Μόλις το είδα σε DVD. Δεν είμαι σε θέση να κρίνω τη σκηνοθεσία, μόνο την ιστορία. Κι η ιστορία μου άρεσε πάρα πολύ. Δεν ξέρω αν είναι πράγματι ταινία για γυναίκες μόνο και μόνο επειδή έχει αποκλειστικά γυναικείους χαρακτήρες - είναι όμως ταινία που μιλάει στις γυναίκες. Όλα εκείνα τα κρυφά παράπονα που έχεις από τη μητέρα σου, τα μυστικά που καίγεσαι να της πεις, αλλά δεν τολμάς, οι κακίες που της κρατάς για χρόνια μέχρι που μεγαλώνοντας αντιλαμβάνεσαι ό,τι έκανε απλώς το καλύτερο που μπορούσε. Αυτό είναι το ωραίο με τον Αλμοδοβάρ - όσο τραγικό κι αν είναι το θέμα του, ποτέ δεν απελπίζεσαι. Λίγο τα χρώματα, λίγο η μουσική, λίγο το γλυκόπικρο χιούμορ...στο τέλος το φχαριστιέσαι κιι από πάνω. Άντε, καληνύχτα φορουμόπαιδα.
