Χάρης Βλαβιανός

[wings]

ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ



Ο Χάρης Βλαβιανός γεννήθηκε στη Ρώμη το 1957. Σπούδασε Oικονομικά και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ (Bachelor of Science in Economics, [1979]) και Πολιτική Θεωρία και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης  (Masters of Philosophy in International Relations [1984], Doctorate of Philosophy in International Relations [1988]), όπου και δίδαξε επί πέντε χρόνια. Η διδακτορική του διατριβή με τίτλο, Greece 1941-1949: From Resistance to Civil War, βραβεύτηκε από το Fafalios Foundation της Μεγάλης. Βρετανίας και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μacmillan (1992). Έχει εκδώσει πλήθος άρθρων σχετικά με την σύγχρονη ελληνική ιστορία και πολιτισμό.

Από το 1989 είναι καθηγητής (πλήρους απασχόλησης) Ιστορίας, Πολιτικής Θεωρίας και Διεθνών Σχέσεων στο Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδας. Διδάσκει θεωρία της μετάφρασης στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης (EKEMEΛ). Διηύθυνε τις σελίδες της ελληνικής ποίησης στον διεθνή ποιητικό κόμβο www.poetryinternational.org ως το 2005. Ανήκει στην ιδρυτική ομάδα του φιλοσοφικού περιοδικού Cogito και είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Διατηρούσε επί 15 χρόνια εβδομαδιαία στήλη στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ». Για την συμβολή του στην προώθηση των ιταλικών γραμμάτων στην Ελλάδα ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας τον τίμησε με τον τίτλο του «Ιππότη των Γραμμάτων και των Τεχνών» (“Cavaliere”).

Έχει εκδώσει εννέα ποιητικές συλλογές, με πιο πρόσφατη τη συλλογή, Διακοπές στην πραγματικότητα (2009) [Βραβείο Ποίησης «Διαβάζω»]. Έχει επίσης μεταφράσει έργα κορυφαίων συγγραφέων, όπως: Walt Whitman (Επιλογή ποιημάτων, 1986), Εzra Pound (Xιου Σέλγουιν Μώμπερλυ, 1987, Aποσπάσματα και σχεδιάσματα των Κάντος CX-CXX, 1991), Wallace Stevens (Adagia, 1993), John Ashbery (Αυτοπροσωπογραφία σε κυρτό κάτοπτρο, 1995), Carlo Goldoni (Oι δίδυμοι της Βενετίας, 1996—έργο που ανέβασε την ίδια χρονιά το Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν), William Blake (Οι Γάμοι του Oυρανού και της Κόλασης, 1997 —υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης), Zbigniew Herbert (H ψυχή του κ. Cogito και άλλα ποιήματα, 2001), Fernando Pessoa (Ηρόστρατος: H αναζήτηση της αθανασίας, 2002, Marginalia, 2005), E.E. Cummings (33 x 3 x 33: Ποιήματα – Δοκίμια - Αποσπάσματα, 2004—υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης). Επιμελήθηκε επίσης την έκδοση της βιογραφίας του Δάντη από τον Βοκκάκιο που κυκλοφόρησε το 2004 από τις εκδόσεις «Νεφέλη», προλογίζοντας τον τόμο με το δοκίμιό του: «Η Θεία Κωμωδία του Δάντη ως ποιητική αυτοβιογραφία». Την άνοιξη του 2007, κυκλοφόρησε και ένας νέος τόμος δοκιμίων του, με τίτλο Ποιόν αφορά η ποίηση; Σκέψεις για μια τέχνη περιττή, τα οποία αναλύουν το έργο σημαντικών ποιητών του 20ου αιώνα και εξετάζουν βασικά ζητήματα ποιητικής, καθώς και η μετάφραση ποιημάτων του Michael Longley (Το χταπόδι του Ομήρου και άλλα ποιήματα) και του Wallace Stevens (Δεκατρείς τρόποι να κοιτάς ένα κοτσύφι και άλλα ποιήματα). Πρόσφατα κυκλοφόρησε σε αναθεωρημένη έκδοση η μετάφρασή του τού κορυφαίου ποιήματος του Ezra Pound, Hugh Selwyn Mauberley, καθώς και το βιβλίο δοκιμίων, Το διπλό όνειρο της γραφής, το οποίο συνυπογράφει με τον πεζογράφο Χρήστο Χρσυσόπουλο.

Από το “Birmingham University Press” κυκλοφορεί στα αγγλικά η συλλογή του Adieu (1996), σε μετάφραση David Connolly, ενώ από τις εκδόσεις Romiosini της Κολωνίας, μία εκτενής επιλογή του έργου του στα γερμανικά, σε μετάφραση Dadi Sideri Speck. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί επίσης στα Ιταλικά, Γαλλικά, Ολλανδικά, Πορτογαλικά, Σουηδικά, Ισπανικά, Βουλγαρικά και συμπεριληφθεί σε ανθολογίες του εξωτερικού. Πρόσφατα κυκλοφόρησε μια επιλογή ποιημάτων του στα καταλανικά σε μετάφραση Joaquim Jesti. (σε δίγλωσσο τόμο μαζί με ποιήματα της Μαρίας Λαϊνά), στα γερμανικά, από τις έγκυρες εκδόσεις “Hanser”, σε  μετάφραση Torsten Israel και πρόλογο του σημαντικού γερμανού ποιητή Joachim Sartorius (υποψήφιο για το Βραβείο της Ακαδημίας Γερμανών Ποιητών), στα αγγλικά, από τις εκδόσεις “Dedalus”, σε μετάφραση Μίνας Καραβαντά και πρόλογο του μείζονος Ιρλανδού ποιητή Michael Longley και στα Σουηδικά από τις εκδόσεις “Axion”, σε μετάφραση Ingemar Rhedin. Επίσης κυκλοφόρησε τον Μάιο ένας τόμος με επιλογή του έργου του στην Ολλανδία, από τις εκδόσεις «Grammata», σε μετάφραση του γνωστού ελληνιστή Hero Hokwerda. Το 1993 ίδρυσε το περιοδικό «Ποίηση» (εκδ. «Νεφέλη»), το οποίο και διηύθυνε ως το 2007. Τον Ιούνιο του 2008 εξέδωσε νέο λογοτεχνικό περιοδικό με τίτλο «Ποιητική» (εκδ. «Πατάκης»).

Haris Vlavianos (gr. Χάρης Βλαβιανός, born in Rome, 1957), is a contemporary Greek poet.

He studied Economics and Philosophy at the University of Bristol (B.Sc) and Politics and History (M.Phil, D.Phil) at the University of Oxford (Trinity College, Oxford). His doctoral thesis entitled, "Greece 1941-1949: From Resistance to Civil War", was published by Macmillan (1992).

He has published nine collections of poetry, the most recent being "Vacation in Reality" (2009). He has also published a collection of thoughts and aphorisms on poetry and poetics entitled, "The Other Place" (1994) and a book of essays entitled, "Does Poetry Matter?: Thoughts on the Uselessness of an Art" (2007). He has translated into Greek, the works of well-known writers such as: Walt Whitman ("Selected Poems", 1986), Ezra Pound ("Hugh Selwyn Mauberley", 1987; "Drafts and Fragments of Cantos CX-CXX", 1991), Michael Longley ("Selected Poems", 1992), Wallace Stevens ("Adagia", 1993), John Ashbery ("Self-Portrait in a Convex Mirror", 1995), Carlo Goldoni ("The Venetian Twins", 1996), William Blake ("The Marriage of Heaven and Hell", 1997), Zbigniew Herbert ("The Soul of Mr. Cogito and Other Poems", 2001), Fernando Pessoa ("Herostrato: The Quest for Immortality", 2002; "Marginalia", 2005), e. e. cummings ("33 x 3 x 33: Poems, Essays, Fragments", 2004), Wallace Stevens, ("Thirteen Ways of Looking at a Blackbird and Other Poems", 2007), Michael Longley, ("Homer's Octopus and Other Poems", 2008).

He is the editor of the literary Greek journal "Ποιητική" (Poetics). His collection of poems "Adieu" (1996) has been translated into English by David Connolly and published in the UK by Birmingham University Press (1998). A Selected Poems volume of his translated into German by Dadi Sideri Speck, into Dutch by Hero Hokwerda and into Italian by Nicola Crocetti, has been published by "Romiosini Press" (2001), "Rotterdam Poetry International"(2000) and "Poesia" (2006) respectively. A selection of his poetry has been translated into Catalan by Joaquim Jesti and published in Barcelona by the Institució de les Lletres Catalanes. "Selected Poems" volumes of his, translated into German by Torsten Israel, into Dutch by Hero Hokwerda and into English by Mina Karavanta, were published by "Hanser" (with an introduction by Joachim Sartorius), by "Ovolos" and "Dedalus Publications" (with an introduction by Michael Longley) respectively. His poetry has also been translated into French, Spanish, Portuguese, Bulgarian, Albanian, and Swedish and has appeared in numerous European and American journals and anthologies.

He is Professor of History and History of Ideas at the American College of Greece.

Ποιητικές συλλογές:
«Υπνοβασίες», εκδ. Πλέθρον, 1983
«Πωλητής θαυμάτων», εκδ. Πλέθρον, 1985
«Τρόπος του λέγειν», εκδ. Υάκινθος, 1986
«Άσπονδος αναίρεσις», εκδ. Υάκινθος, 1989
«Η νοσταλγία των ουρανών», εκδ. Νεφέλη, 1991
«Adieu», εκδ. Νεφέλη, 1996
«Ο άγγελος της ιστορίας», εκδ. Νεφέλη, 1999
«Μετά το τέλος της ομορφιάς», εκδ. Νεφέλη, 2003
«Διακοπές στην πραγματικότητα» (ποιήματα, σχεδιάσματα, μεταγραφές), εκδ. Πατάκη, 2009

Δοκίμια:
«Resistance and Revolution in Mediterranean Greece: The Strategy of the Greek Communist Party», εκδ. Routledge, Λονδίνο, 1989
«Greece 1941-1949: From Resistance to Civil War», εκδ. Macmillan, Λονδίνο, 1992
«Ο άλλος τόπος», εκδ. Νεφέλη, 1994
«Η Θεία Κωμωδία του Δάντη ως ποιητική αυτοβιογραφία», εκδ. Νεφέλη, 2004
«Ποιον αφορά η ποίηση; Σκέψεις για μια τέχνη περιττή», εκδ. Πόλις, 1997

Ποιήματα δημοσιευμένα στο Translatum:

— Αναπληρώνοντας / «Η νοσταλγία των ουρανών» (1991)
— Θερινό / Από τη συλλογή Στο τέρμα της πλάνης, εκδ. Καστανιώτη (2010)
— Μια φορά κι έναν καιρό... / «Adieu» (1996)
— Χαρτοκόπτης / «Διακοπές στην πραγματικότητα (2009)
— V / «Η νοσταλγία των ουρανών» (1991)
— II / «Η νοσταλγία των ουρανών» (1991)
— VIII / «Η νοσταλγία των ουρανών» (1991)
— X / «Μετά το τέλος της ομορφιάς» (2003)
— Ποίηση...


Μεταφράσεις
— Walt Whitman, Επιλογή ποιημάτων, «Πλέθρον», 1986, 1991, 1995
— Εzra Pound, Χιου Σέλγουιν Μώμπερλυ, «Εστία», 1987, 1993. «Πατάκης», 2010
— Ezra Pound, Σχεδιάσματα και αποσπάσματα των Κάντος CX-CXX, «Νεφέλη», 1991
— Wallace Stevens, Adagia, «Νεφέλη», 1993, 1999
— John Ashbery, Αυτοπροσωπογραφία σε κυρτό κάτοπτρο, «Νεφέλη», 1995, 2000
— Carlo Goldoni, Οι δίδυμοι της Βενετία, «Δωδώνη», 1996, «Νεφέλη», 2005
— William Blake, Oι Γάμοι του Ουρανού και της Κόλασης, «Νεφέλη», 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2008
— Zbigniew Herbert, H ψυχή του κ. Cogito και άλλα ποιήματα, «Γαβριηλίδης», 2001
— Fernando Pessoa, Ηρόστρατος, «Εξάντας», 2002
— E. E. Cummings, 33 X 3 X 33: Ποιήματα, Δοκίμια, Θραύσματα, «Νεφέλη», 2004, 2005, 2006
— Fernando Pessoa, Marginalia, «Εξάντας», 2005.
— Michael Longley, Το χταπόδι του Ομήρου και άλλα ποιήματα, «Πατάκης», 2007
— Wallace Stevens, Δεκατρείς τρόποι να κοιτάς ένα κοτσύφι και άλλα ποιήματα, «Άγρα», 2007

Σύνδεσμοι
— Χρήστος Χρυσόπουλος, Η επιθυμία που θα μας κυριεύει, Σημειώσεις για τις Διακοπές στην πραγματικότητα του Χάρη Βλαβιανού
— Χάρης Βλαβιανός, Συνέντευξη στο mic.gr
— Χάρης Βλαβιανός: Η Εύθραυστη. Επικράτεια της Ποίησης του Βίκτωρα Τσιλώνη
— Χάρης Βλαβιανός, Ποιήματα από το genesis
— Η μετάφραση είναι χειρονομία αγάπης (συνέντευξη Χάρη Βλαβιανού στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία»)
— Ο κύκλος των χαμένων ποιητών - Τελικά ποιον αφορά η ποίηση; Ο Χάρης Βλαβιανός μας ξεναγεί στο μέλλον μιας τέχνης «περιττής» (συνέντευξη στο περιοδικό Lifo)


[Επιστροφή στο ευρετήριο ελληνικής ποίησης]

[wings]

Χάρης Βλαβιανός, Χαρτοκόπτης

                                             [«χαρισμένο» από τον Ρ. Β.]

Τόσα χρόνια κλειδωμένος στο συρτάρι του γραφείου
ανάμεσα σε συνδετήρες,
φακέλους, κουμπιά
κι ακόμη μυρίζει πορτοκάλι.

Δώρο δικό σου στη γιορτή μου.
Τι παράξενο.
Το μόνο που μας ενώνει πια
ένα αντικείμενο που σχεδιάστηκε
να κόβει.

Από τη συλλογή Διακοπές στην πραγματικότητα (2009)

[spiros]

Ποίημα που διέπεται από την κοφτερή λιτότητα της σύγχρονης βρετανικής ποίησης.

[wings]

Και, παράλληλα, ιδιαίτερα εύστοχο και περίεργα τρυφερό.

[wings]

[Από την ενότητα Λεύκωμα, Χρονικά αγάπης και απωλείας]

Χάρης Βλαβιανός, Μια φορά κι έναν καιρό...

Τρεις γυναίκες.
Τρεις γυναίκες
(μάνα, κόρη και η κόρη της κόρης)
κι ένας άντρας.
Ο άντρας είναι τώρα απών.
Οι γυναίκες παραμένουν ακίνητες.
Ντύνονται, ασφαλώς, φτιάχνουν τα μαλλιά τους
συγυρίζουν τα συρτάρια τους
κρατούν όλα τα προσχήματα
αλλά στην ουσία ο χρόνος
έχει σταματήσει.

Είναι αποφασισμένες να διατηρήσουν
την όψη του αναλλοίωτη.
Η καρέκλα στην κορυφή του τραπεζιού
τα βιβλία, οι φωτογραφίες
όλα βρίσκονται στη θέση τους
όπως τ' άφησε εκείνος.
Εκείνος,
το κατάξανθο αγόρι με τα κυματιστά χείλη,
ο έφηβος με το πορτραίτο του Σικελιανού στο γραφείο,
ο φοιτητής με τις βαθιές ρυτίδες γύρω από το στόμα.

«Η αισθηματολογία
είναι η αποτυχία του αισθήματος, μας έλεγες»
επαναλαμβάνουν στον εαυτό τους
καθώς με απόλυτη φυσικότητα σερβίρουν το φαγητό
κοιτάζοντας με στοργή το λευκό του περίγραμμα.

Είναι ν' απορεί κανείς με το σθένος τους.
Το πρόσωπο της αγάπης γι' αυτές τις γυναίκες
είναι το πρόσωπο που στρέφει το βλέμμα του αλλού.

Από τη συλλογή Adieu (1996)

[spiros]

Εκπληκτικό τελικό δίστιχο.

[wings]

Και συνολικά πολύ δυνατό γραπτό, Σπύρο.

[mavrodon]

Πράγματι! Δείχνει την ευαισθησία των γυναικών.

[spiros]

Και δείχνει με απίστευτα ξεκάθαρο τρόπο τις αγγλοσαξονικές καταβολές όσον αφορά στην περίφημη βρετανική τέχνη του... understatement.

[spiros]

Χάρης Βλαβιανός, Το ποίημα του Βερμέερ
https://www.youtube.com/watch?v=Jczr92iY66A

[...] Γράφω: Μελετώ την ποίησή σου προσπαθώντας να διακρίνω πάνω από ποιο τοπίο ανατέλλει το δικό σου όνειρο. Θυμάμαι την έντονη συζήτησή μας στο Rijksmuseum, στο Άμστερνταμ, μπροστά στην Ερωτική επιστολή του Βερμέερ και συμμερίζομαι σε μεγάλο βαθμό την εμμονή σου να συλλάβεις αυτό που με τόση έμφαση ονομάζεις απολιθωμένο χρόνο της συνείδησης. Όμως για μένα ατομικότητα σημαίνει οξυμένη αίσθηση του τρόπου με τον οποίο ο καθένας μας, μέσα σε μια διαρκή κίνηση, προσπαθεί ν’ αρμολογήσει σκέψεις και συναισθήματα. Και όπως ο Φλαμανδός στην Τέχνη της ζωγραφικής σηκώνει το παραβάν και μας ξεναγεί στο εργαστήριό του, τοποθετώντας μάλιστα τον εαυτό του στη θέση του ζωγράφου (με την πλάτη γυρισμένη στον θεατή είναι η αλήθεια), έτσι και εμείς θα μπορούσαμε να ανοίξουμε το δικό μας εργαστήριο, ώστε να φανεί καθαρότερα η συγκεκριμένη συνθήκη μέσα στην οποία συγκροτούμε, με ρευστές και ασταθείς λέξεις, τη συνείδηση. Ξεκινάμε χωρίς να γνωρίζουμε τι θα συλλέξει ο νους από την αστραφτερή ροή των πραγμάτων — τι άφησαν πίσω τους τα κύματα στο πρώτο φως της ημέρας. Έχει νόημα να προχωρήσουμε πριν παραιτηθούμε από την ομορφιά. Το κόσμημα που κρατάς στα χέρια σου ζητάει να δικαιωθεί τώρα. Κοίταξέ το όσο ακόμη λάμπει».

[spiros]

Χάρης Βλαβιανός, VIII

Μόνος
χωρίς αμφιβολία για το τέλος.
Η σάρκα μου τρυφερή για το μαχαίρι Σου.

Το σχέδιο αυτό ούτε δικό Σου ούτε δικό μου
και η αποτίμηση της τέφρας
ούτε ζωή ούτε θάνατος.

Ό,τι χάνω με σκοτάδι
με σκοτάδι το κερδίζω
Ό,τι καλώς ηγάπησα μένει και σώζει
τα δε λοιπά, σκύβαλα.

Ο θάνατος κινείται κυκλικά.
Ο ευαγγελισμός αυτών των λέξεων
δεν φτάνει στ’ αυτιά της
μοίρας

Μέσα στη βροχή
ανυπόστατου μάννα
υψώνονται οι φθόγγοι
του δύσπιστου ωσαννά μου.
Τη στιγμή του τελευταίου ασπασμού
θυμήσου κι εμένα Vergine madre
θυμήσου τον άμεμπτο συκοφάντη Σου.

Το ποίημά μου ένα φέρετρο ανοιχτό.

Από τη συλλογή Η νοσταλγία των ουρανών (1991)

[spiros]

Χάρης Βλαβιανός, Αναπληρώνοντας

Στην Κατερίνα

Τη νύχτα εκείνη
ένα γιασεμί αναζητώντας
αφού ως δια μαγείας
όμως εγώ αλίμονο
το χέρι άνοιξα
παραλείποντας

Έτσι ή μάλλον όχι ακριβώς έτσι
ερωτευμένος βέβαια
κάνοντας κατάχρηση
εύχυμων φωνηέντων.

Στα λιμνάζοντα ύδατα της μνήμης
το μυρωμένο μυστικό
προμηνύοντας επιστροφές ανεπανόρθωτες.

Προσπάθησα πολλές φορές
στη γλώσσα της βανίλιας
ελπίζοντας
πλην όμως πάντοτε μονολογώντας.

Όποια θάλασσα κι αν πάρεις
στα παράφορα νερά μου μέσα
θα πνιγείς.

Από τη συλλογή Η νοσταλγία των ουρανών (1991)

[spiros]

Χάρης Βλαβιανός, V

Είναι εύκολο να επιστρέφεις
ν’ αναχωρείς
να επιστρέφεις
ν’ αναχωρείς και πάλι.
Είναι αργά ωστόσο να χειραφετηθείς
απ’ την ψευδαίσθηση της ομολογίας.

Θηρευτής ονείρων που δεν ήταν θεμιτό να ονειρευτώ.

Κάθε διάλογος
κάθε χειρονομία
καλύπτει απλώς τη σιωπηλή αποδοχή του τέλους.

«Όπως βλέπεις», είπες
καθώς άνοιγες την πόρτα
«το αίμα μιλάει τη δική του γλώσσα.
Ο καθένας ηθικολογεί με τον πόνο του.»

Σκέφτηκα: εάν όμως συμβεί κάτι...
Δεν συνέβη τίποτα.
Παρέμεινα εδώ.

Δεν υπάρχεις πια.
Είμαι νεκρή.
Θέλω να πεθάνω.

Από τη συλλογή Η νοσταλγία των ουρανών (1991)

[spiros]

Χάρης Βλαβιανός, Ποίηση

Κι εγώ την απεχθάνομαι·
ασφαλώς και υπάρχουν
πιο αναγκαία πράγματα στη ζωή
απ' αυτό το ατέρμονο scrabble
με τις ξαφνικές κρίσεις λεκτικής ευφορίας.

Διαβάζοντάς την όμως
με απόλυτη αποστροφή
ανακαλύπτει κανείς
μέσα στις άχρωμες σελίδες της
έναν τόπο προορισμένο για το αυθεντικό:
έναν φανταστικό κήπο
με πραγματικές αλέες
όπου το πτυχωτό φόρεμα της κ. Μουρ
σαρώνει με ρυθμική μεγαλοπρέπεια
τα νεκρά φύλλα των ενδοιασμών μας.

[spiros]

Χάρης Βλαβιανός, II

Αντιμέτωπος με τη λήθη του στήθους μου
δηλαδή με την αληθοφάνεια της σιωπής.
Ανάμεσα στους νεκρούς νεκροί πολλοί που πρέπει να πεθάνουν
η απουσία δε βοηθάει το σώμα
εντείνει ωστόσο την αδιαλλαξία.

Η προδοσία ενός έρωτα
αναιρεί όχι μόνο τη γραμματική του παρελθόντος
αλλά το ίδιο το παρελθόν.

«Ένα βράδυ ίσως ρόδινο ίσως βροχερό
θ’ ανταλλάξουμε ένα μακρόσυρτο λυγμό
από κείνους που κυοφορούν
όλα τα φωνήεντα του χωρισμού.
Η εικόνα σου ξεθωριάζει.
Δεν μπορώ να πιαστώ από κανένα επιφώνημα της σάρκας μου.
Πενθώ έναν ερωτευμένο που πενθεί
με μια φωνή που χάνεται
με μια φωνή που οφείλει να πεθάνει
για να επωμισθεί το βάρος της απώλειας.
Θανατώνοντας την εικόνα σου εξαγοράζω τη ζωή μου.»

«Έχω τελειώσει μ’ όλα μου τα όνειρα.
Μέσα στο αίμα μου πνίγεται η τελευταία λέξη αυτής της άρνησης.
Ο θάνατος ασφαλώς
όχι όμως στο θρόισμα των φύλλων
ή στην αλληγορία μιας κολοβωμένης ανάστασης
ο θάνατος ανάμεσα στα πόδια σου
                      τρισχαριτωμένη μου.»

Από τη συλλογή Η νοσταλγία των ουρανών (1991)