Η άποψη που διατύπωσα, αφού αφιέρωσα λίγα λεπτά σ' αυτή τη μινιμάλ δυνατότητα της τεχνολογίας, είναι ότι σ' αυτή τη χώρα (όχι μόνο σ' αυτή τη χώρα, αλλά αυτή μ' ενδιαφέρει πρωτίστως), που, αν κοιτάξουμε γύρω μας θα καταλάβουμε ότι πρέπει να τρέξουμε, καταφέρνουμε να αναλωνόμαστε σε βυζαντινολογίες, κυριολεκτικά και μεταφορικά, αντί να δούμε πού μας πάει το ρεύμα και τι πρέπει να κάνουμε για να μην πέσουμε πάνω σε βράχια. Το μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού διαλόγου στερείται ουσίας και προοπτικής. Σε άψογη νεοελληνική, φιλοσοφούμε μετ' ευτελείας και μετά μαλακίας.