Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου

[spiros]

Ναι, το είχα διαβάσει.

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=bkUazDD6zSA

Βασίλης Τσιτσάνης, Η Σεράχ

Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου, Ανατολίτικο
 
Στην λαγγεμένη Ανατολή,
με το χρυσάφι το πολύ,
σε μια νυχτιά θα φτάσω,
ντυμένη στο μεταξωτό,
σ’ ένα παλάτι ζηλευτό,
έρωτα να χορτάσω.

Κλεισμένη μέσα στον οντά,
θ’ ανάφτω γύρω το σεβντά
σ’ όσους θα με κοιτάνε,
κι από τους σκύλους πιο πιστοί,
στα πόδια μου γονατιστοί,
σκλάβοι θα με φυλάνε.

Σκλάβοι με δυνατά κορμιά,
σε μια ματιά μου, μόνο μια,
θα παίρνουν το κεφάλι
όποιου τολμήσει ν’ αρνηθεί
μαζί μου να στροβιλισθεί
μες στου έρωτα τη ζάλη.

Θ’ αστράφτω στα διαμαντικά,
κι ενώ ήχος σαντούρ γλυκά
στο δώμα μου θα φτάνει,
μέσα στα χέρια θα γυρνώ,
χωρίς καθόλου να πονώ,
από καρδιές γιορντάνι.

Κι από το πιο φίνο κρασί,
σε μια μικρή κούπα χρυσή,
θα πιω για να μεθύσω,
κι ίσως τη φλόγα της καρδιάς,
μες στ’ όνειρο τρελής βραδιάς,
μπορέσω να τη σβήσω.

Από τη συλλογή Νύχτες αγρύπνιας (1932)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=h02pNUKInBo

Jacques Brel, Le Moribond (1961)

Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου, Ερωτικές νύχτες
 
Απόψε ο αγαπημένος μου τρελά
στα χέρια του τα πόδια μου κρατούσε
και τα ’δινε φιλιά πάρα πολλά
και σε μια γλώσσα αλλιώτικη μιλούσε.

Καθόταν στη γωνιά του καναπέ,
που’ ταν κι αυτός μάρτυρας του έρωτά μας,
και μ’ ένα εγώ σιβυλλικό τουπέ
τραβούσα κομπολόι τα κρίματά μας.

Κι ήταν στο πρόσωπό του τόσο ωχρός,
κι είχε το βλέμμα του βαθιά θλιμμένο.
Στα χείλη μου σερνότανε πικρός
ο σαρκασμός για ένα πεθαμένο.

Απ’ τις σπασμένες γρίλιες κάποιο φως
ηλεκτρικού στον τάφο μας γλιστρούσε,
κι ο γάτος απαθής και πιο σοφός
τα μάτια του νωθρά μισοσφαλνούσε.

Από τη συλλογή Νύχτες αγρύπνιας (1932)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=a6ANd8Jg_-4

Αλκίνοος Ιωαννίδης, Ο καθρέφτης (δίσκος: Ο δρόμος, ο χρόνος και ο πόνος (1997))

Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου, Μπροστά στον καθρέφτη

Σε κοιτάζω βαθιά στα παράξενα μάτια
μισητόν είδωλό μου, στον καθρέφτην αγνάντια,
και ζητώ να μαντέψω της ψυχής σου τον πόθο,
που κρυφά να μου φθείρει τη ζωή μου τον νιώθω.

Σε κοιτάζω με φρίκη, γιατί δαίμονα μοιάζεις.
Απ’ τα πράσινα μάτια σπίθες πράσινες βγάζεις.
Και τα χείλη που φρίσσουν στων φιλιών τη μανία,
τα φιλιά σου ζητούνε στο γυαλί με λαγνεία.

Σε κοιτάζω με τρόμο στο ερωτόπληχτο βλέμμα,
κι ένα ρίγος θανάτου μου παγώνει το αίμα.
Μ’ αν ο χρόνος ρυτίδες δε σου έσκαψε ακόμα,
η ανία κρεβάτι σου ετοιμάζει με χώμα.

Είσαι εχτρός δυνατός, όμως πια δεν τρομάζω.
Του εγώ σου τη λίμνη με πετριές την ταράζω.
Να λαβώσω γυρεύω μες στ’ απύθμενα βάθη
τα τρελά που σε πνίγουν των ερώτων σου πάθη.

Από τη συλλογή Νύχτες αγρύπνιας (1932)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=ayHmXTmz8Aw

Βασίλης Τσιτσάνης, Ακρογιαλιές δειλινά
(τραγούδι: Στέλλα Χασκίλ & Βασίλης Τσιτσάνης / δίσκος 78 στροφών του 1948)

Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου, Μπορεί...

[Από τα Νέα ποιήματα (1932-1935)]
 
Μπορεί να μην ξαναγυρίσω,
μπορεί να μη με ξαναδείς.
Καινούριους τόπους θα γνωρίσω
κι ίσως εκεί να ξεχαστείς.

Μπορεί κι ακόμα ν’ αγαπήσω
άλλα δυο μάτια τρυφερά
και μέσα τους να λησμονήσω
τα δάκρυα πο’ ’χυσα πικρά.

Τι νιώθω τώρα πια δεν το γνωρίζω
κι ούτε γνωρίζω τι ποθώ.
Σαν ανεμόμυλος γυρίζω,
το πεπρωμένο ακολουθώ.

Μπορεί να με πλανέψουν κι άλλες
ακρογιαλιές και δειλινά
κι αγάπες νάβρω πιο μεγάλες,
σκλάβα σ' αυτές παντοτινά.

Όμως μπορεί να ’ρθω και πάλι,
με πληγωμένη την καρδιά,
στη στοργική σου μέσα αγκάλη
σαν τ’ άσωτα τρελά παιδιά.

1933

Από το βιβλίο Ανθούλας Σταθοπούλου-Βαφοπούλου Έργα [ποιήματα, διηγήματα, δράματα] (1936)