Sonnet 121 (William Shakespeare) | Σονέτο 121 (Ουίλλιαμ Σαίξπηρ) ['Tis better to be vile than vile esteemed: Κάλλιο αισχρός να ’σαι παρά να ’χεις φήμη αισχρή]
'Tis better to be vile than vile esteemed,
When not to be receives reproach of being;
And the just pleasure lost, which is so deemed
Not by our feeling, but by others' seeing:
For why should others' false adulterate eyes
Give salutation to my sportive blood?
Or on my frailties why are frailer spies,
Which in their wills count bad what I think good?
No, I am that I am, and they that level
At my abuses reckon up their own:
I may be straight though they themselves be bevel;
By their rank thoughts, my deeds must not be shown;
Unless this general evil they maintain,
All men are bad and in their badness reign.
|
Κάλλιο αισχρός να ’σαι παρά να ’χεις φήμη αισχρή,
να σε λεν δίχως να ’σαι και η αθώα χαρά σου
να χάνεται έτσι με την καταδίκη αυτή,
γιατί έτσι θέλουν οι άλλοι, όχι το αίσθημά σου.
Πώς μάτια ξένα αισχρά και ψεύτικα μπορούν
να ειπούν το χαίρε στο αίμα σου το ζωηρό;
Μην πάνω απ’ τα στραβά μου πιο στραβά αγρυπνούν
που θεν να λεν κακό ό,τι εγώ το λέω καλό;
Όχι, είμαι ό,τι είμαι, κι όσοι πράξες μου ματιάζουν
κακές, δικά τους βλέπουν ίσως είμ’ εγώ
κι αυτοί καμπούρηδες· καθώς τα παρουσιάζουν
στραβά, δε δείχνουν τα έργα μου· έξω κι αν μ’ αυτό
το γενικό κακό στηρίζουν τη θεωρία τους
πως όλοι είναι κακοί και κυβερνάει η κακία τους.
|
Μετάφραση: Βασίλης Ρώτας
The theme of this sonnet is a variant of the proverbial idea that 'There is small difference to the eye of the world in being nought and being thought so'. It links in also with ideas of the inadequacy of the world's judgements, the injustice of criticism, and, obliquely, with the often expressed cynicism that committing sin is no crime. The real crime is to be discovered committing it. This last idea is neatly expressed in Ben Jonson's poem 'To Celia', reproduced below.
http://www.shakespeares-sonnets.com/sonnet/121