Αφορμή για αυτό το μικρό σημείωμα η ανάγνωση θεάρεστου αναγνώσματος:
...και η Παναγία ετήρησε τις εντολές του Θεού, όντας παρθένος, όντας χαριτωμένη, όντας η γυναίκα που στο πρόσωπό της αίρεται η ανυπακοή της πρώτης Εύας...
Το Κάλλος της Θεοτόκου, του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Κερκύρας και Παξών και Διαποντίων Νήσων κ.κ. Νεκταρίου, Περιοδικό "Απολύτρωσις", Ιούλ.-Αύγ. 2006, Αρ. φύλλου 466-467, σελ. 16
Μια βόλτα από τα λεξικά:
όντας 1 [óndas] μτχ. του είμαι : (προφ.) συνήθ.: α. χρονική: Πήγε στο στρα τό ~ είκοσι χρονών, όταν ήταν. β. εναντιωματική: Δουλεύει ~ άρρωστος, αν και είναι. γ. αιτιολογική: ~ πολύ ψηλός φαίνεται μέσα στο πλήθος, επειδή είναι. [μσν. όντας < αρχ. ὄντας, αιτ. πληθ. της μεε. ὤν του ρ. εἰμί > είμαι]
Ων [ón] O : (λόγ., εκκλ.) ο Θεός. [λόγ. < ελνστ. ὤν (στη σημερ. σημ.), αρχ. σημ.: `που ζει΄, μτχ. του αρχ. εἰμί]
ΛΚΝ
Η μετοχή του Ενεστώτα της ενεργητικής φωνής της αρχαίας ελληνικής λήγει σε -ων για το αρσενικό γένος, σε -ούσα για το θηλυκό και σε -ον για το ουδέτερο.
Ποιο είναι το σφάλμα εν προκειμένω; Ότι δεν γίνεται διάκριση ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό της μετοχής του ρήματος είμαι. Το αρσενικό είναι όντας και το θηλυκό ούσα.