Έλσα Κορνέτη, Η ωραία κοιμωμένη
Παράξενη αίσθηση
να βλέπεις το σώμα σου
όταν κοιμάσαι
Ως θεατής
Ακριβό μου ακροατήριο
Λυπάμαι αλλά σ’ αυτήν την παράσταση
δεν μπορώ ούτε να κουνηθώ,
θα ήθελα τόσο πολύ να υποκριθώ
για άλλη μια φορά τον ρόλο
της αγαπημένης μου Drama Queen
που ζωγραφίζει μέρες
σε φόντο κόκκινο και μαύρο
à la manière d' El Greco
Σκέφτομαι όμως ότι το γεγονός
πως υπάρχω σαν απουσία
δίνει από μόνο του
μια εξαιρετική σκηνοθεσία
Παρακαλώ μην κλαίτε –
στο απόγειο της ομορφιάς τους
τα ώριμα τριαντάφυλλα μαδάνε
Μένει το ατέρμονο ταξίδι
χωρίς προορισμό
κι εσύ
πιστή
στην αιμομικτική σου σχέση
με την τελειότητα
Όχι,
δεν την ήθελες την πάνινη καρδιά
μαζεύει στο πλύσιμο
ούτε τη μεταλλική
σκουριάζει
προτίμησες το γυαλί
το πιο αξιαγάπητο υλικό
ό,τι και αν συμβεί,
είτε σπάσει είτε ραγίσει,
παραμένει καθαρό, διαυγές
Τώρα περιμένεις στωικά
έναν άγγελο να πέσει
σαν παραγινωμένη ρώγα
από ένα σύννεφο τσαμπί
να σε δέσει στη φτερούγα του
να σε σώσει
Βλέπεις;
Καρέ καρέ σαπίζει ο ουρανός
για να μετράς διαρροές και υγρασίες
Έπρεπε πρώτα να νεκρώσεις μέσα σου
για να χαρίσεις τις επώνυμες γραβάτες
του πεθαμένου πατέρα στους αναξιοπαθούντες
Πόσες φορές θα κληθείς ακόμα
να ομολογήσεις την αθωότητά σου;
Μόνον οι καμπάνες της γυάλινης καρδιάς
σε κατοικούν
Αντηχούν
τόσο παράφωνα
παράφωνα
άφωνα
Τους είχες πει:
Την αφύπνιση ποτέ δεν ζήτησα
κι όλοι επιμένουν να με ξυπνήσουν
Το αντίδοτο ποτέ δεν ζήτησα
κι όλοι επιμένουν να με ποτίσουν
Το φιλί του Γαλάζιου Πρίγκιπα
ποτέ δεν ζήτησα
κι όλοι επιμένουν να με φιλήσουν
Το έχεις παραδεχτεί από καιρό
Οι γυναίκες δεν ξέρουν να διαβάζουν χάρτες
Οι γυναίκες χάνονται
τουλάχιστον εσύ δεν κινδυνεύεις
είσαι πάντα εδώ
Καρφωμένη
Καρφωμένη
Καρφωμένη
Οριζόντια
Ο τραγικός πόθος αναρριχάται
τα πλοκάμια του
σε τυλίγουν
σφιχτά, μεθοδικά
Το ρολόι σου φωνάζει:
«Σήκω!
It's Gucci time!
Σε περιμένει η μαύρη λιμουζίνα
και ένας τίγρης στο κρεβάτι σου.»
Από τη συλλογή Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)