Γιώργος Ιωάννου

[wings]

Γιώργος Ιωάννου, Το κέρδος

Καμιά φορά ζηλεύεις κάτι πρόσωπα
που δε σ’ αφήνουν ούτε ν’ αναπνεύσεις,
μόνο επιμένουν να σου δείχνουν την ασκήμια σου,
τη μαλθακότητα που πάντα σε προδίδει.

Μα όταν τύχει να μιλήσουν και δε φωτιστούν,
όταν το στόμα τους, τα δόντια τους προβάλλουν,
όταν κουτσαίνουν, όταν, τέλος, βρεις κάποιο ελάττωμα
με πόση περιφρόνηση επαναπαύεσαι, τι θρίαμβος!

Θαρρείς πως κάτι κέρδισες εσύ ο ίδιος.

Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)

[wings]

Γιώργος Ιωάννου, Δεν έχει τέλος ο πνιγμός

Τις νύχτες που φυσάει ο βαρδάρης
και γέρνει το παράθυρο
κρύβεται στη γωνιά και ψιθυρίζει.

Γυρνούν τα δέντρα τότε μες στον άνεμο,
τα ζοφερά τοπία της αγάπης.
Οι ερωτήσεις πάντα ύστερα απ’ τη μόλυνση,
η αγωνία πέρα απ’ τις προθεσμίες.

Δεν έχει τέλος ο πνιγμός, αυτό το βύθισμα.

Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)

[wings]

Γιώργος Ιωάννου, Κουρέλια

Κάθε φορά αποφασίζω να τους ξεπληρώσω,
κουρέλια να τους κάνω,
με χαμόγελα, με λόγια τρυφερά,
με καλοσύνη.

Πάντοτε με στριμώχνουν όμως∙
με αναγκάζουνε ν’ απολογούμαι∙
στο τέλος να καταδικάζομαι.

Αυτοί αντλούνε από κάπου εξουσία.

Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)

[wings]

Γιώργος Ιωάννου, Λίγη απάτη

Θα ’θελαν να σου βγάζουν το καπέλο∙
ευτυχισμένοι να σε προσκυνούν.
Διαμαρτύρονται, δε θέλουν άλλο ρόλο∙
κρίνουνε ξαφνική την αλλαγή, χωρίς αιτία.

Κι εσύ στο μεταξύ προσφέρεις θέαμα.
Αναπαράσταση αργότερα στον κύκλο τους
με γέλια κυνικά.
Τους ικετεύεις για ψευτιές, λίγη απάτη.

Και να τα βλέπεις όλα∙
και κατά βάθος να σιχαίνεσαι μέχρι θανάτου.

Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)

[wings]

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΒΡΟΧΗ - Ε. ΡΕΜΠΟΥΤΣΙΚΑ - 87yiota - YouTube

Ευανθία Ρεμπούτσικα, Καλοκαιρινή βροχή (δίσκος: Μικρές ιστορίες (2000))

Γιώργος Ιωάννου, Ίσως την αποπλύνει

Μη φοβάσαι πια
την καλοκαιριάτικη βροχή
τις νύχτες που ξυπνάς
απ’ τον βαθύ των φύλλων ψίθυρο.

Κλείσε τα μάτια μόνο καλύτερα,
κι άνοιξε κείνη την καρδιά σου

Ίσως την αποπλύνει η καταιγίδα.

Από τη συλλογή Ηλιοτρόπια (1954)

[wings]

Γιώργος Ιωάννου: Σαν τη μητέρα, αλήθεια

Πηγαίνει αργά στο σινεμά,
μάλιστα στον εξώστη.
Σ’ έργα κατά προτίμηση, βουβά
και θαμπωμένα. Κι εκεί
–μέσα στους τόσους εξευτελισμούς–
η μόνη του χαρά να βλέπει τις γυναίκες
της γενιάς γύρω απ’ το τριάντα.
Με κείνα τα βαθιά καπέλα,
με τις σειρές τα περιδέραια,
τα μάτια, τα κοντά μαλλιά∙
με τις ψιλές γλυκιές φωνές,
με τις κινήσεις τους τις μητρικές.

Σαν τη μητέρα, αλήθεια∙
σαν τη μάνα του
των πρώτων παιδικών του χρόνων...

Τότε που τον φωνάζανε μοναχογιό.

Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=W6B74D1Zb0s

Μίμης Πλέσσας & Άκος Δασκαλόπουλος, Βρέχει πάλι απόψε
(ερμηνεία: Γιάννης Πουλόπουλος / δίσκος 45 στροφών του 1966)

Γιώργος Ιωάννου, Έβρεχε δίχως λόγο

Έβρεχε δίχως λόγο όλη τη νύχτα.
Έκλαψα – χόρτασε η ψυχή μου.
Σ’ έφερα πιο κοντά.
Κράτησα επιτέλους τη μορφή σου.

Χαράζει τώρα στις μηλιές
κείνο σου το χαμόγελο.

Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)

[wings]

Γιώργος Ιωάννου, Ποτέ σου δεν κατάλαβες

Οι ξένοι είναι καλοί – στο σπίτι πλήττεις.
Αρρώστιες, βάσανα πολλά, το τι θα φάμε.
Οι ξένοι χωρατεύουνε, γελούν πολύ μαζί σου.

Μα όταν έρθουν οι αρρώστιες κι οι αναδουλειές,
το σπίτι αυτό το πληκτικό μένει κοντά σου.
Όλοι λακίζουν, ούτε καν ρωτούν.
Και δε σε φτάνει ο πυρετός, έχεις και τύψεις,
γιατί ποτέ σου δεν κατάλαβες ποιοι σ’ αγαπούσαν.

Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)

[wings]

Γιώργος Ιωάννου, Τα Χίλια Δέντρα

Φωτιά απόψε πάλι στο βουνό∙
πάνε τα Χίλια Δέντρα – θα τα κάψουν.

Κραυγάζει κάποιος μες στο πάρκο, τους παρακαλεί,
λέει πως είναι νέος, αδελφός τους.

Ποτέ δε μας ξανάρθε το παιδί,
που έφερνε πρωί πρωί το γάλα.
Σαν αλογάκι ήτανε, σα ζαρκαδάκι.

Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)

[wings]

Γιώργος Ιωάννου, Αυτό το απόστημα

Έτοιμος να χυμήξω, συσπειρώνομαι∙
μαζεύομαι στο φόβο, καιροφυλακτώ.

Απ’ την ημέρα παραιτήθηκα νωρίς.
Συμμάζεψα τις άχρηστες ομολογίες.
Βάρυνα μες στην ενοχή – ωρίμασα.

Αυτό το απόστημα θα σπάσει σαν τον ήλιο.

Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)

[wings]

Γιώργος Ιωάννου, «Απαγορεύεται το πτύειν»

Λησμόνησε τους δρόμους της βροχής
το περιστέρι.

Φωνές αρσενικών,
χρυσές ματιές
– λαμπρές δικαιολογίες.

Όμως και στα μαλλιά
και μες στα μάτια μου
πλανιούνται στην αναμονή
τα μυστικά.

Αναμονή χωρίς
«Απαγορεύεται το πτύειν»
ή
«Αναχωρεί το τρένο των επτά»
και στο βαγόνι πάλι
απαγορεύεται κι απαγορεύεται το πτύειν!

Το πιο σπουδαίο πράγματι
σχόλιο των τοπίων.

Από τη συλλογή Ηλιοτρόπια (1954)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Τα Χίλια Δέντρα & άλλα ποιήματα (1954-1963) (1973)

[wings]

Γιώργος Ιωάννου, Το κυνήγημα

Όλη τη μέρα πέθανα να τρέχω
από γραφείο σε γραφείο∙
να δείχνω τις συστατικές επιστολές,
να κάνω υποκλίσεις.

Όμως το βράδυ πάλι βγήκα απ’ τη μιζέρια μου.
Με γέλασαν οι φωτεινές επιγραφές,
τα πρόσωπα που ανάβαν και που σβήναν.
Ξέχασα την αναδουλειά, τη φαγωμάρα του σπιτιού,
τους δανειστές, τους φίλους, το κυνήγημα.

Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)

[wings]

Γιώργος Ιωάννου, Το μόνο

Ανήκω πλέον σ’ όλα τα Ταμεία∙
πληρώνω Φόρο Καθαράς Προσόδου,
Ταμείο Αρωγής, Ταμείο της Προνοίας,
Υγειονομική Περίθαλψη, Έκτακτη Εισφορά,
Μετοχικό Ταμείο, για δυο λόγους,
Ταμείο της Συντάξεως, Ταμείο Ασφαλείας.

Τώρα το μόνο που μπορώ είναι να αρρωστήσω...

Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)

[wings]

Γιώργος Ιωάννου, Αγάπη μου χωρίς ελπίδα

Κάτι ζητάει φέτος το φθινόπωρο.
Σου ζήτησα μια πρόχειρη φωτογραφία.
Αν όμως βρέχει απόψε, πάλι θα χαθείς.
Βροχές, φωτογραφίες και φθινόπωρα.

Αγάπη μου,
αγάπη μου χωρίς ελπίδα.

Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)

[wings]

Γιώργος Ιωάννου, Όταν αστράφτει

Έκλεισα το παράθυρο
κι αμέσως έπεσε η νύχτα.
Η μακρινή βροντή πάλι ξεχώρισε∙
λύθηκαν, κόπηκαν τα ήπατά μου.

Κρατάω με τα δόντια τον καιρό.
Βυθίζω μέσα στη μαυρίλα το μυαλό μου.

Ας άνοιγε η γη, ας με κατάπινε,
τουλάχιστο να μη γελούν, όταν αστράφτει.

Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)