Βασίλης Φαϊτάς

wings

Βασίλης Φαϊτάς, Ανερμήνευτοι

Η ώρα μας είχε έρθει από παλιά
ο ουρανός ποτάμι αβεβαιότητας
οροφή που αποσπάστηκε
πνοή της ύλης πόθησε να γίνει πνεύμα.

Σ’ όλους τους δρόμους που χαράζει ο νους
ορφανές ψυχές
ο Ηράκλειτος ο Οδυσσέας ο αλχημιστής
κοιτάζουν πέρα απ’ τον πυθμένα της ερήμου
το κρησφύγετο των αγγέλων στον χρόνο.

Ο άνθρωπος βαδίζει μέσα σε πολλές ιστορίες
η νύχτα λάμπει
ανάλαφρη φωτιά κωπηλατεί αργά
ως τον πυροκροτητή της ζωής μας
θα τραβήξουμε μακριά
ή κοντά
από το δίκτυο του ονείρου
στο δίκτυο της πλάνης.

Η ώρα μας έφτασε και προσπέρασε
αποκυήματα του καιρού τα υπάρχοντά μας
εσύ κι εγώ
ανερμήνευτοι και άγνωστοι
μετατοπιζόμαστε στην απόσταση
διάφανοι και αρχέγονοι
κατοπτρικά ημερολόγια απουσίας
για κείνον που μας ψάχνει.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Ηράκλειτου (2018)

wings

Βασίλης Φαϊτάς, Η άλλη ιστορία

Από το περιθώριο η άλλη ιστορία κοιτάζει λυπημένη
ένας αιώνας περιμένει να τον ελευθερώσουμε
η ζωή βρέφος του σύμπαντος
ροές και αντικατοπτρισμοί
κι εγώ τώρα εδώ μ’ ένα φανταστικό όνομα
επισκέπτης στο ταξίδι των όντων
η δική μου στιγμή είναι αυτή που θα λείπω
υστερόγραφο που πετά κάτω απ’ την πόρτα
το πεπρωμένο
αρχή και τέλος της περιπέτειας
όπου κι αν βρεθώ
θα ’ρχονται κι άλλοι
με την ψυχή τους γεμάτη γράμματα
σταλμένα στη σκιά τους
όλα γύρω κάτι μου θυμίζουν
σφυρίγματα φωνές δάκρυα
ταξιδεύω στο παρελθόν μου
αιμοσφαίριο του κενού περιπλανιέμαι
ανάμεσα σε κείνο που πέρασε μπροστά απ’ τα μάτια μου
και το κρυπτογράφημα του ανέλπιστου.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Ηράκλειτου (2018)

wings

Βασίλης Φαϊτάς, Αφηγητές του κενού

Καθώς ο καιρός αναπαράγει την παγίδα της νιότης
ένα ουράνιο τόξο πάνω απ’ τον ώμο μου
διατρέχει τη λευκή σελίδα
πλωτός ποταμός ανάμεσα
στο νόημα και στο αδιανόητο.

Ο πόνος υπάρχει για να είμαστε έτοιμοι
όταν θα πλησιάζει
η αρχαία σοφία των βημάτων
εκείνου που δεν έχει τίποτα άλλο να πάρει από σένα
παρά ένα σώμα διάτρητο
από μετεωρίτες και νότες.

Και τώρα που επιβιώσαμε
υστερόγραφο της ιστορίας των άστρων
αφηγητές του κενού
κυνηγώντας την εξαγνισμένη μέρα
θα συγκρουστούμε με την αιωνιότητα
που αναλώθηκε
στη δίνη της ουτοπίας
στο μυστήριο της κάθε στιγμής.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Ηράκλειτου (2018)

wings

Βασίλης Φαϊτάς, Έρωτας

Όσο παλιώνει ο κόσμος
η ψυχή ξανανιώνει
έρωτας βαθύς ξεριζωμός
σε πηγαίνει μακριά
σ’ ένα ταξίδι που δεν υπάρχει
υστερόγραφο από πυρκαγιές και στάχτες
αφυπνισμένο
στο προαύλιο του χρόνου
χτυπάει τα φτερά του
για όσους αγάπησαν χωρίς ν’ αγαπηθούν
εκείνους που ξεχάστηκαν μέσα στο θαύμα.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Ηράκλειτου (2018)

wings

Βασίλης Φαϊτάς, Ανεπίδοτος έρωτας

Εκείνο το μοναχικό δέντρο στην κορυφογραμμή
ανεπίδοτος έρωτας
γερνάει
λεηλατημένο απ’ τον άνεμο και την ερημιά
δεν γνώρισε ποτέ το θρόισμα του δάσους
τις νύχτες επιμένει ακόμα
γίνεται κύμα χιμαιρικό μονόγραμμα
τατουάζ ονείρου εισχωρεί βαθιά
στο τέλος του ορίζοντά του
μεταμορφώνεται σε μύθο
κι απομακρύνεται χτυπώντας τα φτερά του
στη φωνή που το καλεί
καθώς το σώμα πριν να φύγει
γράφει απόηχους δονήσεων στον αέρα
ουράνιες καμπύλες κατοπτρισμών.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Ηράκλειτου (2018)

wings

Βασίλης Φαϊτάς, Ρίζα

Κείτομαι τώρα εδώ ρίζα της γης
πύλη του σύμπαντος
μαθαίνω μια νέα γλώσσα
ν’ ανεβώ ψηλά
πάνω απ’ τους κυματισμούς των δασών
διασχίζοντας τις ταλαντώσεις του σκότους
να δω το νόημα της Ιθάκης.

Την ώρα που η αλήθεια και το ψέμα εναλλάσσονται
κάτι βαθύτερο απ’ τη ζωή
αγωνίζεται να απελευθερωθεί
απ’ τις απρόσιτες διαστάσεις του
μια θάλασσα αιώνων
ναυάγιο που αγάπησε τα πανιά
αναρωτιέται γιατί να υπάρχουν όλα αυτά
όταν δεν βρίσκει ένα χέρι να κρατηθεί
μες στης σιωπής την πτώση
πέφτει σαν ένας σπόρος
ηχεί στο μέρος της καρδιάς
κι επιστρέφει
να συναντήσει τον πρώτο πόνο
που του γνώρισε την ελευθερία
και του έδειξε την άβυσσο.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Ηράκλειτου (2018)

wings

Βασίλης Φαϊτάς, Η παραδοξότητα

Όταν το μέλλον θα πλησιάζει την καρδιά μου
την ώρα εκείνη
θα παίζω στο πιάνο
κάτι που υπερβαίνει τη ζωή
για όσους δεν έχουν κανένα
να τους θυμάται.

Πώς μπόρεσα να φτάσω ως εδώ
διασχίζοντας το άπειρο
η χορδή του έρωτα
πάλλεται στους αιώνες
τη νύχτα όταν κοιμάμαι
η θάλασσα ταξιδεύει
τον έρωτα των γονιών μου
στον τόπο της μοίρας τους
η κάθε λέξη ζει
μέσα στις άλλες
ολόκληρη η ύπαρξη απόηχος μιας λαχτάρας
ν’ ακουστεί
κάτι ανάμεσα στον άνεμο και το φως
να εμφανιστεί
ανέλπιστα
η παραδοξότητα
το αληθινό όνομα των πραγμάτων.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Ηράκλειτου (2018)

wings

Βασίλης Φαϊτάς, Ενσαρκωμένο άπειρο

Ενσαρκώθηκε το άπειρο
και πήρα τη θέση μου στον χρόνο
ιστορία μου η άβυσσος.

Κάθε αλήθεια αδυσώπητη πλάνη
ένα πρελούδιο η ζωή
από κάτι αδημιούργητο και απρόσιτο
είμαι αυτό που δεν είμαι
το άπιαστο βάθος μες στις λέξεις.

Ό,τι δεν ειπώθηκε δεν θα ειπωθεί ποτέ
σε κάθε ποίημα υπάρχει μια αποτυχία
κάτι που υπερβαίνει τον εαυτό του
ποντίστηκε και χάθηκε πριν καιρούς.

Όπως το άνθος
το πνεύμα στρέφεται στο φως
χάος από αγέννητες λέξεις
αδιαπέραστο από τη νοημοσύνη
ιχνηλάτης της σιωπής αιωρούμαι
στην αρχή και στο τέλος ανάμεσα
ακούγοντας το κενό.

Με βαραίνει η αιωνιότητα
στιγμή που βραδυπορεί στο εφήμερο
έξω απ’ το παράθυρό μου
άχρονη ανάμνηση.

Πορεύομαι με ό,τι δεν κατανοώ.

Από τη συλλογή Σκάκι με την αιωνιότητα (2021)

wings

Βασίλης Φαϊτάς, Το τελεσίγραφο

Ήσουν είκοσι κι ερχόσουν απ’ τη θάλασσα
στον δρόμο μια ιστορία αναμονής
κάποιου που έφτασε από μακριά
να φέρει ένα όνομα να θυμάσαι.

Πνεύμα περιπλανώμενη αποβάθρα
αξίζεις περισσότερο απ’ τις ενοχές σου
πέρ’ από εκεί που μπορείς να δεις
υπάρχει ένα τέλος.

Μη μου θυμίζετε
ό,τι συμβαίνει
εδώ που έφτασαν όλα
πιασμένη η καρδιά σε παγίδα
κοιτάζει
εκείνο που δεν πρόλαβε
και έμεινε έξω
ό,τι δεν έχει απαντηθεί.

Θα ’ρθουν άλλοι καιροί
τελεσίγραφο στην άκρη του γκρεμού
στις όχθες τού ουδέποτε
θα εγείρεται η νιότη
η ύπαρξη θα σηκώνεται λίγο ψηλότερα.

Η ύστατη άνοιξη πάντα αρχίζει τη νύχτα.

Από τη συλλογή Σκάκι με την αιωνιότητα (2021)

wings

Βασίλης Φαϊτάς, Ο χωροχρόνος της ουτοπίας

Από το άπειρο ως εδώ
ο χρησμός για κείνο που περνάει
κι ανθίζει πεθαίνοντας
κόσμος της πλάνης
ξεριζωμένες συνειδήσεις
επικλήσεις στο αδιαπέραστο.

Το μωρό στη μοναξιά της κούνιας
λευκή σελίδα της διαθήκης των προγόνων του
θα γνέφει πάντα στο ανύπαρκτο.

Διακύμανση της ουτοπίας
οδοιπόρε
όποιο δρόμο και αν πάρεις
κάτω απ’ τις αστρικές αποστάσεις
οδοιπόρε
στιγμιαία μετάλλαξη του χωροχρόνου
δεν ήσουν ποιητής
αλλά μια χαραμισμένη ζωή
και τίποτα δεν υπήρξε ποτέ
αντικατοπτρισμοί μόνο.

Από τη συλλογή Σκάκι με την αιωνιότητα (2021)

wings

Βασίλης Φαϊτάς, Το παζλ

Δεν ξέρω τι περιμένει το Είναι από μένα
ψυχή πολιορκημένη απ’ το αχανές
μεταμφιεσμένος με την ενδυμασία γέρου
προσπαθώ να καταλάβω το ελλείπον
απ’ τη θέα του θαύματος
ακούω τους αόρατους αντικαταστάτες
που έρχονται
μόνο και μόνο για να λησμονήσουν
αυτό που τους διαφεύγει
το αληθινό όνομα
της ζωής του έρωτα και του θανάτου.

Επιβραδύνω τις συσπάσεις του χρόνου
φορώ τη λεοντή μιας άλλης εκδοχής
άλλου τέλους
ρίζες ονείρων κυλούν στο άπειρο.

Κοιτάζω το παζλ
αμήχανη έκσταση των φυλών που περνούν
την άχρηστη αναγκαιότητα του εγώ
κομπάρσος στις πρόβες ανολοκλήρωτης παράστασης
κάποιου άλλου έργου που δεν κατανοώ.

Από τη συλλογή Σκάκι με την αιωνιότητα (2021)

wings

Βασίλης Φαϊτάς, Επινοημένο ταξίδι ενοχής

Κι έτσι πεθαίνοντας ξανά και ξανά
σ’ αυτό το δωμάτιο από άνεμο των δασών
σκέπτομαι τη μοναξιά της στιγμής που δονείται
όσους πυρακτωμένοι πέρασαν
τη μεθόριο του ονείρου
λάφυρο σοφίας
δεν ξεχνά
το επινοημένο ταξίδι της ενοχής
στην αθωότητα.

Το όνομα η φωνή τα χέρια
είναι δικά μου
όμως το αίνιγμα είναι αλλού
κβαντικός κόκκος σκόνης
της χαράς και της λύπης
στιγμιαίος κύριος ενός παραλογισμού.

Η ελπίδα γεννιέται στην άβυσσο
κανείς δεν θα μείνει εκεί
να δείξει
τεντώνοντας το χέρι
μέσα στο φέγγος του άλλου
αυτό που κανείς ποτέ δεν είδε.

Από τη συλλογή Σκάκι με την αιωνιότητα (2021)

wings

Βασίλης Φαϊτάς, Αλληγορία θαυμάτων

Έχω τα δακτυλικά αποτυπώματα της αγάπης
μιας ράτσας
που ήρθε να κατοικήσει εδώ
με τις αποσκευές της γεμάτες θρύλους ποτάμια
και την ανάσα της θάλασσας
με τα πανιά μιας χρονοκαθυστερημένης νιότης
ένα σκαλί της λείπει ακόμα
να υψωθεί πάνω απ’ την άβυσσο.

Τι μέρες παράξενες
αλληγορία θαυμάτων
ο έρωτας το γέλιο τα δάκρυα
περνούν
όταν το μονοπάτι τού πουθενά
θ’ αναδυθεί ξαφνικά
και μες στην ομίχλη
θα κλείσει τα παιδικά μάτια.

Από τη συλλογή Σκάκι με την αιωνιότητα (2021)

wings

Βασίλης Φαϊτάς, Οι αντικαταστάτες

Έρχονται αυτοί που δεν μας βλέπουν
πιασμένοι στο δίχτυ άοπλης εποχής
πέρ’ απ’ τα παραπήγματα του πολιτισμού
μια κλήση θαμμένη στη χλόη των τύμβων
υπενθύμιση του καιρού της θνητότητας
κάτω στα απύθμενα βάθη
πλοηγοί απελευθερώνουν όνειρα
στον χάρτη της ουτοπίας
αναλαμπές θαλασσινών ορυχείων
η πρώτη λάμψη του απρόσιτου.

Στο τέλος κάθε ποιήματος
δεν περνάει κανείς
η αύρα μόνο μιας γυναίκας
διαπερνά και υπόσχεται
μετάλλαξη πεπρωμένων
η αλχημεία των λέξεων επιμηκύνει
την αιωνιότητα
αύριο θα είναι ένας αρχαίος κόσμος
χτυπημένος απ’ τη μελαγχολία
αγκυροβολημένα λιμάνια του έρωτα
διασχίζουν τα χρώματα της μνήμης
και κείνος ο τόπος που δεν ταξίδεψα ακόμα
υγρός λυγμός
για τις μέρες που απομένουν
η αλήθεια
ένα λαμπερό κενό.

Από τη συλλογή Σκάκι με την αιωνιότητα (2021)

wings

Βασίλης Φαϊτάς, Το λάθος του θαύματος

Η μοναδικότητα διασπαρμένη στο άπειρο
χορδή που πάλλεται
σκιά του άχρονου κόσμου
ανασυνθέτει διαρκώς
το περίβλημα του χάους.

Μην εμπιστεύεστε τους αιώνες
υπάρχει μια ανομολόγητη μαρτυρία ψυχής
γεννιόμαστε απ’ τις φλέβες τού αντίο
μας περιέχει και το περιέχουμε
περισσεύουμε
στις ιδέες και το άγνωστο
κανείς δεν προλαβαίνει ν’ αρθρώσει
το βάθος μιας λέξης
ν’ αντικρίσει ένα δάσος
θνητές διεγέρσεις της ροής
ίχνη ιστίων
μοιραζόμαστε ταξίδια
πέρ’ απ’ τον φράχτη
στο λίκνο
προσπαθούμε να κατανοήσουμε
το λάθος του θαύματος.

Από τη συλλογή Σκάκι με την αιωνιότητα (2021)