Γλυκιά ανατριχίλα
Σαν ένα άγγιγμα ζωής
σα μια σταγόνα ήλιου
ανοίγω το παράθυρο
και συ μπαίνεις μέσα
κλείνω το παράθυρο
και δεν σε βρίσκω πουθενά
εσύ δεν φυλακίζεσαι
μένεις κοντά μου μια στιγμή
και σε ζητώ αιώνια.
Διαβαίνω δρόμους και βουνά
κι εσύ πάντα ξεφεύγεις
Σκύβω να πιω λίγο νερό
και μου χαμογελάς στο ρυάκι
Μα να που πάλι ξεκινάς
εσύ δεν φυλακίζεσαι
πάντα πορεύεσαι...
Frederique