Κατερίνα Καριζώνη, Μια μέρα με καύσωνα
Καύσωνας, καλοκαίρι, 43 βαθμοί
το φως σκοτώνει.
Διακρίνω την Κωνσταντινούπολη
ψηλά στον ουρανό
βλέπω τον Παλαιολόγο στις επάλξεις
δίπλα του δύο γέροι φαλακροί και κίτρινοι
έφτιαχναν το υγρό πυρ ολονυχτίς
στα υπόγεια του ανακτορικού οπλοστασίου
έφτιαχναν το λιοπύρι που μας πολιορκεί
τώρα πυροδοτούν το σύμπαν
τώρα ετοιμάζονται να παραδώσουνε το μυστικό
καθώς πλησιάζει το τέλος του βασιλεύοντος Ιουλίου
και πέφτουν τα τείχη κάθε αντοχής
λιώνουν οι σκελετοί των πολυκατοικιών
τρέχει ποτάμι το αίμα
της λαβωμένης μνήμης
και βλέπω αγγέλους μέσα στο καταμεσήμερο
ν’ ανεβοκατεβαίνουν για να παραλάβουν
το εύφλεκτο υλικό
και άγιους με ασημένια δισκοπότηρα
να τα γεμίζουν
έρχονται και οι δαίμονες με τα καζάνια της κόλασης
ρέει το υγρό πυρ ασταμάτητα
απ’ τις άμαχες καρδιές
οι ίσκιοι μας πετούν λοξά στην ιστορία.
Καύσωνας, καλοκαίρι, 43 βαθμοί.
Από τη συλλογή Ο ράφτης Ραντοσλάβ από το 1470 (2001)
Πηγή: ανθολόγιο Ρεσάλτο (2009)