Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Music and Lyrics => Favourite Poetry => Topic started by: spiros on 30 May, 2012, 08:03:33

Title: Mανόλης Πρατικάκης, Τῆς φύσης
Post by: spiros on 30 May, 2012, 08:03:33
Mανόλης Πρατικάκης, Τῆς φύσης

Καὶ τί πλουραλισμὸς – πολυφωνία ἐννοιῶν καθὼς μπαίνω
στὴ φύση! Βαθύφωνα κι αἰχμηρὰ μεσημέρια· τ’ ἀρχαῖα
μαδριγάλια τῶν πηγῶν· ποτὲ ἐξωστρέφεια σὲ σκεπτόμενο
βράχο– ἀλλὰ κρύπτεσθαι φιλεῖ,
ἔτσι ποὺ κάτω ἀπὸ ἔλυτρα λουρίδες λουρίδες
συλλαβίζω τοὺς ξένους.
Ἀκόμη μιὰ πληγὴ αὐτοσυνειδησίας μου ἐγκολπώνει σύρριζα
τὴ λάμψη της. Ἡ φιλότης τὸ νεῖκος, ἡ φιλότης τὸ νεῖκος.
Καὶ ἰδοὺ τῆς παρουσίας μου τὸ ἄδειο ἀποκτᾶ νεαρὰ
αἱμοφόρα ἀγγεῖα.
Μέσα στὸ μονοπάτι μητρικὴ συνομιλία ἡ σάρκα μου
μὲ τὴ μυρτιά.
Στὸ νωπό μου δέρμα ἡ ἁφὴ τῆς φύσης σὰν ἐκχύμωση.
Μ’ ἐλέγχει ὁ βάτος ποὺ κρατῶ κρύβει φωτιὰ κι ἐκεῖνος.
(Ἀπὸ ἐδῶ τῶν ὄντων οἱ ὁλόφωτες Οὐσίες.)
Ψαλμοὶ τῆς μέλισσας, ψαλμοὶ τῆς σφήκας στὰ διόδια τῶν αἰσθήσεων.
Ξάφνου τὰ ξέφωτα, σὰν ἀνευρύσματα τῆς Ὕπαρξης.
Οἱ ὀσμὲς τῆς γῆς νὰ φυτρώνουν στὸν ὀσφρητικό μου φλοιό.
(Καθετὶ ποὺ μ’ ἀγγίζει ἀνιχνεύοντας μέσα μου ἀλήθευση.)
Ὁ στυφὸς στίφνος, οἱ ἀγχίνοες γκορτσιές· μὲ τοῦ φτεροῦ
τὸ σάλαγο καὶ μὲ κανέναν ἦχο.
Οἱ σκοῦρες σακοῦλες τῶν πεύκων ὡσὰν μικροὶ σπλῆνες.
Οἱ ἔμβρυες λέξεις-κάμπιες· σκοτεινὸς
πλακούντας γενεσιουργίας
τὸ Ἄρρητο.



Ευρετήριο Ελληνικής Ποίησης (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=54631.0)