Δεν ξέρω κατά πόσο δίνουν τέτοια συμβουλή σε σεμινάρια μετάφρασης της ποίησης, αλλά μια πρώτη συμβουλή που θα έδινα εγώ είναι: ξεκινήστε τις μεταφραστικές σας προσπάθειες από ανομοιοκατάληκτο στίχο, από στίχο που δουλεύει περισσότερο πάνω στο νόημα, παρά στη ρίμα και το μέτρο.
Είχα κάνει κάποια σχετικά σχόλια στο σονέτο του Σέξπιρ, πόσο δύσκολο είναι, αν όχι αδύνατο, να αποδώσεις ταυτόχρονα νόημα και φόρμα. Και άμα έχεις να κάνεις με το Κοράκι, είναι σαν να ξεκινάς τις σκηνοθετικές σου προσπάθειες προσπαθώντας να απομιμηθείς τον Αλέξανδρο Νιέφσκι (και βάλε). Όσο ταλαντούχος κι αν είσαι, κινδυνεύεις να απογοητευτείς από το ανέφικτο του εγχειρήματος.
Και ρωτάω: πώς είναι δυνατό να αποδοθούν στίχοι όπως:
Nothing further then he uttered - not a feather then he fluttered
Ή πώς μπορείς να στήσεις το σκελετό της ρίμας πάνω στο Nevermore / Lenore; Τι θα πεις; Μηκέτι / Καίτη;
Τα λέω αυτά, επειδή η προσπάθειά σου είναι αξιέπαινη, αλλά δονκιχοτική!
Μπορούμε να αποκτήσουμε τις παρακάτω τρεις προσπάθειες και να κάνουμε μια συγκριτική μελέτη; Αξίζει τον κόπο, νομίζω.
Μετάφραση: Amira Khan. Εκδόσεις: ΟΜΒΡΟΣ (2000)Μετάφραση: Αθανάσιος Οικονόμου. Εκδόσεις: ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ - ΣΙΓΑΡΕΤΤΑ (1998)Μετάφραση: Πάνος Πανασσής. Εκδόσεις: ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ