Ναι, μου φέρνει λίγο σε post-traumatic stress disorder όπου οι παθόντες αναμασούν άθελά τους τις τραυματικές εμπειρίες τους, υποσυνείδητα ελπίζοντας ότι έτσι θα τις αποτινάξουν από πάνω τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι στρατιώτες...
η δική μου απάντηση σε τέτοιες καταστάσεις είναι να κατακλύσει κανείς τον εαυτό του με ανώτερα αισθητικά, σωματικά και συναισθηματικά ερεθίσματα -- ήτοι αγάπη, ηδονή και ομορφιά.
Έτσι για αρχή, βγες μια βόλτα στο δάσος. Το ξέρω, έχω πει για τον Υμηττό, τώρα που έφτιαξε ο καιρός θα το οργανώσω.
Καλή σας ημέρα!
