Στέλλα Τιμωνίδου, Μαντόνα Παρθένα
[Ενότητα VI]
Έλαμπαν όλοι κι όλα
στο εβραίικο* σπιτικό σου.
Χαράς ευαγγέλια
η καθημερινότητά σου.
Μετά τον κάματο της μέρας
έπινες τον καφέ σου
κάτω από τη δαμασκηνιά
παρέα με τη γειτονιά
σερβίροντας το εποχιακό
γλυκό του κουταλιού
με το γραμμόφωνο να παίζει
μουσική νοσταλγική
από τις χαμένες πατρίδες.
Η μπουγάδα σου,
ολόλευκα αρμενίζοντα πανιά,
ανοιχτά φτερά στον άνεμο.
Το παρκέ σου,
καθρέφτης ομορφιάς
για γλίστρες και χορό.
Κι η κουζίνα σου
δε σου λέω τίποτε:
χίλια λογής μυρωδικά
και γεύσεις αλησμόνητες!
Ο Ιπποκράτης σου,
μειλίχιος στην πρωτοκαθεδρία,
και στον Θεοχάρη: «Διάβαζε
να γίνεις άνθρωπος».
«Στελλίτσα, έτσι μπράβο!»
Κι όταν τα βράδια αργά
έβλεπες φως στην κάμαρη:
«Φτάνει 'το Χτυποκάρδι',
Σάββα, ώρα για ύπνο».
Έσφιξα αυτά τα ακούραστα
χέρια στο στήθος μου.
Φίλησα αυτό το μέτωπο
σαν να ήταν εικόνισμα.
Ας σου χαρίσει ο Θεοχρόνος,
μάνα δεύτερη,
κι άλλα πολλά χαμόγελα!
* Σπίτια που τα επενοικίαζε η εβραϊκή κοινότητα μετά τον εκτοπισμό των Εβραίων από τους Γερμανούς.
Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008)
