Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Music and Lyrics => Favourite Poetry => Topic started by: auditor on 05 Mar, 2007, 16:43:39

Title: Αρτέμης Λεβεντάκης
Post by: auditor on 05 Mar, 2007, 16:43:39
Απολογία

Δύσκολη πάντα η στιγμή
άμα στο νου σε φέρνω,
αιχμάλωτη στο χρόνο.
Να φανερώνεσαι δίχως λάμψη και μιλιά
μόνο ξυπόλυτη να γυρνάς
μακρυά απ' τους στοχασμούς του κόσμου.

(από την ποιητική συλλογή "εντροπία", εκδόσεις Α. Σταμούλης, Αθήνα-Πειραιάς 1995)
Title: Re: Αρτέμης Λεβεντάκης, Απολογία
Post by: Anastasia on 06 Mar, 2007, 08:45:14
Εξαιρετικό μεσιέ! Άλλο έχει;;; ;-)))
Title: Αρτέμης Λεβεντάκης, ΕΒΓΑ
Post by: auditor on 06 Mar, 2007, 16:44:00
(μετά από απαίτηση του κοινού, φρέσκος Λεβεντάκης)

ΕΒΓΑ

Στο καφενείο της γειτονιάς,
κρυφό σχολειό
για σκέψεις ανταρσίας
για μεθυσμένες πράξεις,
θεμέλιο λίθο βάλανε
εμπορικό να χτίσουν.
Τις μνήμες μου τις παιδικές
επώνυμα να ντύσουν.

(από την ποιητική συλλογή "εντροπία", εκδόσεις Α. Σταμούλης, Αθήνα-Πειραιάς 1995)
Title: Re: Αρτέμης Λεβεντάκης, ΕΒΓΑ
Post by: Anastasia on 06 Mar, 2007, 16:46:00
Ευχαριστώ σας, μεσιέ!! ;-)))

Φιλικά,
Το κοινό ;-)
Title: Re: Αρτέμης Λεβεντάκης
Post by: auditor on 10 Jan, 2008, 18:40:46
Ίχνη Πατρίδας

Χωμένος ο πρόσφυγας σε χάλκινα μπακίρια,
περιουσία περιφέρουσα με τρίκυκλο προπολεμικό
πλιάτσικο ανδρείας εν καιρώ πολέμου.
Νοικοκυριά αραδιασμένα σε τσιγγάνικο χαλί
με τη σειρά που ο χρόνος ορίζει.
Η ραγισμένη λάμπα
γραμμή ζωής πεπερασμένη,
σεφτές στο μπρίκι του καφέ.
Πραματευτής του παρελθόντος
για αξίες θαμμένες σε πρόσκαιρη αχρηστία,
χάρισμα στους περαστικούς
λίγο πριν ξημερώσει Κυριακή.

(από την ποιητική συλλογή "εντροπία", εκδόσεις Α. Σταμούλης, Αθήνα-Πειραιάς 1995)
Title: Re: Αρτέμης Λεβεντάκης
Post by: F_idάνι on 10 Jan, 2008, 23:26:14
Το αγαπημένο μου θέμα: Η προσφυγιά.
Δεν ξέρω αν είναι τα ''νοικοκυριά αραδιασμένα σε τσιγγάνικο χαλί'' (ή μήπως, ιπτάμενο;-).
Ίσως, πάλι, να είναι η έννοια της πατρίδας. Ποιος ξέρει τι είναι ''πατρίδα'' καλύτερα από τον πρόσφυγα;
Μπορεί και νά 'ναι ''το μπρίκι του καφέ'', ή τα ''χάλκινα μπακίρια''. Λίγες είναι οι λέξεις που χωράνε τόσο πολύ περισσότερα από τα αντικείμενα που περιγράφουν. Όπως, ας πούμε... ''Σαμοβάρι''... ''Καπλάνι''... και τόσες άλλες...

Αλλά, και πάλι, μπορεί να είναι το ποίημα. Ένα ποίημα που ''λίγο πριν ξημερώσει Κυριακή'' ξυπνάει μνήμες, είναι ένα πολύ όμορφο ποίημα.
Ευχαριστούμε, Auditor. Ευχαριστούμε, Αρτέμη :-)