι ερευνητές που δεν εφησυχάζουν
στο «πίστευε και μη ερεύνα»
θα συνεχίσουν και στο μέλλον
τις ατέλειωτες περιπλανήσεις τους
στα αυτόφωτα σκοτάδια του χρόνου.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Ψευδαισθήσεις
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 14:40:41
Στέλλα Τιμωνίδου, Ψευδαισθήσεις

[Ενότητα III]

Καθημερινά φιλοσοφούμε
με αμφίδρομη πορεία:
συγκεκριμένο προς αφηρημένο
και αντίστροφα.
Στο μεσοδιάστημα κινητοποιούμε
τις ψευδαισθήσεις μας.

Οπλισμένοι μ’ αυτές καταφεύγουμε
στο αφηρημένο κάθε φορά που
στο συγκεκριμένο, ο εαυτός μας
(πρόσωπα που μας περιβάλλουν ή γεγονότα),
μας ταράζει και μας απογοητεύει.

Αναζητούμε στην πολιτική
μια ανθρώπινη διάσταση,
όχι απλώς άσκηση εξουσίας,
όταν οι πολιτικοί αποθρασύνονται.
Μας προδίδουν κάπου κάπου οι φίλοι;
Τότε ανατρέχουμε στη φιλία
για να παρηγορηθούμε.

Λειτουργούν ως ασπίδα,
προστατεύοντας τη λογική
και ψυχική μας ισορροπία.
Μεγάλο κακό ν’ αφανίσει κανείς
την ασφαλιστική δικλείδα της ύπαρξής μας.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Μηδενισμός
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 14:44:30
Στέλλα Τιμωνίδου, Μηδενισμός

[Ενότητα III]

Σώθηκαν οι μεγάλες ιδέες.
Η πολιτική και τα κόμματα
στα αζήτητα.
Ο οικολογικός ακτιβισμός
αρθρώνει κάποιο λόγο,
μα οι οπαδοί μετρημένα κουκιά.

Γενικευμένη απάθεια και τάσεις
φυγής από την πραγματικότητα,
με χαπάκια ecstasy ή φευ
σκληρά ναρκωτικά.
Ναι στην κατανάλωση
και στην εύκολη απόλαυση.
Μαζική κουλτούρα και ισοπέδωση.

Κριτική στάση για το κοινωνικό
σύνολο, αλλά όχι πλήρης ένταξη.
Ελεύθεροι από ταμπού και προσχήματα,
αλλά επιφανειακοί και ουδέτεροι.

Είναι κι αυτός ένας τρόπος ζωής,
ένα καινούριο φρούτο εποχής.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου: Περι-κλέους πολιτεία
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 15:16:38
Στέλλα Τιμωνίδου: Περι-κλέους πολιτεία

[Ενότητα III]

Αυθαίρετη οικοδομική δόμηση,
ταράτσες με ηλιακούς θερμοσίφωνες
και κεραίες τηλεόρασης, καπνοδόχοι,
αφίσες, επιγραφές, παραπήγματα,
μάντρες με υλικά και παλιοσίδερα,
σωροί με μπάζα κι απορρίμματα.
Αυτοκίνητα παρκαρισμένα όπου να ’ναι,
το καυσαέριο νεφέλη πάνω από την πόλη.

Απλωμένες πραμάτειες στα πεζοδρόμια,
φωνές πωλητών, πάσης φύσεως κορναρίσματα,
μεγάφωνα με μουσική στη διαπασών.
Καφετερίες, ταβέρνες και ζεϊμπέκικο,
θέατρα να φάνε και οι κότες,
απ’ το πρωί στη βιοπάλη
για να μη μας λείψει το ψωμί,
το κινητό, η TV και η κραιπάλη.

Ένα πολύτροπο, πολύχρωμο και πολύβουο
τεκμήριο της Περι-κλέους πολιτείας.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Θρησκεία
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 15:21:57
Στέλλα Τιμωνίδου, Θρησκεία

[Ενότητα III]

«Το όπιο του λαού»
Καρλ Μαρξ


Ναι, μπορεί να είναι έτσι
αλλά η θρησκεία αυτή καθ’ αυτήν
δε μ’ ενοχλεί,
η έμμονη πίστη
μπορεί να γίνει επικίνδυνη.

Υπάρχει μια πνοή πίστης
σε όλα τα μεγάλα έργα,
πρέπει να πιστεύεις
σε ό,τι επιλέγεις να κάνεις.
Αλλά τι, πώς και πότε
είναι αυτό που μετρά.

Δεν πιστεύεις στα παραμύθια
αλλά ως παιδί
σου άρεσε να τ’ ακούς
και να σου εξάπτουν τη φαντασία.

Πίστευε ελεύθερα
στις κρυφές δυνάμεις
της ανθρωπότητας
αλλά πρόσεχε:
κυκλοφορούν
πολλοί φανατικοί.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Ελευθερία
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 15:31:28
Στέλλα Τιμωνίδου, Ελευθερία

[Ενότητα III]

«L’ homme est né libre et partout il est dans le fers»
J.J. Rousseau
1

Εγκλωβισμένοι μες στις ανατομικές,
αστικές και πολιτικές φυλακές μας
ψάχνουμε απεγνωσμένα
ψήγματα ελευθερίας.

Αρχίζουμε με τα «μη» και τα «πρέπει»
από την παιδική ηλικία.
Καθήκοντα και υποχρεώσεις
εισβάλλουν στη ζωή μας.

Αργότερα πρέπει να κάνεις
μόνον ό,τι οι νόμοι επιτρέπουν,
γιατί η υπερβολική ελευθερία
οδηγεί στην υπερβολική δουλεία,
κατά την αρχαία φιλοσοφία.2

Μας κατακλύζουν οι κανονισμοί
και οι συμβιβασμοί,
οι περιορισμοί και τα όρια.
Φραγμοί στη σκέψη, στη δράση
και στη βούληση.

Ποιος, στ’ αλήθεια, πράττει
με τη δική του βούληση
χωρίς να καθοδηγείται
ή να εμποδίζεται από άλλον;

Έχουμε τελικά ελευθερία
ή ζούμε σε μια ουτοπία;
Μήπως πρέπει να πούμε
το «Ελευθερία ή Θάνατος»3
ή να τελειώσουμε
με τα λόγια του Κρητικού4:
«Δεν φοβάμαι τίποτα,
δεν ελπίζω τίποτα,
είμαι λεύτερος».

1 J.J. Rousseau: Από το «Κοινωνικό συμβόλαιο», 1762.
2 Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.)
3 Σύνθημα της ελληνικής επανάσταση του 1821.
4 Νίκος Καζαντζάκης (1883-1957).

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Ευθανασία
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 15:38:26
Στέλλα Τιμωνίδου, Ευθανασία

[Ενότητα III]

Για τον Wim Wirtz

Είμαστε έτσι κι αλλιώς δέσμιοι
μιας αρχής και ενός τέλους.
Σ’ εσένα έλαχε να ’ρθει αναπάντεχα
αδιαφορώντας όπως πάντα
για ηλικία, χαρακτήρα, χρώμα και χρήμα.

Σαν πολυμήχανος Οδυσσέας σκέφτηκες
ότι υπάρχουν θάνατοι και θάνατοι.
Ύστερα το στήθος πρόταξες και είπες:
«Μολών λαβέ» σαν άλλος Λεωνίδας.

Παλικαρίσια απόφαση.
Μπορεί να μη βγήκες νικητής
—ποιος άλλωστε—
κέρδισες όμως το δάφνινο στεφάνι.

Το δηλητηριασμένο βέλος δεν αστόχησε.
Σου πήρε, εντάξει, ένα σώμα,
σου έμεινε όμως αλώβητο το πνεύμα.

Αυτό γίνεται σιγά σιγά μνήμη που
ανεξίτηλη θα πλανιέται ανάμεσά μας
για πολύ ακόμη, spero.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Τα μελλούμενα
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 15:43:30
Στέλλα Τιμωνίδου, Τα μελλούμενα

[Ενότητα III]

Έλα μέσα μάντισσα
να πιούμε καφέ
και να μου πεις το φλιτζάνι.
(Δέκα λεπτά αργότερα)
Πες μου λοιπόν τι βλέπεις;

Βλέπω ένα μαύρο σύννεφο
να επικάθεται σε βουνό
και να κρύβει τον ουρανό.
Ακούω παράξενες φωνές
να έρχονται από παντού
χωρίς λογικό νόημα.
Μυρίζω μούχλα και καυσαέριο
αλλά και καμένη σάρκα.
Τριγύρω λουλούδια και φυτά
μα νεκρά από αρώματα.

Καλά, δεν βλέπεις τίποτε ευχάριστο;

Λυπάμαι, αλλά το φλιτζάνι σου
είναι γεμάτο σκοτεινιά κι αντάρα.
Δεν υπάρχει φως, δεν υπάρχει δίοδος.
Για στάσου, κάτω εδώ αριστερά
διακρίνω ένα σοκάκι που βγάζει
σ’ ένα είδος όασης από τέχνη και φύση.
Κοίτα εκεί στον πάτο δυο φιγούρες
βαδίζουν προς την έξοδο.
Θα κάνετε κανένα ταξιδάκι
τώρα στα κοντά;

Ναι, το μάντεψες σωστά.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Αράχνη
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 15:51:33
Στέλλα Τιμωνίδου, Αράχνη

[Ενότητα IV]

Άπτερη κι αθόρυβη
πλέκει στον ιστό της
δεξιοτεχνικά
όπου βρεθεί
και όπου σταθεί.

Συμπάθειες πολλές
δεν έχει.
Με μίσος τής χαλούν
το κέντημα
για να περάσουν,
ενώ αυτή τρέχει
να γλιτώσει∙
κι ύστερα με υπομονή
και επιμονή
το ξαναφτιάχνει πάλι

και πάει και κρέμεται
στο κέντρο του
καμαρώνοντας
το κομψοτέχνημά της
και καραδοκώντας
το θύμα της.
Αλίμονο στο έντομο
που θα πέσει
στα δίχτυα της.

Ανήκει κι αυτή στην πλάση,
με το σταυρό στη ράχη,
γι’ αυτό πρέπει να ζήσει,
έστω μαύρα κι άραχνα.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Zerynthia polyxena
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 16:01:14
(https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/78/DianeJLH.jpg)

Πηγή: wikipedia (https://en.wikipedia.org/wiki/Zerynthia_polyxena)

Στέλλα Τιμωνίδου, Zerynthia polyxena

[Ενότητα IV]

Μαύρο, κίτρινο, καφεκόκκινο
και λίγο πράσινο και μπλε
αρμονικά και γεωμετρικά
μοιρασμένο στα φτερά της
σαν κέντημα Βυζαντινό.

Η τελειότητα ολοκληρωμένη:
από τ’ αυγό βγαίνει η κάμπια,
γίνεται χρυσαλλίδα
κι ακολουθεί η μεταμόρφωσή της
σε πεταλούδα.

Αυτή η ομορφιά
όπως πολλές άλλες
δε διαρκεί.
Δέκα μέρες αρκούν
ο διάδοχος για νά ’ρθει.

Η μόνη της κατοικία είναι
στη γη του Ολύμπου και του Ταΰγετου
και εναντίον των εχθρών
έχει ένα σπάνιο όπλο:
αριστολοχία είναι η απάντησή της.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Θεοδόσια
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 16:07:51
Στέλλα Τιμωνίδου, Θεοδόσια

[Ενότητα V]

Το γάβγισμα των σκυλιών τη νύχτα εναλλάσσεται
με τον κουδουνόηχο των κοπαδιών τη μέρα.
Βουκολικές, ειδυλλιακές σκηνές εκ του φυσικού,
θέματα ζωγραφικής υψηλής τέχνης, από τα οποία
φωτοαντίγραφα κοσμούν το διπλανό χαμόσπιτο.

Πού και πού ακούς ανθρώπινη φωνή.
Τριγύρω βουνά και πλούσια βλάστηση
κι ο ήλιος χτυπά αλύπητα στο κούτελο.
Τ’ αστέρια στον καθαρό ουρανό λάμπουν σαν
διαμαντόπετρες έτοιμες να σε θαμπώσουν.

Η χήρα πιο κάτω μοιρολογεί για να ξεδώσει
τον πόνο της, παρέα μ’ ένα κομποσχοίνι.
Δε μεμψιμοιρεί. Παίρνει τη ζωή όπως έρχεται,
γιατί ξέρει: «Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον».

Τα παιδιά ανεβασμένα στη συκιά
τραγουδούν και τρώνε σύκα-μέλι.
Όταν χορτάσουν, φεύγουν γελαστά
καβάλα σε αφηνιασμένο άλογο.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Ο οπωρώνας του κυρ-Ασημάκη
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 16:17:15
Στέλλα Τιμωνίδου, Ο οπωρώνας του κυρ-Ασημάκη

[Ενότητα V]

Μια σπιθαμή γη και γύρω γύρω
χαμηλά εβραίικα σπιτάκια.
Τα δέντρα είχαν φυτευτεί σε απόσταση
αναπνοής απ’ τα παράθυρά μας
και γίναν αφορμή για τη Βικτώρια
τη διπλανή, με τα ακριβά εσώρουχα
(έτσι τουλάχιστον καυχιόταν πως φορούσε)
να στήνει ομηρικό καβγά για τα θεμέλιά της
όταν έβλεπε τον κυρ-Ασημάκη πότε να σκαλίζει,
πότε να ποτίζει και πότε να κλαδεύει.

Και τι δεν είχε αυτό το περιβόλι:
όλα σχεδόν τα οπωροφόρα δέντρα
ακόμη και κληματαριά σε πέργολα.
Και πιο πέρα όλα τα ζαρζαβατικά:
κρεμμυδάκια, σκορδάκια, φασολάκια,
πατάτες, μελιτζάνες και ντομάτες.
Δεν έλειπε κι ο μαϊντανός.

Μερικές φορές παιδιά πηδούσαμε
από τα παράθυρα και στα κλεφτά
γεμίζαμε τους κόρφους μας με φρούτα,
μια και ο κυρ Ασημάκης δεν ήταν
απλοχέρης, τουναντίον σφιχτοχέρης.

Ο οπωρώνας στο μεταξύ έγινε άσφαλτος
και ποιος ξέρει τι απέγινε ο κυρ-Ασημάκης.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Η δαμασκηνιά
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 16:27:48
Στέλλα Τιμωνίδου, Η δαμασκηνιά

[Ενότητα V]

Μες στη μικρή κλειστή αυλή
δέσποζε μια δαμασκηνιά που
τα κλαδιά της περνούσαν πάνω
από τη στέγη του εβραίικου* σπιτιού,
εκεί όπου αντίκρισα το πρώτο φως
κι έζησα εικοσιέξι Μάηδες.

Κάθε άνοιξη ευώδιαζε ο τόπος
από τα απαλά ροζ άνθη της,
ενώ τα καλοκαίρια καθόμασταν
κάτω από τον παχύ ίσκιο της
και η γιαγιά ακουμπισμένη στον κορμό της
μας έλεγε ιστορίες από τη Μικρασία.

Κάποτε άρχιζε η συγκομιδή:
μεγάλα μοβ γλυκά δαμάσκηνα
μαζεύαμε πρώτα από τα χαμηλά
κι ύστερα από τα ψηλά σκαρφαλώνοντας
στα γερά κλαδιά της σαν σκιουράκια.
Η μάνα έκανε απ’ αυτά γλυκό του κουταλιού,
η γιαγιά θα τ’ άπλωνε να ξεραθούν στον ήλιο
για τις κομπόστες του χειμώνα κι η θεία
θα τ’ αποτέλειωνε με μαρμελάδα ή πελτέ.

Δεν άργησε όμως η μπουλντόζα να φανεί.
Την πήρε παραμάζωμα μαζί με τα σπίτια.
Κι έγινε διάνοιξη οδού με την ονομασία
Νέα Εγνατία ή Νέος Κόσμος,
όπως θέλεις πάρ’ το.

* Σπίτια όπου αρχικά ζούσαν Εβραίοι αλλά, μετά τον εκτοπισμό τους από τους Γερμανούς, ανέλαβε την επενοικίασή τους η Ισραηλινή Κοινότητα.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου: Η γειτονιά (α' Μαγαζάκια)
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 17:23:43
Στέλλα Τιμωνίδου: Η γειτονιά

α' Μαγαζάκια


[Ενότητα V]

Μια μακριά οδός η Ιωαννίνων
με χαμηλά εβραίικα σπιτάκια∙
κάπου κάπου κάνας κήπος
στην πρόσοψη ή στο πίσω μέρος.
Στη γωνία στο λαχανοπωροπωλείο
με την κυρα-Μαρία τη χοντρή
που ήταν και λίγο ακριβή και
σε κοίταζε με τις διόπτρες της
από τα νύχια ως την κορυφή.
Στην επόμενη γωνία το μπακάλικο
του κυρ-Αντώνη του μουρντάρη
με το σοβαροφανές ύφος
που δεν έχανε την ευκαιρία
σε όσες κουνούσαν την ουρά τους
καταπώς λεν οι κακές οι γλώσσες.
Υπήρχε κι ένα δεύτερο μπακάλικο
φάτσα στην αλάνα του κυρ-Κώστα
και της κυρα-Λένης από τη Δράμα.

Ψωμί παίρναμε από τον φούρνο
της γωνίας Περδίκκα και Κατσιμίδου.
Ο κυρ-Βασίλης με τον άσπρο σκούφο
ήταν πάντοτε αναψοκοκκινισμένος
γιατί τη μια θα φούρνιζε ψωμιά και
την άλλη θα έψηνε γλυκά και φαγητά.
Στην Κατσιμίδου και δίπλα στο κουρείο
σε μια πρόχειρη παράγκα με λαμαρίνες
χτυπούσε ολημερίς το σφυρί στο αμόνι
ο κοκκινοτρίχης ο τσαγκάρης. Καλός
στην τέχνη του μα μέγας κουτσομπόλης.
Στο τέρμα της Περδίκκα και κολλητά
στο Β' Αστυνομικό Τμήμα το ποτοπωλείο
του Τζαρίδη που ήταν ταυτόχρονα
και ουζερί με δυο τρία τραπεζάκια∙
ο κυρ-Τζαρίδης ήταν ένας ευπατρίδης:
πολλοί γλίτωναν χάρη σ’ αυτόν
από τα γρανάζια της ασφάλειας.

Το περίπτερο μπροστά στο Παπάφειο
Ορφανοτροφείο διέθετε για χρόνια
το μοναδικό τηλέφωνο της γειτονιάς∙
εκεί αγοράζαμε και τις καραμέλες
σοκολάτες, εφημερίδες κι ασπιρίνες.
Για τα σχολικά, τα εικονογραφημένα
κλασικά, τις μπογιές και τις κλωστές
κατηφορίζαμε μέχρι το ψιλικατζίδικο
της Αετοράχης όπου παίρναμε και
τα μπατιρόσπορά μας. Απέναντι ήταν
κι ο χασάπης. Πάνω στη διασταύρωση
με την Περδίκκα, κοντά στην εκκλησία
του Αγίου Χρυσοστόμου, βρίσκονταν
από τη μια ο μεγάλος κόκκινος φούρνος
κι απ’ την άλλη το ξακουστό γιαουρτζίδικο
του κυρ-Γιάννη. Μας έπεφτε λίγο μακριά,
όμως το γιαούρτι του ήταν το καλύτερο
το έκοβε μάλιστα με το μαχαίρι!

Τώρα περνώ καμιά φορά από τους ίδιους
δρόμους και με νοσταλγία αναπολώ
την παλιά ατμόσφαιρα της γειτονιάς.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου: Η γειτονιά (β' Πλανόδιοι)
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 17:31:15
Στέλλα Τιμωνίδου: Η γειτονιά

β' Πλανόδιοι


[Ενότητα V]

Από το πρωί ως το απόβραδο περνούσαν
όλοι σχεδόν οι πλανόδιοι διαλαλώντας
το εμπόρευμά τους ή την τέχνη τους.
Πρώτος ο αγουροξυπνημένος γαλατάς
με το γκιούμι γάλα και τον μαστραπά.
Μετά ο παγοπώλης με το χειροκίνητο
βαρύ καρότσι του και το πριόνι του.
Ακολουθούσε ο μανάβης με το κάρο
που το ’σερνε συνήθως γερό άλογο
κι ο ψαράς με την τάβλα στο κεφάλι.
Συχνά πυκνά περνούσε ο καρεκλάς,
ο παπλωματάς, ο γανωτής, ο παλιατζής
κι ο αγαπημένος των παιδιών παγωτατζής∙
κάπου κάπου κι ο βοθροκαθαριστής.
Την παράσταση όμως έκλεβε
ο γύφτος με την αρκούδα ή
τη μαϊμού και το ντέφι του.

Ο μόνος που περνά ακόμα
από τη γειτονιά είναι ο γύφτος
με ένα τρίκυκλο πουλώντας
πλαστικά ή αγοράζοντας παλιά.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου: Η γειτονιά (γ' Ομαδικά παιχνίδια)
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 17:37:25
Στέλλα Τιμωνίδου: Η γειτονιά

γ' Ομαδικά παιχνίδια


[Ενότητα V]

Η γειτονιά γινόταν παιδική
χαρά, καιρού επιτρέποντος.
Πετούσαμε τότε τις τσάντες
με το σχόλασμα και τρέχαμε
στην πλατεία ή στην αλάνα.

Το κορίτσια παίζαμε κουτσό ή
μήλα και ποδόσφαιρο τ’ αγόρια.
Τα βράδια έσμιγε η παρέα
κι ακολουθούσε το κρυφτό,
τα παραμύθια κι οι ιστορίες
ή το σπασμένο τηλέφωνο.
Αν τύχαινε και καθόσουν
δίπλα σε αγόρι, ένιωθες
όμορφα όταν σου ψιθύριζε
τη λέξη στο αυτί.

Κάθε φορά που αντηχούσε
η μπάντα του Παπάφειου
παρελαύνοντας, μας άρεσε
να τρέχουμε ξωπίσω της.
Τα καλοκαίρια πάλι ένα αγόρι
έστηνε υπαίθρια τον μπερντέ και
μας διασκέδαζε με Καραγκιόζη,
αφού πρώτα εξασφάλιζε
τις πενταροδεκάρες μας.

Με κόπο και φωνές μας μάζευαν
οι μανάδες κι οι γιαγιάδες μας
αργά στο σπίτι από το δρόμο,
όμως το ίδιο γινόταν και την επομένη:
παίζαμε, γελούσαμε και χαιρόμασταν
την κάθε μοναδική στιγμή...

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, 114
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 17:48:07
Στέλλα Τιμωνίδου, 114

[Ενότητα V]

Ένα ένα τέσσερααα...
φωνάζαμε στις πορείες
και στις συγκεντρώσεις
ώσπου ένα πρωινό τ’ Απρίλη
οι φωνές μας κόπηκαν και
τα μάτια μας αλληθώρισαν
όταν τανκς εμφανίστηκαν στην πόλη.

Ακολούθησαν συλλήψεις
φοιτητών και καθηγητών,
διαλύθηκαν οι σύλλογοι
κι απαγορεύτηκαν οι συγκεντρώσεις,
ο Τύπος φιμώθηκε και
η εφημερίδα διπλώθηκε.

Αλλά το στέκι μας έσφυζε
από νιάτα και ζωή.
Εκεί περνούσαμε τα κενά μας
με καφέ, τσάι και συμπάθεια∙
κι ανάμεσα σε ατέρμονες συζητήσεις
και σύννεφα καπνού μέστωνε
η πολιτική μας συνείδηση.

Σιγά σιγά τύποι παράξενοι,
αλλιώτικοι στην όψη
έμπαιναν στο κυλικείο.

«Οι καταδότες» έλεγαν οι πατέρες μας∙
«Οι εγκάθετοι χαφιέδες» λέγαμε εμείς.

Μετά τη μεταπολίτευση,
τους συναντούσαμε στον δρόμο:
κύριοι αξιοπρεπείς
με γραβάτα και κοστούμι,
όμως η ματιά βλοσυρή ολόιδια.

Τελικά μοιραζόμαστε
τον ίδιο αέρα κι ουρανό.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Ησυχαστήριο
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 17:56:48
Στέλλα Τιμωνίδου, Ησυχαστήριο

[Ενότητα VI]

Ωδή στον πατέρα μου.

Ήθελες εκεί πάντα να επιστρέφεις.
Οι χαρές της πόλης δε σ’ άγγιζαν πια.
Το καυσαέριο, η ζέστη σ' έπνιγαν
και η ανωνυμία σ’ ενοχλούσε.

Ήθελες να τους ξέρεις όλους και
να τους λες καλημέρα και γεια χαρά.
Το χαμηλό σπιτάκι το έβρισκες
βολικό, δροσερό, γεμάτο μνήμες.

Απ’ τη συκιά έτρωγες σύκα γλυκά
κι εσύ κι όλη σου η γειτονιά.
Μάζευες ραδίκια και κράνα απ’ τις
ρεματιές για συγγενείς και φίλους.

Τη μουριά την έκοψες γιατί σου λέρωνε
την αυλή και γέμιζε εχθρικές σφήκες.
Μα μια μέρα είδες να γίνεται το θαύμα:
μέσα απ’ το κούτσουρο φύτρωσε λουλούδι!

Κάτω από την καρυδιά έστηνες
το τραπεζάκι με το τάβλι.
Τους κέρδιζες σχεδόν όλους γιατί
το τάβλι ήταν το πάθος σου.

Η βυζαντινή μουσική σου άρεσε
από παιδί. Έψελνες στην εκκλησία
από ευχαρίστηση και δωρεάν.
Ήταν για σένα μέσο αγαλλίασης.

Ήσουν ο γκουρού και ο γλεντζές της παρέας.
Οι ιστορίες σου για τη Μικρασία,
τον αλβανικό και τον εμφύλιο πόλεμο
πολύ συνταρακτικές κι ατελείωτες.

Δεν ήξερες τι σημαίνει η λέξη φθόνος.
Η μεγαλοψυχία σου δεν είχε φραγμούς.
Ακόμη και τους εχθρούς σου χαιρετούσες
κι έλεγες: «ου γαρ οίδασιν τι ποιούσιν».

Τώρα αναπαύεσαι στα χώματα
όπου ανδρώθηκες και αγάπησες.
Εκεί θά ’ρθουμε κάποτε κι εμείς,
στο δικό σου ησυχαστήριο.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Γιορτή της Μητέρας
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 18:11:17
Στέλλα Τιμωνίδου, Γιορτή της Μητέρας

[Ενότητα VI]

Παγκόσμια μέρα γιορτής.
Οι ταχυδρομικοί σάκοι ξεχειλίζουν
από ευχετήριες κάρτες.
Υπερφορτωμένες οι τηλεφωνικές γραμμές.
Οι ανθοπώλες κι οι ζαχαροπλάστες
συναγωνίζονται για την κατανάλωση της χρονιάς.
«Ευκαιρία για χρυσές δουλειές«,
θα έλεγες πικρόχολα.

Μητέρα, έννοια άφθαρτη κι αγαπημένη,
έλα κι απάλυνε τη θλίψη μου σήμερα.
Παλιότερα χωνόμουν στην αγκαλιά σου
και τη γέμιζα λουλούδια.
Φιλούσα το πρόσωπο και τα χέρια σου
μέχρι που δακρύζαμε κι οι δυο από χαρμολύπη.
Ύστερα ερχόταν η εξομολόγηση.
Ήθελες να σου δείχνουν αγάπη κι υπακοή
όλο τον χρόνο κι όχι ευκαιριακά.

Άλλοτε πάλι σ’ έπαιρνα από το χέρι
και σε πήγαινα στον καθρέφτη
να προβάρεις ένα φόρεμα ή μια ζακέτα.
Αντιστεκόσουν.
Έλεγες πως δεν σου άρεσαν τα λούσα.

Σήμερα σου μιλώ μέσα από τις φωτογραφίες,
τις αραδιασμένες πάνω στον μπουφέ.
Πρώτη πρώτη μία από τα νιάτα σου.
Ήσουν δεν ήσουν δεκαοκτώ χρονών.
Πρόσωπο Παναγίας με κλασική μύτη.
Φεγγαρόφωτο μέτωπο με φρύδι γαϊτάνι
και κεφάλι στεφανωμένο με πλεξίδα.

Πιο πίσω έχω τη γαμήλιά σου.
Ποζάρεις σε φωτογραφείο
με χαμόγελο Τζιοκόντας.
Πανευτυχής ο πατέρας δίπλα σου.

Παραδίπλα είναι μια άλλη μέσης ηλικίας.
Φαίνεσαι καταβεβλημένη και θλιμμένη.
Αυτή θαρρώ είχαμε στο μνήμα σου.

Τώρα κοιτώ τον έξω κόσμο
μέσα από την πλεκτή σου την κουρτίνα,
τη μονοκόμματη, με τις ρομαντικές ανθοδόχες.
Στρώνω συχνά το μοτιφένιο σου
τραπεζομάντιλο και τη λευκή
από βαμβακερό νήμα κουβέρτα.
Το ρομβοειδές σεμέν σου με τους αμφορείς,
για να μην ξεχνούμε και την αρχαία τέχνη,
ζευγαρώνει με την κινέζικη λάμπα.

Δε μιλώ για τ’ άλλα σου εργόχειρα,
τα καταχωνιασμένα. Ένα συρτάρι
γεμάτο αισθήματα κι αξία.
Προσωπική σου σφραγίδας κειμήλια.
Σε ευχαριστώ γι’ αυτά, αλλά κυρίως
για τ’ άλλα τα πιο σημαντικά, Μητέρα.

(14 Μαΐου 2000, γιορτή της μητέρας)

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Πώς είναι δυνατόν
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 18:16:12
Στέλλα Τιμωνίδου, Πώς είναι δυνατόν

[Ενότητα VI]

Για τη Νελ

Πώς είναι δυνατόν;
αναρωτιόσουν
την τελευταία μέρα
που ακόμη μπορούσες να μιλήσεις.

Πώς είναι δυνατόν
αναρωτιέμαι κι εγώ
ένας τόσο γλυκός άνθρωπος
με τόσο φρικτό πόνο
στις μέρες μας να φύγει.

«Το πεπρωμένο», είπες
«Ναι, πράγματι, το πεπρωμένο
φυγείν αδύνατον», απάντησα.

Κι εκεί καθόμασταν
αδύναμες χωρίς ελπίδα
απέναντι στην τυφλή
παντοδυναμία της φύσης
που παραμένει ανελέητη.

Αντίο, μητέρα,
καλό ταξίδι
πίσω στο σύμπαν.
Θα μας λείψεις βαθιά.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Μαντόνα Παρθένα
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 18:23:38
Στέλλα Τιμωνίδου, Μαντόνα Παρθένα

[Ενότητα VI]

Έλαμπαν όλοι κι όλα
στο εβραίικο* σπιτικό σου.
Χαράς ευαγγέλια
η καθημερινότητά σου.

Μετά τον κάματο της μέρας
έπινες τον καφέ σου
κάτω από τη δαμασκηνιά
παρέα με τη γειτονιά
σερβίροντας το εποχιακό
γλυκό του κουταλιού
με το γραμμόφωνο να παίζει
μουσική νοσταλγική
από τις χαμένες πατρίδες.

Η μπουγάδα σου,
ολόλευκα αρμενίζοντα πανιά,
ανοιχτά φτερά στον άνεμο.
Το παρκέ σου,
καθρέφτης ομορφιάς
για γλίστρες και χορό.
Κι η κουζίνα σου
δε σου λέω τίποτε:
χίλια λογής μυρωδικά
και γεύσεις αλησμόνητες!

Ο Ιπποκράτης σου,
μειλίχιος στην πρωτοκαθεδρία,
και στον Θεοχάρη: «Διάβαζε
να γίνεις άνθρωπος».
«Στελλίτσα, έτσι μπράβο!»
Κι όταν τα βράδια αργά
έβλεπες φως στην κάμαρη:
«Φτάνει 'το Χτυποκάρδι',
Σάββα, ώρα για ύπνο».

Έσφιξα αυτά τα ακούραστα
χέρια στο στήθος μου.
Φίλησα αυτό το μέτωπο
σαν να ήταν εικόνισμα.
Ας σου χαρίσει ο Θεοχρόνος,
μάνα δεύτερη,
κι άλλα πολλά χαμόγελα!

* Σπίτια που τα επενοικίαζε η εβραϊκή κοινότητα μετά τον εκτοπισμό των Εβραίων από τους Γερμανούς.

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Δύναμη
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 18:32:12
Στέλλα Τιμωνίδου, Δύναμη

[Ενότητα VII]

«Είσαι δυνατή» μου λένε.
«Ψυχικά ναι, αλλ’ όχι και σωματικά».

«Πρέπει ν’ αντισταθείς.»
Είμαι αποφασισμένη
να μην παραδοθώ αμαχητί.

Πολεμώ όμως με πέτρες
όπως οι Παλαιστίνιοι.
Ο αγώνας είναι άνισος και
σίγουρα δε θα είμαι
εγώ ο νικητής.

Το τούνελ είναι μακρύ και σκοτεινό
αλλ’ ίσως εμφανιστεί
μια αχτίδα φωτός
δίνοντας μια ανάπαυλα.

Νοσοκομείο Albert Schweitzer, Ντόρντρεχτ,
16 Οκτωβρίου 2007


Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Επικήρυξη
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 18:39:59
Στέλλα Τιμωνίδου, Επικήρυξη

[Ενότητα VII]

Επικήρυξε τη ζωή μου.
Όταν όμως ήρθα tête à tête
μαζί του, του έθεσα
κάποιους όρους, τους οποίους
δεν μπόρεσε ν’ αρνηθεί.

Έκτοτε βαδίζω σε ξυλοπόδαρα
μέσα από δαιδαλώδη μονοπάτια.
Πόσο θα διαρκέσει η πορεία
μου είναι άγνωστο.

Θα εξαρτηθεί από την επιστήμη.
Έκανε βήματα, δε λέω,
αλλ’ ακόμα δεν μπόρεσε να πατάξει
τους εχθρούς της ανθρωπότητας.

Έτσι θα ζω, όσο ζω
με τον θάνατο να καιροφυλακτεί
πίσω από την πόρτα.

Ντόρντρεχτ, 22 Οκτωβρίου 2007

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Κάποτε
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 18:43:24
Στέλλα Τιμωνίδου, Κάποτε

[Ενότητα VII]

Κάποτε ονειρευόμουν
πράσινα λιβάδια με χρυσούς ήλιους.

Κάποτε έκανα σχέδια
πώς θα ήθελα να ζήσω.

Κάποτε η ζωή μου ήταν
γάργαρο νερό, κρύσταλλο.

Τώρα χάνομαι σ’ ερωτήσεις
χωρίς να παίρνω απαντήσεις.

Τώρα ζω με τη μέρα
εξαρτημένη απ’ όλους.

Τώρα η ζωή μου κρέμεται
από μια λεπτή κλωστή.

Ντόρντρεχτ, 2 Νοεμβρίου 2007

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Ακροβάτης
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 18:48:20
Στέλλα Τιμωνίδου, Ακροβάτης

[Ενότητα VII]

Βαδίζω και παραπατώ
σε τεντωμένο σχοινί
όπως ο ακροβάτης.

Θέλω να φτάσω
στην άλλη άκρη χωρίς
παραπατήματα και πτώσεις.

Η απόσταση είναι μεγάλη.
Το κοινό με παρακολουθεί
με αγωνία και κομμένη την ανάσα.

Δεν ξέρουμε τι θα φέρει η στιγμή.
Αλλ’ αυτός που δεν τολμά
ποτέ δεν νικά.

Ντόρντρεχτ, 2 Νοεμβρίου 2007

Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Χριστούγεννα
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 18:53:06
Στέλλα Τιμωνίδου, Χριστούγεννα

[Ενότητα VII]

Ας χιονίσει.
Δεν μπορώ να πάω πουθενά,
μόνο να κοιτάζω
απ’ το παράθυρό μου.
Χάρη στα μάτια μου
μπορώ κάπως να χαρώ
το πνεύμα των Χριστουγέννων.
Ας χιονίσει.
Ήθελα να φτιάξω μελομακάρονα.
Ήθελα να στολίσω ένα πραγματικό
χριστουγεννιάτικο δένδρο.
Αλίμονο, ήθελα, ήθελα...
αλλά ας χιονίσει.

Νοσοκομείο Albert Schweitzer, Ντόρντρεχτ,
21 Δεκεμβρίου 2007


Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Δίψα
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 18:55:51
Στέλλα Τιμωνίδου, Δίψα

[Ενότητα VII]

Διψώ.
Πίνω νερό και κόκα κόλα
σαν καμήλα, από φόβο ότι σε λίγο
δε θα μπορώ πια.

Διψώ.
Ρουφάω όλα τα ποτά
όπως ένα μωρό ρουφάει γάλα
από το βυζί της μάνας του.

Τρεις μήνες
χωρίς γεύση στο στόμα μου
με κάναν αχόρταγη.

Έτσι τώρα καταπίνω τα πάντα
με τα μάτια μου, τα αυτιά και το στόμα
σαν νεροφίδα.

Όσο προλαβαίνω!

Νοσοκομείο Albert Schweitzer, Ντόρντρεχτ,
21 Δεκεμβρίου 2007


Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
Title: Στέλλα Τιμωνίδου, Ατελείωτες νύχτες
Post by: wings on 04 Mar, 2017, 18:58:46
Στέλλα Τιμωνίδου, Ατελείωτες νύχτες

[Ενότητα VII]

Ύπνε, έλα πάρε με μαζί σου
φέρε μου ησυχία
πήγαινέ με σε διαφορετικούς ορίζοντες
κάνε με ένα λαμπρό αστέρι
που λάμπει στον ουρανό.

Από κει θα σας παρακολουθώ και θα
συμμετέχω
στις χαρές και τα προβλήματά σας.
Θα κουβεντιάζουμε
γιατί γνωρίζουμε πως οι νεκροί
ζουν ανάμεσα στους ζωντανούς.

Νοσοκομείο Albert Schweitzer, Ντόρντρεχτ,
22 Δεκεμβρίου 2007


Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)