Παντελής Θαλασσινός & Βαγγέλης Βελώνιας, Όλη η ζωή [με τον Μανόλη Λιδάκη]

[asaargm]

Την περασμένη εβδομάδα συνόδευσα για τρεις ημέρες την Ελληνική αποστολή των Special Olympics που επισκέφθηκε το Ισραήλ και συμμετείχε τους Πανισραηλινούς αγώνες. Βλέποντας την πρόσπάθεια τους στου αγώνες, ζώντας μαζί τους και ιδιαίτερα όταν τους αποχαιρέτισα κατάλαβα πολύ καλύτερα αυτό που ο σοφός βασιλιάς Σολομών γράφει στον Εκκλησιαστή:"Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης".

Και το παρακάτω τραγούδι γύρναγε συνέχεια στο μυαλό και τα χείλη μου. Επιτρέψτε μου να το μοιραστώ μαζί σας:

Όλη η ζωή

Στίχοι: Βαγγέλης Βελώνιας
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Ερμηνεία: Μανώλης Λιδάκης
 
Όλη η ζωή σ’ ένα παράθυρο που χάσκει
κι έξω φυσάει ένας αέρας δυνατός
Η μοναξιά, μου λεν οι φίλοι, πως διδάσκει
μα με τον πόνο του, ποιος έγινε σοφός
 
Χίλια παράπονα ο άνθρωπος μετράει
δίχως του έρωτα λυγμός να μετρηθεί
Δυο-τρία όνειρα, κι αυτά τα πολεμάει
αφού σε όνειρο δεν έχει γεννηθεί
 
Όλη η ζωή σ’ ένα δωμάτιο που φτάνει
μόνο για να’ χουνε τα σώματα σκεπή
Μα δεν απάντησε κανείς απ’ το ταβάνι
σ’ όσα το στόμα για το άδικο κι αν πει

[metafrastis]

Ωραίο το τραγούδι αλλά προς τι η Σολομώντεια ρήση;

Δηλαδή η προσπάθειες τους δεν έχουν κανένα νόημα;

[asaargm]

Αντίθετα, οι προσπάθειές τους είναι αυτές που αξίζουν.

Και η αλλαζονεία, το μίση, οι πόζες... και τα (φιλικά) μαχαιρώματα των "υγειών" ψυχήτε και σώματι ανθρώπων σαν και εμάς είναι οι ματαιότητες που αναφέρομαι.

[metafrastis]

Έτσι μάλιστα!

:)