Τάκης Βαρβιτσιώτης - Δέκα ποιήματα της οργής και του χρέους, 1972-1973 (10) Στον Γιάννη Ρίτσο10Μάθαμε τον έρωτα και το θάνατοΤαξιδεύοντας από τη μιαν όχθη στην άλληΠάνω στην πλώρη ενός καραβιούΜοιράζοντας κόκκινα γαρύφαλλαΣτους ναυαγισμένουςΑνακαλύπτοντας περίσσια θύματαΠου δεν χάνονταιΑκόμα κι όταν κλείσαμε τα μάτιαΜάθαμε τον έρωτα και το θάνατοΑκολουθώντας ένα ποτάμι όπου σμίγουνΑίμα και φωςΠαίζοντας μια σάλπιγγαΠου συναδέλφωνε όλους τους ανθρώπουςΠου έκανε να σωριαστούν οι τοίχοιΚαι να γίνουν κίτρινη σκόνηΜάθαμε τον έρωτα και το θάνατοΟλομόναχοι σ' ένα κελλίΚρυμμένοι άλλοτε σ' ένα σεντούκιΚι άλλοτε πάλι στριμωγμένοιΣε μια λουρίδα ήλιουΠου θα μπορούσε να τη σβήσειΑκόμα και το χέρι Ενός αδιάφορου επισκέπτηΜάθαμε τον έρωτα και το θάνατοΕκεί όπου σήμερα ηγεμονεύει η σιωπήΤραγουδώντας εύθυμα τραγούδιαΜαζεύοντας μ' ένα φτυάρι τα χιόνιαΜικραίνοντας με τη χαρά μας την απόστασηΠου χωρίζει τη γη από τον ουρανόΑπό τη συλλογή Δέκα ποιήματα της οργής και του χρέους (1986)