πούθεν, πούθε, πόθεν

[spiros]

πούθεν, πούθε, πόθεν

Για το πούθε βλέπω

πούθε επίρρ. (λαϊκ.) 1. από πού: από ~ κατεβαίνει; 2. για πού: για ~ κίνησες; [ΕΤΥΜ. < αρχ. πόθεν (βλ.λ.), με την επίδρ. τού ερωτηματικού πού].
— Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας Γεωργίου Μπαμπινιώτη

Το πούθεν να το εκλάβουμε ως εξίσου έγκυρο;

[wings]

Βλέπω εμφανίζεται σε δημοτικά τραγούδια, Σπύρο, προφανώς χάριν ευφωνίας.

[spiros]

Λογικό. Απορία, για το «από πού» έχουμε το «πόθεν», για το «για πού»;

[wings]

Το πούθε. Αφού είναι το νο 2 στο λεξικό.

[spiros]

Πασπαρτού δηλαδή :) ἥξεις ἀφήξεις οὐκ ἐν πολέμῳ θνήξεις...

[wings]

Ναι, αλλά δεν θεωρώ φρόνιμο να χρησιμοποιούμε κάποια από τις δύο λέξεις στις μέρες μας. Μια χαρά είναι το από πού και για πού. Εξαιρείται το πόθεν έσχες, βέβαια.

Εμείς οι μεγαλύτεροι είδαμε και πάθαμε για να απαλλαγούμε από την καθαρεύουσα κι εσείς οι μικρότεροι ντε και καλά επαναφέρετε (ημι)καθαρευουσιάνικες ή αρχαΐζουσες φράσεις. Γιατί;

[spiros]

Για υφολογική ποικιλία, π.χ. χιούμορ.

[wings]

Δεν χρειάζεται. Βρείτε άλλο τρόπο να κάνετε χιούμορ. Δεν κάνω πλάκα τώρα. Όταν δεν έχεις διδαχθεί αυτές τις μορφές της γλώσσας, πέφτεις σε συνεχή λάθη και πετάς περιποιημένες κοτσάνες με αδικαιολόγητη αυτοπεποίθηση. Βλ. Μαντάμ Σουσού.

[spiros]

Και η κοτσάνα στη μυθοπλασία, είναι μορφή χιούμορ.

[wings]

Στη μυθοπλασία, όχι στην καθημερινή ζωή. Εκτός αν θες να μιλάς σαν τον Φατσέα του γνωστού σίριαλ, οπότε ποιος θα σε σταματήσει;