Ιωάννης Τσιουράκης

[wings]

Ιωάννης Τσιουράκης: [θυμούμαι τις πέτρινες νύχτες...]

θυμούμαι τις πέτρινες νύχτες
πως ράγισαν κάποιο ξημέρωμα
και σπάσαν

κι έγιναν στον άνεμο για λίγο
σύγνεφο μικρό και σκόρπισαν

έπειτα στο φως
πως στήθηκε παιχνίδι όμορφο
χρωμάτων ξεχασμένων
σιωπηλών στιγμών
κι ερώτων
που πήρε μορφή να έχει το πρόσωπό τους

Από τη συλλογή Στον χτύπο επάνω της καρδιάς (2010)

[wings]

Ιωάννης Τσιουράκης: [λέω «μοναξιά»...]

λέω «μοναξιά»
η λέξη χάνεται στο κύμα

λέω «ζωή»

λέω «ελπίδα»

και λέω «έρωτας»

καράβια γίνονται στον γαλανό ουρανό
γλάροι λευκοί στην αφρισμένη θάλασσα
μ’ ένα κομμάτι θησαυρό
σφιγμένο στο κλειστό τους στόμα
που βρήκανε στ’ απόνερα του πλοίου

Από τη συλλογή Στον χτύπο επάνω της καρδιάς (2010)

[wings]

Ιωάννης Τσιουράκης: [ανοίγω...]

ανοίγω
πανί λευκό στον ουρανό
δύο παιδιά να ζωγραφίσω
καθώς παίζουν πλάι στο κύμα
τον κόσμο τους πως χτίζουν
με τη λάσπη

το γέλιο

την ανεμελιά

το κουβαδάκι το γερμένο ανάποδα
πως περιμένει
να σηκώσει το πυργόκαστρό του
παραμύθια να γεννήσει
στο πέρασμα του χρόνου

Από τη συλλογή Στον χτύπο επάνω της καρδιάς (2010)

[wings]

Ιωάννης Τσιουράκης: [κι αν ακούς...]

κι αν ακούς
πως τραγανίζουν τα δόντια τους
του σταφυλιού τις ρώγες
θα θυμηθείς το βάδισμα
στην πέτρα του καλντεριμιού
καθώς η νύχτα απόμενε γερμένη
και νωχελική μες στ’ ανοιχτό της το πουκάμισο

κι ο έρωτας
συδαύλιζε τη φλόγα του
στα στήθη τ’ απροστάτευτα

Από τη συλλογή Στον χτύπο επάνω της καρδιάς (2010)

[wings]

Ιωάννης Τσιουράκης: [μ’ ένα μπουκάλι κρασί...]

μ’ ένα μπουκάλι κρασί
και μια κιθάρα
μια φωτιά στην άκρη του γιαλού

κι όσα ζητήσαμε
μας φανερώθηκαν σ’ ένα ξημέρωμα όμορφο
και στο χαμόγελό μας

σ’ εκείνο το φιλί
που πολύ προσμέναμε
να του παραδοθούμε τόσο απλά
για να μας ταξιδέψει
εκεί
στον τόπο τον άγνωστο
που είχαμε γι’ αυτόν πολλά ακούσει
μα δρόμο δεν βρήκαμε ποτέ
που να μην κρύβει μέσα του τη λησμονιά

Από τη συλλογή Στον χτύπο επάνω της καρδιάς (2010)

[wings]

Ιωάννης Τσιουράκης: [κι αφήσαμε τα μάτια τα κλεισμένα...]

κι αφήσαμε τα μάτια τα κλεισμένα να ονειρευθούν
κι ονειρευθήκαν
ποτάμια και ήλιους
πολύχρωμα πουλιά

πως πλαταγίζει το κύμα πάνω στον βράχο

κι ονειρευθήκαμε
τα δάχτυλα τα δεμένα σφιχτά
τον ιδρώτα να κυλάει στο σώμα
απ’ του έρωτα το άγγιγμα το απροσδόκητο

τον χορό των κλαδιών των ανθισμένων
απ’ το ταλάντεμα της φωνής
κι απ’ τ’ αλλόκοτο πέρασμα του ανέμου

Από τη συλλογή Στον χτύπο επάνω της καρδιάς (2010)

[wings]

Ιωάννης Τσιουράκης: [κι η καλαμιά η γερτή...]

κι η καλαμιά η γερτή
πλάι στο κύμα που πρόσμενε
τη βάρκα την αρμυρισμένη να δεθεί
έδεσε στον μόλο της
δειλινό γλυκό
και χάθηκαν μαζί
στων χρωμάτων του τη μελωδία
καθώς σπέρνονταν στο μουσκεμένο χώμα

κι εμείς
βήματα μικρά στην άμμο την υγρή
που τα ’κλεψε το κύμα να τα ταξιδέψει

για να τα βγάλει εκεί

στη χώρα την κρυφή

στον τόπο τον άγνωστο

που κατοικεί ο έρωτας

Από τη συλλογή Στον χτύπο επάνω της καρδιάς (2010)

[wings]

Ιωάννης Τσιουράκης: [και βγήκαν τα πουλιά ψηλά...]

και βγήκαν τα πουλιά ψηλά

και τα στολίδια που έφερε ο άνεμος
αμυγδαλιάς ήταν άνθη

και προσευχής λόγια
κατανυκτικά

Από τη συλλογή Στον χτύπο επάνω της καρδιάς (2010)

[wings]

Ιωάννης Τσιουράκης: [κι η μελωδία των χρωμάτων...]

κι η μελωδία των χρωμάτων
σαν χνούδι πάνω στο σώμα
πλανεύει τις αισθήσεις

και τ’ όνειρο κάνει φωνή
και τη φωνή φτερούγισμα
και το φτερούγισμα πνοή
και την πνοή ανάσα βαθιά
και την ανάσα τη βαθιά
όνειρο πάλι

κι η πόρτα που έστεκε κλειστή
άνοιξε τώρα
μ’ ένα μονάχα άγγιγμα απαλό
απ’ την παλάμη που σ’ άγγιξε

Από τη συλλογή Στον χτύπο επάνω της καρδιάς (2010)

[wings]

Ιωάννης Τσιουράκης: [απλώθηκαν οι χυμοί της ηδονής...]

απλώθηκαν οι χυμοί της ηδονής
στο χέρι που έτρεμε
καθώς ταξίδευε στο γυμνό σου σώμα
κεντώντας επάνω του το «σ’ αγαπώ»
με λόγια παιδικά
και σκιρτήματα ίδια

κι αφήνοντας γλυκό του κουταλιού
τις λέξεις
πάνω στα χείλη τα διψασμένα

για έρωτα

αγάπη

και θαλπωρή

ξημέρωσε ο χρόνος ο νέος
ο άφθαρτος

Από τη συλλογή Στον χτύπο επάνω της καρδιάς (2010)

[wings]

Ιωάννης Τσιουράκης: [ένα σύγνεφο πήρε ν’ αφήνει...]

ένα σύγνεφο πήρε ν’ αφήνει
βροχή απαλή
να ποτίσει τη νέα σπορά

κι έγινε ο τόπος όλος μια γιορτή
χέρι χέρι πιασμένες οι σταγόνες
μαγνητισμένες σ’ ένα γρήγορο χορό
κι οι φωτοσβέστες των αστεριών
με μια κίνηση του χεριού
βάψαν χρυσή τη νύχτα τη μετάξινη

κι έγιναν τα μελτέμια
το καράβι το μικρό κάτου απ’ τα σύγνεφα
που δρασκελά μυστικά πάνω στο κύμα
κρατώντας σφαλιστά στ’ αμπάρια του
σύγνεφα μαύρα που έβρεξαν πολύ
και φρύγανα
που πρόδωσαν την ευτυχία
και την έκλεψαν οι θλίψεις

Από τη συλλογή Στον χτύπο επάνω της καρδιάς (2010)

[wings]

Ιωάννης Τσιουράκης: [μ’ απόψε...]

μ’ απόψε
με τούτο το κύμα που σου μοιάζει
σκαλίζω τ’ όνομά σου
σ’ ό,τι απ’ την ψυχή μου απόμεινε γυμνό

κι αποκοιμιέμαι
στο σταυροδρόμι των χεριών
στου στήθους σου τις κορυφογραμμές

κι έπειτα
κουρνιάζω στον χτύπο επάνω της καρδιάς
και στ’ όνειρο
που γέρνει απόψε πάλι να σε ντύσει.

Από τη συλλογή Στον χτύπο επάνω της καρδιάς (2010)