Αλεξάνδρα Μπακονίκα

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Χάρες

Έχεις ένα παιδικό χαμόγελο
και μια λεπτή φιληδονία.
Μία προς μία ψάχνω να βρω
τις χάρες σου,
να φαίνονται καθαρά, να έχουν λόγο
—για τις πληγές που μου ανοίγεις.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στο βιβλιοπωλείο

Αρέσεις, κι αυτό επηρεάζει
διευκολύνει αφάνταστα τις συναλλαγές σου:
καθώς κουβεντιάζατε
ο βιβλιοπώλης σε κοίταξε στα μάτια,
το βιβλίο που παρήγγειλες –μια σπάνια έκδοση–
θα σκίζονταν να σου το φέρει.

Κράτησα τον φευγαλέο, τον ανεπαίσθητο
ερωτισμό που είχε το φέρσιμό του
– κι ας μην ήταν για μένα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το φιλί

Ο ήλιος έκαιγε, ο αέρας μας δρόσιζε,
η θάλασσα είχε ένα σκούρο μπλε χρώμα∙
στο πιο ψηλό κατάστρωμα του πλοίου
φίσκα οι ταξιδιώτες
κι ανάμεσά τους ένα ζευγάρι που φιλιόταν.
Το στόμα της ήταν χαμένο στο δικό του,
κι αν έκρινα απ’ το φιλί
δεν ήταν δύσκολο να φανταστώ
σε τι κραδασμούς ήταν δοσμένοι,
και ποια τέλεια ένωση τους περίμενε.

Παλιά, και σ’ άλλα καράβια
έτυχε να φιλιούνται ατέλειωτα,
ίσως τους εμπνέει η θέα
του ανοικτού ορίζοντα,
ίσως να είναι από σύμπτωση∙
πριν ανέβω τη σκάλα
αυτή τη σκηνή την περίμενα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τραπεζάκι

«Για τις κοπέλες που περνούσαν
και χόρευαν,
κάθισα με τις ώρες
σ’ ένα τραπεζάκι επιλεγμένο
επί τούτοις,
κοντά στην πίστα.»

Κουβέντες για τη λατρεία των σωμάτων,
κι όπως μιλούσε
πόσο ηρέμησαν οι τρόποι του,
και πόσο γλύκανε η φωνή του.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το πουκάμισο

Ήρθε φανταχτερά ντυμένος
που δεν το συνήθιζε,
μ’ ένα ριγέ άσπρο και ροζ
πουκάμισο.
Για κάποια μάτια,
για κάποια δύσκολη καρδιά
απ’ την ομήγυρη.
Έπεσε στο πουκάμισο
για όσα δεν θα έλεγε
για όσα δεν θα έκανε με τόλμη.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο γόης

«Ήταν ο πιο ωραίος στην εποχή μου,
αν δεν έκαψε καρδιές!»,
κι έδειξε έναν άντρα
που από μακριά διέσχιζε τον δρόμο.
Στο μεταξύ μπήκαμε στο αυτοκίνητο
και χωρίς να ρωτήσω
με βομβάρδιζε για την καριέρα της,
για επιτροπές και συμβούλια
που την περίμεναν.
Με κούρασε, όλα τα πέταξα
όταν χωρίσαμε,
εκτός από τα σύντομα λόγια
για τον άντρα∙
είχαν ειλικρίνεια
και μια κρυφή μελαγχολία.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο μικρότερος γιος

Μετά τη συναυλία
χωθήκαμε στο αυτοκίνητο.
Από τους τέσσερις γιους της
κάθισε με τον μικρότερο στην αγκαλιά της.
Σ’ όλη τη διαδρομή μάς παράτησε,
τα ξανθά μαλλιά του,
το τρυφερό του σώμα
που σε λίγα χρόνια θα μέστωνε
μετρούσαν περισσότερο.

Η παρέα ήθελε νεύρο
αλλά εκείνη δεν είχε διάθεση
—έβλεπε τα νιάτα της να χάνονται,
τον έτριβε και τον φιλούσε.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Καθόσουν στο πάτωμα

Απ’ το ανοιχτό παράθυρο
έμπαινε ζεστός αέρας
κι ο θόρυβος από τ’ αυτοκίνητα
που τρέχαν μανιασμένα.
Καθόσουν στο πάτωμα
κι όπως πάντα, μιλούσες
κι όλοι σ’ άκουγαν.
Ήθελα να είχα πιο δυνατά
επιχειρήματα από σένα,
να σε στριμώξω στα λόγια,
να σε υποτάξω τουλάχιστον
μ’ αυτόν τον τρόπο,
αφού δεν βρίσκω το σώμα σου.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η επίθεση

Όλα είναι δροσερά, γαληνεμένα
εδώ που ήρθαμε.
Αμέτρητες φορές θα μπούμε στη θάλασσα,
θα κοιτάξεις και θα κοιτάξω το σώμα μου,
η κάθε λέξη μας έχει ένταση,
καλοζυγιάζει το πάθος∙
η επίθεσή σου θα γίνει από τα πλάγια,
αρπακτικά, πίσω από την πλάτη.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το όνειρο

«Ήταν πρόστυχα τα λόγια
που σου έλεγα
στο όνειρό μου,
μέσα απ’ όσα συνέβησαν
μετά απ’ όσα έκανες στη βάρκα.»

Τελείωσε κι αποτραβήχτηκε
κάπου κοντά στους φίλους του,
οι άλλοι χόρευαν και μιλούσαν
κι ήταν ωραία η φωταψία τριγύρω
κι αυτό το πάθος μέσα σε τόσο κόσμο
που το συνάντησα μ’ αυτά τα λόγια.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η ερωτική ζωή του

Μου εξιστορούσε
την ερωτική ζωή του,
κι ομολογώ πως δεν θα μπορούσε
να είναι πιο πλούσια.
Θα μπορούσε να έλεγε
ότι με ήθελε,
και καθώς το ανέβαλλε
όλο ξετύλιγε περιπέτειες
και λεπτομέρειες.
Μα ήταν εξομολογητικός
κι αυθεντικός
μέσα στην τόση τολμηρότητα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μεταπτώσεις

Σαν μια υπόμνηση
με ταράζουν
οι μεταπτώσεις, οι αλλαγές
στη διάθεση και στη συμπεριφορά σου
—γιατί έτσι είσαι και πάνω στον έρωτα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σε πλησίαζα

Ερχόμουν για τη λευκότητα
στο πρόσωπό σου
και τα σαρκώδη χείλη,
κι ήσουν με γυρισμένο το κεφάλι
καθώς σε πλησίαζα.
Με θάμπωναν οι πλάτες
και το σβέρκο σου
—κι έμεινα, έμεινα στις αναστολές μου.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο ειδήμων

Στην γκαλερί
με πήρε να μου εξηγήσει
τους πίνακες.
Τι να εξηγήσει
—παρά την όποια ευαισθησία τους
ήταν συνηθισμένοι.
Με τη σχολαστικότητα
και τη σιγουριά του ειδήμονα
παρέταξε τις μεγαλοστομίες του
αναλύοντας πράγματα μουντά,
κομμάτια της σειράς.

Μεγαλόσχημος, θλιβερός ειδήμων.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι αρραβωνιασμένοι

Έστριβε από το στενό
και φρενάριζε απότομα,
ερχόταν στην ώρα του
για να πάρει εμένα
και την αρραβωνιαστικιά του,
όταν σχολνούσαμε απ’ τη δουλειά.
Ήταν ένας παίδαρος
κι επικοινωνούσα μαζί του,
ξελάφρωνε η ψυχή μου
σ’ αυτές τις διαδρομές.
Την ίδια γλυκύτητα
είχε και η κοπέλα
—για την αγνότητά τους
απέφυγα να του ριχτώ.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)