Εγώ, πάντως, αστικοκεντρικός δεν είμαι, καθότι βέρος επαρχιώτης και από τις δυο μεριές και γέννημα-θρέμμα της επαρχίας.
Δεν είμαι ούτε πεσιμιστής, καθότι: α) Ισχυρίστηκα ότι ο Έλληνας δεν είναι ούτε χειρότερος, αλλά ούτε και καλύτερος από τους άλλους λαούς. Τώρα, αν θέλετε κάποιοι με το ζόρι να είναι καλύτερος γιατί έτσι νιώθετε ωραία, δεν σας τη χαλάω. β) Έχω σε άλλο μήνυμά μου επισημάνει ότι χαίρομαι ιδιαιτέρως που η Ελλάδα σήμερα έχει βελτιώσει τις διεθνείς σχέσεις της και δείχνει να ετοιμάζεται να εισέλθει σε μια ευνοϊκότερη για τα εθνικά συμφέροντά της πορεία (μην αρχίσουν τώρα οι ενστάσεις, εδώ μιλάμε γι' άλλο θέμα). Αυτό είναι μια θετική εξέλιξη στα πράγματα της Ελλάδας. Έχουμε δρόμο ακόμη, ωστόσο.
Όσο για τους πτωχούς που έγιναν μεγιστάνες (με τι, με τη σκληρή δουλειά τους;), οι ιστορίες τους δεν με συγκινούν καθόλου. Απεναντίας, με αηδιάζουν... Ο πλούτος -αν και πάντοτε χρειάζεται- δεν είναι ένα από αυτά για τα οποία θα ήμουν περήφανος ως Έλληνας. Όταν μιλάω για πολιτισμό εννοώ άλλα πράγματα, όχι... φράγκουλα (είτε έγιναν από το 0, είτε προϋπήρχαν). Χρειάζονται και αυτά, αλλά δεν θα αποτελέσουν μέτρο της πολιτισμικής επιτυχίας ή αποτυχίας ενός λαού. Δηλαδή οι Πολωνοί ή οι Λετονοί που είναι φτωχοί δεν έχουν αξιόλογους πολιτισμούς; Ή, επειδή οι Αμερικάνοι έχουν φράγκα, έχουν και πολιτισμό απαραίτητα; (να σημειώσω ότι κατ' εμέ έχουν σημαντικό κομμάτι πολιτισμένων ανθρώπων, όχι όμως λόγω πλούτου).
Πολιτισμένο έθνος είναι εκείνο που διακρίνεται από τη λεπτότητα των τρόπων του προς τους συνανθρώπους, όπως επιβάλλει η παιδεία. Ναι, είμαι ρομαντικός φουλ και μου αρέσει.
