Αρχοντούλα Διαβάτη

wings

Αρχοντούλα Διαβάτη

[Πηγή για τη φωτογραφία: Πανδοχείο]

Γεννήθηκε το 1949 στη Θεσσαλονίκη όπου μεγάλωσε και ζει. Σπούδασε Νομική και Νεοελληνική Φιλολογία στο ΑΠΘ και εργάστηκε ως καθηγήτρια στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έχει ασχοληθεί κυρίως με την πεζογραφία και γραπτά της έχουν δημοσιευτεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά.

Ποιητικές συλλογές:
«Όπως η Μπερλίνα», εκδ. Νησίδες, Θεσσαλονίκη, 2017

Πεζογραφία:
«Στη μάνα του νερού» (χρονικό), εκδ. Το Ροδακιό, Αθήνα, 2004
«Το αλογάκι της Παναγίας» (μυθιστορίες), εκδ. Νησίδες, Θεσσαλονίκη, 2012
«Φεύγω αλλά θα ξανάρθω» (χρονογραφήματα), εκδ. Νησίδες, Θεσσαλονίκη, 2014
«Σκουλαρίκι στη μύτη» (διηγήματα), εκδ. Νησίδες, Θεσσαλονίκη, 2015

Ανθολογημένα ποιήματα:

Συνεντεύξεις της Αρχοντούλας Διαβάτη:

Στο αίθριο του Πανδοχείου, 113. Αρχοντούλα Διαβάτη

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» ]

wings

Αρχοντούλα Διαβάτη: «Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας»

Στο στρατιωτικό σου αμπέχονο εσύ
φιγούρα στην Καμάρα
μαγική,
αντίκρυ της.
Μες στα μάτια σου
γλυκά καστανά
καθρεφτίστηκε ο κόσμος.

Πέρασε απέναντι
ήρθε
και σε συνάντησε.

Από τη συλλογή Όπως η Μπερλίνα (2017)

wings

Αρχοντούλα Διαβάτη, Αιωνιότητα

Στις απέραντες ερήμους του απογεύματος
Στο ραντεβού τους στο κρεβάτι
Οι δυο τους
«Είδα στον ύπνο μου
Πως ήμουνα πολύ δυστυχισμένη»
Του εξομολογήθηκε εκείνη
«Όνειρο ήταν», της χαμογέλασε αυτός.
Και γέλασαν κι οι δυο τους δυνατά
Για το οξύμωρο των λέξεων,
Αιώνιοι νιώθοντας
Δικός τους ο καιρός
Πολλά απογεύματα παρόμοια
Στην ήσυχη πλήξη
Στην ασφαλή πέψη
Ένα κάποιο χαμόγελο, ένα χάδι
Ο έρωτας μια νοσταλγία περισσότερο
Που γνέφει
Απ’ τις ρωγμές
Στις φωτογραφίες τους
Και στις μουσικές
Στα ανύποπτα λόγια των άλλων
Στον δρόμο
Ή στο σινεμά.

Από τη συλλογή Όπως η Μπερλίνα (2017)

wings

Αρχοντούλα Διαβάτη, Απουσία

Λείπετε από τον κόσμο κι από το απόγευμα αυτό.
Ο πατέρας,
αντιγράφοντας φορτωτικές στο τραπέζι της κουζίνας.
Η μητέρα, πλένοντας
τα πιάτα και σωπαίνοντας.
Κι εσύ, με το περιοδικό σου καινουριοαγορασμένο
στο χέρι
υπογραμμίζοντας
λόγια και εικόνες, συμπεριφορές – όχι, δεν μου το δανείζεις
πρώτη εσύ θα το διαβάσεις, εντάξει.

Σκηνοθετώντας απογεύματα μαζί σας
απορώ
πώς και συνήθισα την απουσία σας
(Καθώς ένα ανοιγόκλεισμα ματιών
η σκέψη σας
μπόρεσε να χωρέσει σε μια πικρή εικόνα
που όμως στοιχειώνει –κηλίδα σκούρα–
το απόγευμα.)

Από τη συλλογή Όπως η Μπερλίνα (2017)

wings

Αρχοντούλα Διαβάτη, Έργα και ημέρες

Ξεθηλύκωσε τη νέα μέρα
από ένα νεόκοπων ημερών σετ
κι έτσι κατακαίνουργη
τη χαράκωσε
σε κουτάκια ομοιόμορφα
όλα της τα καθήκοντα πλέον
ταξινομημένα
και μετά όλη τη μέρα
πήρε να διαγράφει σιγά-σιγά
τι έκανε,
ό,τι απομένει.
Όταν το βράδυ –περασμένα μεσάνυχτα–
έπεσε νυσταγμένη μπρος στο κομπιούτερ
σκέφτηκε πως
ούτε το ηλιοβασίλεμα είχε δει
ούτε στους φίλους της είχε μιλήσει
δεν γέλασε
ούτε είπε «σ’ αγαπώ».
Πάντως
ο αριθμός των λάικ στο στάτους της
Ικανοποιητικός.

Από τη συλλογή Όπως η Μπερλίνα (2017)

wings

Αρχοντούλα Διαβάτη: «Δύσκολες νύχτες»

Ξαπλώνω στη δική σου μεριά στο κρεβάτι
Να δω πώς είναι από κει ο κόσμος –
Κοπαδιαστά οι μαύρες σκέψεις
Φτεροκοπούν μακριά...

Γυρνώ στη δική μου πλευρά
Συλλογισμένη

Κι η νύχτα κρέμεται ακόμα
Στις κουρτίνες
Στάζοντας ανάλγητη.

Από τη συλλογή Όπως η Μπερλίνα (2017)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=JPhDh1IoHRE

Μίκης Θεοδωράκης & Κώστας Τριπολίτης, 80
(τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη / έργο: Ο επιβάτης (1981))

Αρχοντούλα Διαβάτη, Δημιουργικότητα ή ο Η/Υ ξέρει

Κάθε πρωί ρωτάω τον υπολογιστή μου
όπως η μητριά της Χιονάτης τον καθρέφτη της
ποια είμ’ εγώ, ποιοι είστ’ εσείς
κι αυτός μου απαντάει όλο και πιο ελλειπτικά
μέχρι που σήμερα
δεν μου απάντησε καθόλου.
Δεν με θυμόταν γενικά –διαταραχή της μνήμης–
Η γνωστή εκφυλιστική ασθένεια.
Κι έτσι ξαναγυρίζω
–ανάστροφη φορά της βιντεοταινίας–
γυρίζω στο κρεβάτι μου
τον εαυτό μου ξανά να επινοήσω
εσάς
τον κόσμο μου.

Από τη συλλογή Όπως η Μπερλίνα (2017)

wings

Αρχοντούλα Διαβάτη, Αύριο

Θα ψάξουν στο γραφείο μας
Πλήθος τ’ αρχινισμένα κείμενα
Επιστολές κι οργίλα σχόλια
Φωτογραφίες
Βιβλία αδιάβαστα
Και διαβασμένα
Με υπογραμμίσεις
Και αυτοσχόλια
Σελίδες τσακισμένες – να θυμηθώ, να γράψω, να...
Κι εμείς πάνω στο εικονίδιο, το μαγικό χαλί μας
Φευγάτες για το επέκεινα
Φορτσάροντας στο χάος
πατινάροντας πασιχαρείς...

Από τη συλλογή Όπως η Μπερλίνα (2017)

wings

Αρχοντούλα Διαβάτη, Λύπη

Μια λύπη μέρες τώρα με γυροφέρνει
Είναι που πρέπει να θυμηθώ
Που όλο ξεχνάω
Τα πράγματα να αγαπήσω
Με πάθος βέβαια
Και τους ανθρώπους
Μια και η ψυχή μου
απρόσμενα
Αύριο κάνει πανιά.

Από τη συλλογή Όπως η Μπερλίνα (2017)

wings

Αρχοντούλα Διαβάτη, Άτιτλο

Όταν έρχεσαι
Χαρούμενη τότε η ψυχή μου
Θέλει να τρέξει
Σαν τα παιδιά
–Ταινία μαυρόασπρη
Προπολεμικά Επίκαιρα–
που χύνονται γύρω απ’ τ’ αυτοκίνητα.

(Ή σαν σκυλί
πίσω από σένανε θέλει να τρέξει
Να γαντζωθεί
Μετά τις αγκαλιές∙
Όταν πια φεύγεις)

Από τη συλλογή Όπως η Μπερλίνα (2017)

wings

Αρχοντούλα Διαβάτη, Αγάπη

Κλείνω τα μάτια
για να σε δω
τέτοιος που ήσουνα
βράχος πουλί καράβι
και πάλι εδώ
τότε και τώρα
ένα τατού πάνω στο δέρμα μου
μικρό
που δεν παλιώνει.

Από τη συλλογή Όπως η Μπερλίνα (2017)

wings

Αρχοντούλα Διαβάτη, Ξένος

Πάντοτε σε απόσταση – να μην τον αγαπήσεις πολύ
Τον χάιδευες πότε-πότε, αλλά οι γονείς του ανιαροί
Κι οι φίλοι του ενοχλητικοί – εσύ είχες τους δικούς σου
Ν’ αγαπάς γονείς.
Να σκέφτεσαι, να νοσταλγείς.
Τα παιδιά σας βέβαια ήταν και δικά του.
Σίγουρα είχαν τ’ όνομά του – και μερικοί έλεγαν πως
Τον έμοιαζαν πολύ.
Αλλά φρόντιζες να ’χουν τα δικά σου προτερήματα
Συνήθειες και όνειρα
Μέχρι που πετάξανε απ’ το σπίτι
Σαν τα τρελά πουλιά
Κι εκείνος έμεινε πίσω να φροντίζει τα οικονομικά
Τα ψώνια και τους γέροντες γονείς.
Απέναντί σου τώρα με την εφημερίδα του σωπαίνει.
Τα βράδια, στην τηλεόραση.
Σωπαίνει, σκέφτεται, σωπαίνει.
Ποιος είν’ απέναντί σου
Αυτός ο άγνωστος εαυτός;

Από τη συλλογή Όπως η Μπερλίνα (2017)

wings

Αρχοντούλα Διαβάτη: Πάσχα ελληνικό, κανονικά

Τα αυγά κόκκινα
τραπεζομάντιλο στρωμένο το καλό
και η λαμπάδα στο τραπέζι όλο φως
– αφού σταυρώσανε την είσοδο μετά
κανονικά.
Η μαγειρίτσα,
το αυγολέμονο, μεζέδες και κρασί
από την τηλεόραση ανοιχτή
εορταστικό ένα πανδαιμόνιο μουσικής
και ξέφρενης χαράς,
όπως πάντα, όπως πρέπει,
της γιορτής το τοπίο.
Στα κινητά οι φίλοι
και των παιδιών τους υπερπόντιες οι φωνές
στο σκάιπ
να εύχονται με γενναιοδωρία
«Χριστός ανέστη», «Χρόνια σας πολλά»
«Του χρόνου πάλι», κανονικά.
Μετά στο φέισμπουκ που μπήκανε κανονικά
με τους δικούς του φίλους ο καθένας
δώσαν και πήρανε ευχές, τραγούδια, καλοσύνη
μουσική μεθυστική
και λάικ ως
τα χαράματα αργά
που πέσαν στο κρεβάτι τους κατάκοποι
–τόση κοινωνικότητα– κανονικά.

Από τη συλλογή Όπως η Μπερλίνα (2017)

wings

Αρχοντούλα Διαβάτη, Ο πόλεμος των φίλων

Μετά τη μάχη
καταμετρούμε τους νεκρούς: άνθρωποι, ίπποι...
Μετά την αγκαθωτή νύχτα
καχεκτικό το ξημέρωμα.
Μετά τα λυπημένα σημειώματα
ελεύθερα τα δάκρυα αφήνονται
της συγχώρεσης
να τρέξουνε καυτά.
Κι εγώ λυπάμαι, ο θύτης και το θύμα.

Από τη συλλογή Όπως η Μπερλίνα (2017)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=D1ZYhVpdXbQ

Nacio Herb Brown & Arthur Freed, Singin' in the rain (τραγούδι: Gene Kelly, 1952)

Αρχοντούλα Διαβάτη, Κανονικότητα

Εγώ
Μ’ αυτό το σχήμα των ματιών μου
Σας σκέφτομαι συχνά με τόση αγάπη
Που θέλω να σας αγκαλιάσω και να σας παρηγορήσω
όλους εσάς μ’ ένα χρωμόσωμα λιγότερο
Ενώ εγώ κι οι φίλοι μου
με ένα παραπάνω.

Μην υποφέρετε και μην αγχώνεστε.
Και η ζωή τι είναι;
Βρέχει και βρέχομαι, χαμογελώ, χορεύω στη βροχή.
Τρέχω με τα πατίνια μου στην παραλία
ή αγοράζω παγωτό

Από τη συλλογή Όπως η Μπερλίνα (2017)