Εντάξει, δεν πιστεύω τώρα να τίθεται ζήτημα εφαρμογής του μονοτονικού (ή κάποιου είδους μονοτονικού) και στα αρχαία ελληνικά. Η πολυτονική τους γραφή είναι διεθνώς καθιερωμένη και σεβαστή- όχι μόνο για λόγους παράδοσης, αλλά και ορθότητας και χρησιμότητας (εύκολα αποδείξιμης).
Το
Βήμα αυτές τις μέρες προσφέρει την Ιστορία του Παπαρρηγόπουλου ("μπαμπά, γιατί το έχουν γράψει έτσι το όνομά του που να διαβάζεις 'παπάρι';" με ρώτησε η κόρη μου). Σε μονοτονικό. Λοιπόν, βάζω στοίχημα (αν και δεν μπορώ να το αποδείξω) ότι περισσότερο τρίζουν τα κόκαλα του Παπαρρηγόπουλου γι' αυτή την ιεροσυλία απ' όσο θα 'τριζαν τα κόκαλα των τραγικών ποιητών ή των ευαγγελιστών.
Όχι, βέβαια, δεν θέτω ζήτημα εφαρμογής του μονοτονικού στα αρχαία. Αλλά, αν κάποια φωτισμένη υπουργός παιδείας ανακοίνωνε μια πρωία ότι στο εξής τα σχολικά βιβλία των αρχαίων θα είχαν το αρχαίο κείμενο με το μονοτονικό σύστημα, εγώ δεν θα αντιδρούσα καθόλου. Πιθανότατα, θα έλεγα και μπράβο.
Αν είναι όμως να συνεχίσουμε αυτή την κουβέντα, θα πρέπει να την πάμε σε άλλο νήμα: σε καινούργιο (αρχαία ελληνικά σε μονοτονικό;), στη συζήτηση για το μονοτονικό εκεί που την είχαμε αφήσει ή στο νήμα για τις διαδηλώσεις στη Γαλλία (;).