Γεωργία Τρούλη

wings

Γεωργία Τρούλη

[Πηγή για τη φωτογραφία: η σελίδα της ποιήτριας στο Facebook]

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Κατάγεται από την Κρήτη και ζει στην Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νοσηλευτική στη Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας των ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ και είναι τελειόφοιτη του τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις εικαστικού περιεχομένου. Παράλληλα ασχολείται με την συγγραφή.

Ποιητικές συλλογές:
«Τα πορτοκαλορόδινα», εκδ. Ηριδανός, Αθήνα, 2008
«Μια σχετική συρραφή», εκδ. Ηριδανός, Αθήνα, 2008
«ακρογωνιαία πορεία στο και», εκδ. Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη, 2012
«Πριν εισέλθετε, βεβαιωθείτε», εκδ. Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη, 2013

[Πηγή για το βιογραφικό και την εργογραφία: βιβλιοnet]

Ανθολογημένα ποιήματα:

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» ]

wings

https://www.youtube.com/watch?v=pDVlvqkqi1g

Mario Panas & Σέβη Τηλιακού, Αναμνήσεις
(τραγούδι: Vicky Leandros / δίσκος: Μόνο εσύ (1972))

Γεωργία Τρούλη, Διείσδυση

Ξεχείλωσαν οι αναμνήσεις
Δεν σε χωράνε πια μέσα τους
Και δεν ξέρω πώς τους ξεφεύγεις
Εσύ!
Που έχεις τόσο έντονα μάτια,
τόσο ζωηρή μυρωδιά ακόμη
στα ρουθούνια μου
Εσύ που στα μάτια μου ακόμη
έχεις αφήσει κομμάτια μπογιάς
Πόσο προσπάθησα να ξύσω την ενέργεια
που άφησες στο χώρο
Πίστεψέ με!
Γδέρνω το σώμα μου –κάθε μέρα–
να σε διώξω
Μάταια!
Γιατί νιώθω πως είσαι πιο μέσα
στον εαυτό μου
απ’ ό,τι εγώ μέσα σ’ αυτόν...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

wings

Γεωργία Τρούλη, Η σκακιέρα

Μεσημέρι κι έκανε ζέστη
όταν πήγα στον πύργο

Φορούσα κι ένα λευκό μπλουζάκι
για να διαγράφεται όλη
η θηλυκότητα που έχω αφυπνίσει

Άφησα ανοιχτή μια μικρή εσοχή
του μυαλού
που ξέρει και δεν παραδέχεται ότι
είναι σοβαρό το παιχνίδι!

Ένιωσα λίγο βασίλισσα λευκή
που ποθεί και φοβάται
τον μαύρο βασιλιά

Αυτός το ξέρει, και ας πίνει αμέριμνος
καφέ με τους αξιωματικούς

Ο πύργος μόνο ξέρει την έκβαση
Είναι γκρι,
γιατί τους έδεσε μια νύχτα και
ανακατευτήκαν τα χρώματα
Κουβαλάει μέσα του και τον βασιλιά
και τη βασίλισσα
και οι κινήσεις του δεν είναι πάντα
ευθείες
Χορεύει μόνος του το βαλς της απόγνωσης
και προσμένει μια νίκη
Ήδη απατηλή,
Ήδη κεντημένη...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

wings

Γεωργία Τρούλη, Καθήλωση

Στρίβω άλλο ένα τσιγάρο
και τυλίγω μέσα του πεθαμένες
αναπνοές

Αφήνω όλη την πίκρα και
την ασχήμια του πόνου
να μπει στο στόμα μου
να κιτρινίσει το χαμόγελο της ψευτιάς

Να πείσω και να πειστώ ότι
σε βγάζω λίγο-λίγο σε βρόμικες εκπνοές

Πάντα θύμωνες με μένα
και τις αρρωστημένες μου εξαρτήσεις

Τι κρίμα που δεν κόβονται
οι άσχημες συνήθειες εύκολα

Έτσι και σένα,
Δεν μπορώ να εγκαταλείψω...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

wings

Γεωργία Τρούλη, Απώλειες

Μαζί με σένα
Έχασα την πιο εμπνευσμένη λεπίδα
του εαυτού μου

Μαζί με σένα
Έχασα τα ακαθόριστα νοήματα
της κάθε μέρας

Μαζί με σένα
Έχασα τη μουσική που κάνουν
τα ιδιαίτερα παπούτσια μου
όταν χορεύουν

Μαζί με σένα
Έχασα τις νύχτες που
μυρίζουν γλυκάνισο

Συγγνώμη που σε άφησα,
αλλά ήθελα ν' αγγίξω
μια αναπνοή πιο ήρεμη,
καθαρή, νυσταγμένη...
Το αντάλλαγμα;
Η πεζή, πεσμένη ζωή
που βάζει κόλλα στη σκέψη
Μια χειροτεχνία κι αυτό, έτσι;

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

wings

Γεωργία Τρούλη, Εξομολογήσεις

Τραγουδάω όταν ζωγραφίζω
Τραγουδάω το χρώμα της μοκέτας που πέταξες
όταν έσκισες το πορτοκαλί
της σχέσης μας

Σε παίζω όταν ζωγραφίζω
Παίζω με τις λέξεις
που έφτιαξες όταν
δεν καταλάβαινες τη γλώσσα μου

Σε βλέπω όταν ζωγραφίζω
Βλέπω τις εικόνες
που έσπασες όταν
σμίκρυνες σε κομματάκια
αγαπημένα πρόσωπα

Αναπνέω όταν ζωγραφίζω
Σε αναπνέω σε αναμνήσεις
που ασφυκτιούν
κι ακόμη υπάρχουν

Ακούω όταν ζωγραφίζω
Σε ακούω στο τραγούδι
που δεν βρέθηκε
και παίχτηκε σε
λάθος ημερομηνία

Χαίρομαι όταν ζωγραφίζω
Με χαίρομαι όταν σε ακουμπάω
στο τότε
σαν πολύτιμο μπιμπελό

Πονάω! Πονάω όταν
σε αποθηκεύω σαν τρύπια κάλτσα
σε άδειο ξεχασμένο συρτάρι
Μήπως και...

Λοιπόν, δεν ζωγραφίζω!
Πασαλείβω για να ξεχνιέμαι
Δάχτυλα και μπογιές

Άδεια η φαντασία σαν
την τρύπια κάλτσα που έκρυψα
Δεν θέλω να ξέρω ποιο χρώμα
μου ανήκει

Ανήκω εγώ σε δύο εαυτούς
Τόσο αγαπητούς
Τόσο μισημένους...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

wings

Γεωργία Τρούλη, Ας σωπάσουμε λίγο

Κανείς δεν ακούει πια
εκείνη τη στιγμή της σιωπής
πριν τη συνουσία

Χαμόγελα αμηχανίας και
φιλικά γινόμενα τ’ αγγίγματα

Κι έπειτα γίνεται η διείσδυση

Σαν όλο το παρελθόν που μπαίνει
στο τώρα και μας
κρυφοκοιτάζει πονεμένα

Κι έπειτα έρχεται ο οργασμός!
Το ένα και μοναδικό ξέσπασμα
που μας επιτρέπει η καθημερινότητα
Τόσο νόμιμο,
Τόσο μόνιμο,
Τόσο εντάξει...

Πόσο εύκολα προτιμάμε να
κάνουμε σεξ αντί ν' αφεθούμε
ξαπλωμένοι και μόνοι
σ’ όλα τα δάκρυα που χύνει
η ξεγυμνωμένη αλήθεια μας...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

wings

Γεωργία Τρούλη, Στην ταράτσα

Πρωινό άγουρο
Βγαίνει η πόλη διστακτικά στο φως
Βλάπτομαι ξανά και ξανά
Λίγο πάλι μετά,
βλάπτω τον εαυτό μου
με τα ευτραφή μάγουλα
Μελαγχολία χωρίς ήλιο στα δρομάκια
Περιμένω...

Οι ταράτσες απέναντι
τσίγκινες σιδεριές
Βρομερά τα σπουργίτια
Πού και πού φαίνεται μια γριούλα
στην αδιαχώρητη καθαριότητα
της μπουγάδας

Ας, να μπορούσα να ήμουν
στην ταράτσα!
Θα την έσπρωχνα
να πέσει από ψηλά!
Ν’ αυτοκτονήσει και αυτή
με ευλάβεια...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

wings

Γεωργία Τρούλη, Άγκυρα

Θα ξύσω με τα μολύβια μου
όλη την πορτοκαλορόδινη σκουριά
που κρατάει την άγκυρα
—κι εμένα μαζί—
στο ασήκωτο βάρος της μοναξιάς
και της ατίμωσης

Θ’ ακονιστούν οι μολυβένιες ακμές,
Θ’ ανταλλάξω σκουριασμένες αφές
με αλμυρές προσδοκίες
Και επιτέλους,
θα μπορώ πάλι να γράψω...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

wings

Γεωργία Τρούλη, Χρώματα συμπληρωματικά

Είσαι σαν χρώμα συμπαγές
που ξέφυγε κάποτε
από τη σκοτεινιά του δάσους
Κάθε μέρα μου λες
κάτι λίγο πιο πολύ
από τη σκέψη σου
Ισορροπία λεία που με τρομάζει
Εγώ είμαι άναρχα περιορισμένη
και πού και πού
μυρίζω στεναχώρια
κάτω από την κόκκινη φλοκάτη
που —ναι! Το ξέρεις—
δένει τόσο καλά με το
δικό σου πράσινο σκούρο...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

wings

Γεωργία Τρούλη, Πορτοκαλορόδινη

Σ’ ευχαριστώ που ήρθες!
Είσαι μικρή! Είσαι ρόδινη!
Ευτυχώς είσαι καλά!
Δύο μάτια, δύο χέρια, δύο πόδια
Σώμα ένα!
Ανησυχούσα για σένα
Τις νύχτες που
σε χάιδευα μέσα στη
δερμάτινη μπάλα
Σε παίδεψα πολύ; Σε βάρυνα;
Σε τρόμαξαν οι φωνές που δεν έπρεπε
ν’ ακούσεις;
Σ’ έκανα να τρέμεις ενώ δεν έκανε κρύο;
Συγχώρα με! Εσύ
Είσαι αληθινή! Είσαι ρόδινη!
Τώρα είσαι εδώ! Ευτυχώς!
Ανησυχούσα για μένα
Τώρα είμαι πάλι χωρισμένη
Σώμα ένα!
Τι να κάνω για σένα;
Να κόψω λίγο κρέας από την ψυχή μου,
να στο δώσω να το κρατάς,
να νιώσεις ασφάλεια;
Μήπως θες και λίγο χρώμα για
να γίνεις πορτοκαλί;
Σ’ ευχαριστώ που ήρθες!
Είσαι εσύ! Ευτυχώς!
Και είσαι ρόδινη!

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

wings

Γεωργία Τρούλη, Επιτέλους

Άκουσα για πρώτη φορά
το κλάμα μιας φωνής
και δεν έβγαλα ούτε ένα δάκρυ!
Όχι από σκληρότητα
Πίστεψέ με!
Αλλά γιατί φοβήθηκα
μην και από τις δικές μου
κραυγές
δεν ακούσω την ομορφιά
της παρθενιάς σου!

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

wings

Γεωργία Τρούλη, Μια φωτογραφία με το σ’ αγαπώ σαν λέξη

Πίσω από δύο κρυμμένα μάτια
ένα γραμμένο συναίσθημα
Βαλσαμωμένη η στιγμή
στο πίσω ή στο τώρα
Ένα συναίσθημα πάντα φανερό
στο βλέμμα
τώρα που δεν κάνει να παίζουμε
με τη λέξη
Πώς να παίξουμε κρυφτό
στο χρόνο,
στα γεγονότα;
Τι να κάνουμε που όλα
Τα άλφα,
Τα ωμέγα,
Τα γάμμα
σχηματίζονται με καμπύλες συνέχειες;
Και κάνουμε κύκλους
Εμείς! Οι δειλοί παρατηρητές μιας αλήθειας
Πάντα το συναίσθημα θα προδίδει
την αίσθηση της ηλίθιας δύναμής μας

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

wings

Γεωργία Τρούλη, Ατελέσφορο

Νιώθουμε όσο περνάει ο καιρός
ότι τελειώνουμε
Άλλη μια κίνηση εκπνοής
Άλλη μια
Άλλη μια... και...
Ο κύκλος έκλεισε!
Πάει! Αυτό ήταν!

Όμως,
ξέρουμε ότι κάτι λοξοδρόμησε
κάπου στην άκρη,
έκανε έναν μικρό ελιγμό,
σχεδίασε ένα έξυπνο γάμμα
και ο κύκλος έγινε σπείρα

Και ξέρουμε ότι η σπείρα
δεν τελειώνει ποτέ
όσο κι αν μεγαλώνει
Δεν γίνεται ποτέ ακέραιο σχήμα

Δεν θα κλειστεί ποτέ!
Σαν το φίδι που πασχίζει
να φάει την ουρά του
Όσο μόνη και αν νιώθει στην απειρότητα

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)

wings

Γεωργία Τρούλη, Εμβάθυνση

Σχεδιάζω συνεχώς
χιλιοειπωμένες φιγούρες
τις στιγμές που θέλω
ν’ ασχοληθώ με τις λέξεις

Το πιο επικίνδυνο είναι
ότι ποτέ δεν σηκώνω
την ακμή του μολυβιού
απ’ το χαρτί
Και τα σχέδια
συνεχίζονται...

Και οι γραμμές
με τραβάνε!
Όλο και πιο μέσα,
όλο και πιο μέσα,
στα χαρακτηριστικά
των προσώπων...

Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008)