Να σου πω την αλήθεια, σε μια χώρα όπου υπάρχει απίστευτη ασυδοσία (από δημόσιες υπηρεσίες μέχρι τράπεζες, εστιατόρια, εκπαιδευτικά ιδρύματα, ταξί και ό,τι άλλο θες) όσον αφορά την ελευθεριότητα του καπνίσματος, είναι αστείο να μιλάμε για «παλιές αρχές» και για σεβασμό από τους «μη καπνιστές» στους «καπνιστές». Αλήθεια, όταν εγώ πηγαίνω σε εστιατόριο και τρώω, πρέπει κάθε φορά να ζητάω ευγενικά από τα γύρω τραπέζια να μην καπνίζουν;
Σε οποιαδήποτε προηγμένη χώρα της Δύσης, «παλιές αρχές» θεωρούνται η ασυδοσία των καπνιστών. Αύξηση και μεγάλα ποσοστά καπνιστών υπάρχουν πλέον μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες (μη της δικής μας εξαιρουμένης) όπου επιβιώνει ακόμη η «γκλαμουριά» του καπνίσματος και το θεσμικό και πολιτισμικό πλαίσιο είναι ακόμη ανώριμο. Βέβαια, δύσκολο να το καταλάβει αυτό κανείς ο οποίος δεν έχει ζήσει ποτέ εξωτερικό και θεωρεί την καθ' υμάς ασυδοσία ως status quo και απόλυτα φυσιολογική τάξη πραγμάτων.
Ο σεβασμός πρέπει να προέρχεται από εκείνον που όχι μόνο ενοχλεί, αλλά συν τοις άλλοις βλάπτει την υγεία τού άλλου δίπλα του, όχι αντιστρόφως! Είναι σαν να λέμε είμαι ο παρανοϊκός με το κυνηγετικό, αλλά να σέβεστε την αδυναμία μου, ε άμα είστε κοντά στο ντουφέκι, θα σας πάρουν τα βόλια, τι να κάνω εγώ, δεν φταίω, εσείς που βρεθήκατε κοντά μου...
Ηθελημένα χρησιμοποίησα το σχήμα της υπερβολής, για να γίνει κατανοητό το παράλογο του πράγματος περί «σεβασμού» (!!!) των μη καπνιστών προς τους καπνιστές.