»Sag, wo ist dein schönes Liebchen, Das du einst so schön besungen, Als die zaubermächtgen Flammen Wunderbar dein Herz durchdrungen?« Jene Flammen sind erloschen, Und mein Herz ist kalt und trübe, Und dies Büchlein ist die Urne Mit der Asche meiner Liebe. | «Πες, η αγάπη τι έχει γίνει, στα τραγούδια σου που υμνούσες, της καρδιάς η φλόγα εκείνη, που σ’ εθέρμαινε κι εζούσες;» Είναι η φλόγα στάχτη κρύα, είναι τάφος η καρδιά μου, κι είναι οι στίχοι σαν υδρία με την τέφρα του έρωτά μου. |