Ακριβώς! Όλη αυτή η βαβούρα με το ρακόρ γίνεται ούτως ώστε να βοηθηθεί ο μοντέρ στο τιτάνειο (αν όχι σισσύφειο) έργο του να ενώσει τα μικροσκοπικά κομματάκια ενός παζλ που λέγεται ταινία (βέβαια σε αυτό βοηθάει και η κλακέτα), καθότι, ως γνωστών, οι σκηνές δεν γυρίζονται με τη σειρά της αφήγησης, αλλά ανακατεμένες ανάλογα με το γκρουπάρισμα σκηνών που έχει γίνει. Για παράδειγμα, αν στην πλατεία Συντάγματος τοποθετούνται η πρώτη και η τελευταία σκηνή μιας ταινίας, αυτές οι δύο σκηνές θα γυριστούν μαζί την ίδια μέρα για λόγους οικονομίας του χρόνου και του χρήματος βεβαίως. Η δεύτερη σκηνή όμως, που μπορεί να τοποθετείται στα Εξάρχεια, ας πούμε, και αφηγηματικά να αναφέρεται στη ίδια μέρα δράσης με την πρώτη (στο Σύνταγμα), μπορεί να γυριστεί μία εβδομάδα αργότερα. Με κάποιο τρόπο, όμως, πρέπει να διατηρηθεί το ρακόρ ανάμεσα στη σκηνή α και τη σκηνή β, οι ηθοποιοί πρέπει να φοράνε τα ίδια ρούχα, τα ίδια αξεσουάρ, το ίδιο χτένισμα κ.λπ. κ.λπ. Ποιος, όμως. θα θυμάται όλες αυτές τις λεπτομέρειες στη διάρκεια μίας εβδομάδας γυρισμάτων; Κάπου εκεί αναλαμβάνει ένα από τα σημαντικότερα μέλη της οργανωτικής ομάδας ενός κινηματογραφικού συνεργείου, το σκριπτ (continuity girl αγγλιστί), το οποίο αποτελεί τη "μνήμη της ταινίας" και του οποίου πρωταρχική φροντίδα είναι η καταγραφή και ο έλεγχος των ρακόρ.
« Last Edit: 15 Jan, 2007, 15:10:56 by Vagab0nde »
Στο ίντερνετ όλα διίστανται.
W4tt4n4b3