Πράγματι οι τρόποι είναι οι δύο που ανεφέρθηκαν: συμβγρ. και ο συστημένος φ.
Και κανένας δεν εξασφαλίζει αυτοτελώς.
Το συστημένο κάν' το, έστω παράλληλα. Γίνεται ευρύτατα, και όποιον να ρωτήσεις σε κύκλους συγγραφέων, εκδοτών, πανεπιστ/κών θα στο επιβεβαιώσει. Εξάλλου είναι ό,τι το ευκολότερο και..."εθιμικό δίκαιο".
Το θέμα είναι να μη σου τύχει...
Ομως τα πράγματα δεν είναι τόσο ύπουλα και συνήθως οι συγγραφείς, ιδίως οι νεότεροι, βλέπουν λογοκλόπους να καραδοκούν εκεί που δεν υπάρχουν. Οι σοβαρότεροι εκδότες, οι ίδιοι ή στις ιστοσελίδες τους, προτρέπουν συχνά τους συγγραφείς να εξασφαλίζουν την π.ιδ. τους πριν παραδώσουν χγφ για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους από τις υποψίες των συγγραφέων. Το τι όγκο συγγραφικής έμπνευσης λαμβάνουν είναι απίστευτο! Εχει διογκωθεί θεαματικά, γι αυτό αρκετοί τυποποιούν πια τη διαδικασία υποβολής και εξέτασης γχφ, εκει που παλιά ήταν χαλαρά τα πράγματα.
Αφήστε που δύσκολα επιβεβαιώνεται η λογοκλοπία γιατί κλέβει κανείς βασικές ή επί μέρους ιδέες. Η ποίηση είναι ευπαθέστερη, αλλά ευτυχώς οι ποιητές θεωρούν τους συναδέλφους τους κατά κανόνα παρακατιανούς και δεν καταδέχονται ούτε να βουτήξουν καμιά στροφή.
Το καλύτερο: κάνετε το αντίθετο από αυτό πού κάνουν αρκετοί, οι οποίοι εννούν να κρατούν τα γραπτά τους σαν επτασφράγιστα μυστικά μέχρι να εξασφαλίσουν εκδότη ή δημοσίευση. Δώστε τα από πριν να τα διαβάσουν έμπιστοι άνθρωποι που, πέρα από γνώμες και υποδείξεις, μπορεί να φανούν χρήσιμοι καταθέτοντας την εμπειρία τους αν, μη γένοιτο, προκύψει θέμα.
Καλή επιτυχία, παιδιά