Πες το μ' ένα ποίημα (των ποιητών της Θεσσαλονίκης)

wings · 195 · 382204

and33

  • Jr. Member
  • **
    • Posts: 153
Γιάννης Τσολακίδης, Εξαργύρωση

Κομμάτια νύχτας και μνήμης
βολίδες παιδικής σφεντόνας
προσγειώνονται στο παρόν
σαν ρήτρες του εφήμερου.

Αναπαλαιωμένος τρόμος
η διπλανή αγωνία
Αποδοχή. Μια βεβαιότητα
που δεν αναβάλλεις.

Ανέλπιστη ευκαιρία.
Εμπρός τάφρος βαθιά
και πίσω οι φίλοι.
Υποψία αντιπαροχής.

Κυρτώνει ο εαυτός σου
–γεφύρι να διαβείς–
αναίτια ισχυρίζεσαι
μια ξαφνική υψοφοβία.

Σάμπως αγάπη έλεγαν
το άνθος που ξερίζωσες.
Αποδημητικές χαρές
οι ερωδιοί που τρόμαξες.

Στης ψυχής σου την αμμουδιά
θα καταπλεύσει η Πάραλος.
Οι ενοχές υγραίνουν
τα βλέφαρα της επίγνωσης.

Ανέκδοτο ποίημα
« Last Edit: 13 Feb, 2009, 00:13:23 by wings »


blemobill

  • Semi-Newbie
  • *
    • Posts: 2
Βασίλης Μπλε, Τραγούδια για τραγούδια

1

Το αόρατο πουλί
τραγουδάει.
Καθισμένοι σε φρέσκα
κύματα,
σου είχα δανείσει
ένα ρυάκι,
θυμάσαι;
Έφτιαξες τα βουνά σου
με τις γάτες.
Επέστρεψε μου
μια σταγόνα
να ξεδιψάσει
το τραγούδι.

2

Αγκάλιασα
δυο τρένα.
Χοροπηδώντας
έφτασα
στην πόλη σου.
Στην κορυφή
του ωραιότερου
βουνού σου.
Σε περίμενα
όπως την άνοιξη.
Μια γάτα
ζωγράφιζε στα
παπούτσια μου
μια παλιά της
φίλη.

3

Τις νύχτες
ονειρευόμουν
όνειρα!
Άκουγα
τις μυρωδιές σου.
Τ' αυτιά μου
μεγάλωναν
απότομα.
Μια σημύδα
με σκέπαζε
με ιστορίες
που 'κρυβέ
κάτω από
τα φύλλα της.

4

Όπως
τα σκουλήκια
σκάβουν
τη γη,
για να βρουν
μήλα.
Έσκαβα
το ποτήρι μου
να βρω
κρασί και πορτοκάλια.
Μια αλκυόνα
πριν φύγει για
ψάρεμα
γελούσε μαζί μας.
Όταν επέστρεφε
γελούσε με μάς.
Από τα γέλια
φύτρωναν
οι πέτρες
της αυλής.

5

Η πόλη μεγάλωνε
σκεφτόταν να βουτήξει,
τα πόδια της
στα σύννεφα.

6

Η κόκκινη γάτα,
έλεγε,
για μαξιλάρια
κρυμμένα.
Όταν διψούσαν,
νόμιζε,
πως έβρεχε
χωρίς να φεύγει
ο ήλιος.

7

Έψαξα να βρω
το μικρότερο λουλούδι.
Το βρήκα
κάτω από
ένα κουρασμένο
παπούτσι.
Το χάρισα
στα νεογέννητα
κατσαριδάκια
της τετάρτης.
Από τις κινήσεις τους
ένιωθες
πως θα ζητήσουν
τα πάντα.

8

Όταν πεινούσαν
τα δέντρα
κρυβόμασταν.
Κάτι μου λέει,
πως δε γίνεται πια.

9

Συχνά,
πρώην
κορίτσια.
Μάζευαν βροχή,
σκαρφαλωμένες
σε σκεπές σπιτιών
και δέντρα.
Για να
ξεπλύνουν
μνήμες,
δανεικών
τραγουδιών τους.

10

Όταν σε είδα,
σου μαγείρεψα
μια σούπα.
Σου φίλησα
ένα δάχτυλο.
Και σχεδιάσαμε
ταξίδια
στον πλανήτη
μέσα μας.

Φεβρουάριος 2009
« Last Edit: 24 Feb, 2009, 20:04:23 by wings »



spiros

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 854556
    • Gender:Male
  • point d’amour

να βγάλω το κεφάλι σου από την τσάντα μου
καυτά πολύ καυτά φιλιά να το γεμίσω.

Θυμίζει κάτι σε Σαλώμη, στο αντίστροφο ;)

« Last Edit: 02 Sep, 2011, 17:36:43 by wings »


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73947
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Η φαντασία σου φταίει, Σπύρο. :-)

Μαρία, όντως η εικόνα τού σημερινού ποιήματος είναι πολύ δυνατή - ίσως γιατί είναι πέρα για πέρα αληθινή και καθημερινή, δυστυχώς.
« Last Edit: 02 Sep, 2011, 17:36:57 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)



spiros

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 854556
    • Gender:Male
  • point d’amour
Η φαντασία σου φταίει, Σπύρο. :-)

Μα πώς, αφού έβγαλε το κεφάλι του από την τσάντα της...
« Last Edit: 02 Sep, 2011, 17:37:09 by wings »


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73947
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ε, και μόνο η Σαλώμη θα μπορούσε να το κάνει;
« Last Edit: 02 Sep, 2011, 17:37:21 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


spiros

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 854556
    • Gender:Male
  • point d’amour
Σωστά, εκείνη το προτιμάει σε πιάτο...
« Last Edit: 15 Apr, 2009, 00:17:21 by wings »


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73947
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ακριβώς. Έχει άλλη νοστιμιά. :-)
« Last Edit: 02 Sep, 2011, 17:37:33 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


spiros

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 854556
    • Gender:Male
  • point d’amour
https://www.youtube.com/watch?v=kNI74VoSBJ0

Τάκης Μουσαφίρης, Χιονάνθρωπος
(τραγούδι: Δημήτρης Μητροπάνος - δίσκος: Εμείς οι δυο (1989))


Μίμης Σουλιώτης, Ο χιονάνθρωπος

Με υπαρκτά συναισθήματα
πλάθανε τον χιονάνθρωπο της ενορίας τους
πατηκώνοντας το ουρανοκατέβατο χιόνι
στη στρογγυλή πλατειούλα
και τον τριγυρίζαν σαν αδιάφορα
παρατηρώντας πιο πολύ τους περαστικούς
παρά αυτόν τον ίδιο,
με τα χέρια στα βάθη της τσέπης
αφή ξυλιασμένη.
Ύστερα, τον ρίξαν με κλοτσιές,
τον χαλάσαν με το ένστικτο του θανάτου,
τον τσαλαπατήσαν όλα μαζί
σα μαύρη μαγεία,
σαν πολιτικό κρατούμενο:

τα άταχτα, αθώα, ζωηρά παιδάκια.

Από τη συλλογή Βαθιά επιφάνεια (1992)


Σίγουρα ιδανικό για motto του Ηρώδη...
« Last Edit: 02 Sep, 2011, 17:40:50 by wings »


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73947
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Την ίδια σκέψη κάναμε. :-)
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


spiros

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 854556
    • Gender:Male
  • point d’amour
Μανόλης Ξεξάκης, Μοναξιά

Στον Επιτάφιο της Μεγάλης Παρασκευής
σε λησμόνησα μοναξιά μου·
στις δάφνες της Ανάστασης τις ξέρες
θρυψαλιαζόσουν και σε θυμήθηκα.
Έκοψα στα δύο την αυλαία του Πάσχα
την εικόνα σου την πέταξα στη λάσπη
εκεί δίπλα στη χαίνουσα πληγή του λατομείου
που εργάτες σπάζουνε πέτρες
για τους καινούριους Μπαμπ Ιλλί
κι ανταμώθηκε με κολλήγους
την ώρα τη δίκαιη του μεσημεριού
π’ ανοίγουνε το τυρόψωμο,
με ιδέες για να ξεχάσω ιδέες
με γυναίκες ανταμώθηκα
για να ξεχάσω γυναίκες.
Μοναξιά μου απόψε μόνη εσύ στο δρόμο βγήκες.
Στις εσχατιές του κόσμου εμένα ζητάς.
Οδηγείς τους ιχνηλάτες σου
στην καλύβα του ξυλοκόπου
μέσα στο δάσος που ουρλιάζουν τα τσακάλια
κι εγώ ξενυχτώ το φθινόπωρο
τη Δευτέρα που κρύβει την Τρίτη
το Σεπτέμβρη τον Οκτώβρη
τα Χριστούγεννα που δεν είναι δικά μου.


crystal

  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 8985
    • Gender:Female
Κλείτος Κύρου, Οπτική Απάτη


Angel-Arthur Braginsky © 2006 Expo2007 Chaville

Κατατρύχονταν
από μια μορφή γυναίκας
Την έβλεπε στον ύπνο του μ’ υψωμένα
Χέρια να παραληρεί με θέρμη
Την έβλεπε κάθε πρωί να γνέφει
Στο απέναντι παράθυρο να χαμογελά
Μ’ αστραπές στα μάτια και στα δόντια
Μες στο μισοσκότεινο δωμάτιο
Σύμβολο της άυλης παντοτινά γυναίκας
Έτσι νόμιζε τουλάχιστο δεν είχε διδαχθεί
Τους παράγοντες της οφθαλμαπάτης.
Όταν πια κατάλαβε είχε ξημερώσει
Σα να κύλησε μια ατελείωτη νύχτα
Κι ήταν μόνος πάλι και ξεφύλλιζε
Παλιές πολύ παλιές φωτογραφίες.


Πηγή: Σημειώσεις Νεοελληνικής Λογοτεχνίας



crystal

  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 8985
    • Gender:Female
Νομίζω ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν πρόκειται για πληθυντικό και ότι έγινε η χρήση αυτού του τύπου χάριν τονισμού (μετά λέει την έβλεπε). Μπορεί φυσικά να κάνω λάθος...


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73947
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Όπως το λέει η Κρυσταλλία είναι. Οι ποιητές συχνά κάνουν αυτό το ηθελημένο λάθος χάριν ρυθμού και ευφωνίας.
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


 

Search Tools